Dat bouseltie möt moar gau ofebreuk’n wödd’n

In opdracht van de Stichting Dorp van Shakespeare heeft lichtkunstenmaker Jaap van den Elzen een kunstenmakerachtig lichtplan Diever ontwikkeld met de uiterst voor de hand liggende titel ‘To see… or not to see’. Dit lichtplan is onderdeel van het zogenaamde ‘Kunstenplan Diever – Dorp van Shakespeare’. Het lichtplan (voorlopig ontwerp tweede fase, november 2020) vermeldt over het onderdeel ‘het magische kader’ op het marktterrein de volgende tekst.
Het magische kader is een portaal dat refereert naar het kader van het theaterpodium. De scheidingslijn tussen realiteit en eindeloze fantasie. Voorbijgangers worden in het magische kader in de spotlight gezet en daarmee een onderdeel van het lichttheater. In de avond en nacht wordt alleen de outline van het kader zacht verlicht. Zodra er beweging is van voorbijgangers wordt de lichtintensiteit van het magische kader versterkt. De ogen ervaren het donker nog veel intenser nadat ze zijn geprikkeld door het licht in het magische kader.
Het doel is het magische kader uit te voeren in hoogglans roestvast staal, dit heeft de extra dimensie van de spiegeling. Werkelijkheid die je tot verwondering brengt. Je ziet jezelf in het bos, op die plaats, als op een podium. Vanwege de hoge kosten die een uitvoering in hoogglans roestvast staal met zich meebrengt is er gekeken naar een alternatieve materialisatie. Dit is gevonden in cortenstaal, een weervast staal en de bruine roestkleur is het meest typische uiterlijke kenmerk.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
Het blabla-gehalte van de tekst in het kunstenplan is nogal hoog. Is dat metalen bouwwerk het kader van het theaterpodium ? Is dat metalen bouwwerkje de scheidslijn tussen de werkelijkheid en de eindeloze fantasie ? De meeste bezoekers van het openluchtspel rijden met de luxe auto over de Bosweg naar het openluchttheater aan de Heezeresch en zullen deze overbodige metalen constructie niet eens opmerken. Die willen zo dicht mogelijk, maar dan ook zo dicht mogelijk, bij de ingang van het theater parkeren.
In het kostbare metalen bouwwerkje zitten bewegingssensoren die in het donker de led-verlichting bij beweging aansturen. Laat je niks wijsmaken. Dit heeft niets met magie te maken. In de aankomst- en vertrekhallen van Schiphol wordt deze stroombesparende techniek al jaren toegepast. En de volgende zin breekt alle bla-bla-bla records. De ogen ervaren het donker nog veel intenser nadat ze zijn geprikkeld door het licht in het magische kader. Ammehoela. Natuurlijk passen de pupillen van de mens zich voortdurend en snel aan de lichtsterkte aan. Dat doen ze al honderdduizenden jaren. Daar is niets magisch aan. Daar is niets bovennatuurlijks aan.

Het portaal is dus helaas niet van goedkoper roesterig weervast staal gemaakt, maar van hyperduur hoogglans roestvast staal. Blijkbaar speelde geld geen rol voor de financiers (belastinggeld ?) van dit overbodige over de top luxe happy few project. Het oerlelijke portaal staat aan het begin van de Bosweg het vroegere paardemarktterrein te vervuilen bij het overbodige gebouw waarin nog steeds het noodlijdende toeristische informatie punt (vroeger V.V.V.-kantoor) is gevestigd. Dit metalen bouwwerkje moet toch wel als het resultaat van een extreem ernstige aanval van Shakespearitis worden beschouwd.
De grote vraag voor het bestuur van de Stichting Dorp van Shakespeare moet natuurlijk zijn of die volstrekt overbodige anti-duurzame kunstenmakerslichtobjecten tussen het marktterrein en het openluchtspel wel omzetverhogend voor die paar neringdoenden in Deever zijn ? En dat in een tijd waarin de Deeverse bos zo donker mogelijk moet blijven voor het bedreigde nachtelijke leven in de natuur. Duisternis is erg zeldzaam. De redactie van ut Deevers Archief adviseert de lichtenplanobjecten direct te slopen of anders gewoon niet uit te voeren. Deever kan zijn inspanningen beter maar niet langer richten op het vetmesten van de kas van die paar neringdoenden, maar vooral wel veel langer op het bouwen van veel betaalbare sociale huurwoningen en daarmee de leefbaarheid van het dorp. Bijvoorbeeld en vooral op de plek waar in Deever het Dingspilhuus stond, waar in Deever het Warme Hart van Deever stond. 
De redactie heeft de drie kleurenfoto’s gemaakt op dinsdag 19 april 2022. 

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Afbeelding 3

This entry was posted in Maarktturrein, Shakespearitis. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *