Category Archives: de Deeverse bos

De Hunnebedweg löp vlak langes ut Pottiesbaargie

De redactie van ut Deevers Archief toont bijzonder graag afbeeldingen van zwart-wit ansichtkaarten met beelden van de olde Deeverse Bos, de bos zoals hij die in zijn jeugd heeft gekend. Op bijgaand afgebeelde zwart-wit ansichtkaart is de Hunnebedweg op het landgoed Berkenheuvel te zien. Deze ansichtkaart is in 1949 uitgegeven. Het landgoed Berkenheuvel was gelukkig toen nog in het bezit van mr. Albertus Christiaan van Daalen uit het verre Bennekom.
Hij is de bedenker van de naam Hunnebedweg. Deze weg loopt langs de plaats van het verdwenen hunnebed D52a op de plek die nu de naam Pottiesbaargie heet. Dus eigenlijk had mr. A.C. uit Bennekom de weg beter de naam Verdwenen Hunnebedweg kunnen geven.
De Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten uit het verre ’s Graveland, de huidige eigenaar van het gebied waar zich de plaats van het verdwenen hunnebed bevindt, is uiterst fanatiek, funest en razendsnel bezig alle wegen, paden, lanen en zo voort uit de tijd van mr. A.C. uit Bennekom uit te wissen, te versperren, om te ploegen, onder water te zetten of te laten overwoekeren door tekentafelcultureluurnatuur. Dus de grote vraag is: bestaat de Hunnebedweg nog wel ? Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan daar het antwoord op geven ?
De ogenschijnlijk overduidelijke en rücksichtlose bedoeling van de Almachtige Hoge Dametjes En Heertjes Van De Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten uit het verre ’s Graveland is zoveel mogelijk, liefst alle, menselijke bezoekers de toegang tot het door hun ‘beheerde’ gebied te belemmeren en zo mogelijk uit hun gebied weg te pesten. Want DE WOLF heeft het onvervreembare unieke recht op een volledig mensvrij bosrijk wildrijk jachtgebied. En dat terwijl DE WOLF bij voorkeur zelfs tot ver buiten het gebied van de Deeverse bos jaagt en daar zo veel mogelijk schapen vermoordt.
Maar hoe gaan de Almachtige Hoge Dametjes En Heertjes Van De Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten uit het verre ’s Graveland die groeiende verwende veeleisende doordrukkende groep consumenten van de Deeverse bos nu eigenlijk echt en definitief weren ? Consumenten van de Deeverse bos zijn onder meer: allterrainbikers, autobestuurders, biologen, bijzondereopsporingsambtenaren, boomklimmers, bosarbeiders, boswachters, boskoddebeiers, bromfietsers, bungalowparkbewoners, drugsafvaldumpers, e-bikers, eierzoekers, excursiegangers, fietsers, gravelbikers, handhavers, hardlopers, hotelgasten, houtdieven, houthakkers, houtsprokkelaars, huifkarrijders, huttenbouwers, joggers, journalisten, kampeerders, kettingzagers, langlaufers, motorrijders, mountainbikers, nachtmountainbikers, naturisten, natuurfotografen, oermuseumroutelopers, openluchtspeltoeschouwers, ornitologen, paddestoelenzoekers, padvinders, parkwachters, picknickers, rolstoelers, ruiters, rustzoekers, sjokkers, skaters, stropers, toeristen, trimmers, vakantiehuisjesbewoners, veldrijders, vissers, vogelaars, vrijwilligers, wandelaars, wielrenners, wiettelers, wildkampeerders, wolfologen, wolvenkeuteltellers, wolventemmers, wolvenspotters, wolvenvoederaars, zwemmers, enzovoort, enzovoort.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief weet meer namen van groepen consumenten van de Deeverse bos ?

Posted in Albertus Christiaan van Daalen, de Deeverse bos, Wolf | Leave a comment

Un olde dikke beuke mit hiel veule tatoeasies

Topfotograaf Bas Dekker heeft op 1 mei 2013 een aantal prachtige kleurenfoto’s van heel veel inkervingen in een beuk in de Deeverse bos gemaakt. De redactie van ut Deevers Archief heeft toestemming van Bas Dekker deze kleurenfoto’s in ut Deevers Archief te tonen. De redactie is hem daarvoor bijzonder erkentelijk.
Het kerven van namen, vaak met een hart, soms met een jaartal, in bomen is een oude Deeverse traditie. Het kerven werd vooral door verliefden gedaan. Hopelijk houden verliefde stelletjes deze traditie nog steeds in stand, want deze mag vooral niet verloren gaan.
De beuk is de boom die voor het inkerven het meest wordt gebruikt. In de gladde bast kan immers gemakkelijk worden gekerfd. Eenmaal aangebrachte inkervingen blijven lang zichtbaar en verbreden zich met de jaren naarmate de boom in omtrek toeneemt.
De vraag is dan natuurlijk hoe oud zijn de inscripties in de beuk op de hier afgebeelde kleurenfoto’s. De redactie meent op een van de afbeeldingen wel het getal 51 (jaartal 1951 ?) te onderscheiden, maar kan op de afgebeelde kleurenfoto’s geen harten ontdekken.
De zeer gewaardeerde natuurminnende en natuurbeschermende bezoeker van ut Deevers Archief moet dus niet denken dat een verliefd stelletje met het inkerven van hun initialen en een hartje vandalistisch gedrag vertoont, en dat de boom als gevolg van de inkervingen doodbloedt, welnee de beuk op de hier afgebeelde kleurenfoto’s toont het tegendeel aan.
De redactie heeft van afbeelding 3 een uitsnede (afbeelding 4) gemaakt, om deze te kunnen tonen als kopafbeelding van ut Deevers Archief. Voor wat het waard is.

Afbeelding 1 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.
De beuk is gefotografeerd vanuit kikkerperspectief. 


Afbeelding 2 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.

Afbeelding 3 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.

Afbeelding 4 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.
Afbeelding 5 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.

Afbeelding 6 – © Bas Dekker, 1 mei 2013.

Posted in de Deeverse bos, Kopplètie, Traditie | Leave a comment

De Nimrodseun’n skeut’n de probleemswienties of

In de Provinciale Drentsche en Asser Courant van 8 juli 1898 verscheen het volgende korte bericht over overlast van probleemvarkens in een korenakker van Lambert Wanningen op de Nul bij Wapse, grenzend aan de bos van mr. Albertus Christiaan van Daalen.

Diever, 6 juli.
Nu wij eenigen tijd niets meer van de wilde varkens alhier hoorden, meenden wij, dat deze dieren waren vertrokken. Doch deze week is een korenakker, toebehoorende aan den landbouwer L. Wanningen, op de Nul, nabij Wapse, onder deze gemeente, totaal omgewroet. ’t Is te hopen, dat onze Nimrodszonen, die hun best zullen doen deze ongewenschte gasten onschadelijk te maken, in hun poging zullen slagen.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De Deeverse jagers waren vroeger geweldige jagers, echte zonen van Nimrod en zullen terecht maar wat graag jacht hebben gemaakt op die paar vervelende vernielzuchtige vraatzuchtige wilde zwijnen. Het zal hen vast en zeker zijn gelukt die paar probleemzwijnen neer te knallen. En terecht, want als de overheid een hardwerkende keuterboer niet kon of wilde beschermen of de schade niet kon of wilde vergoeden, dan was afschieten de enige juiste maatregel. En wellicht is de burgemeester van de gemiente Deever na die succesvolle jacht wel in de watten gelegd met een flinke portie van het beste en smakelijkste vlees uit de nek van de everzwijnen.
De cultuurnatuurfabrikanten Staatsboschbeheer uit het verre Amersfoort en de Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten uit het verre ’s Graveland, doen al het onmogelijke een aantal roedeltjes exotische oost-europese wolven te vertroetelen met wilde mensvrije leefruimte. En dat is een archaïsch utopisch problematisch probleemgevalletje. Want het is erg druk in de Deeverse bos.
Consumenten van de Deeverse bos zijn onder meer: hardlopers
, wandelaars, joggers, sjokkers, trimmers, wielrenners, rolstoelers, veldrijders, mountainbikers, gravelbikers, allterrainbikers, nachtmountainbikers, autobestuurders, bromfietsers, motorrijders, fietsers, e-bikers, ruiters, stropers, eierzoekers, rustzoekers, skaters, excursiegangers, biologen, ornitologen, boomklimmers, vissers, toeristen, vakantiehuisjesbewoners, bungalowparkbewoners, huttenbouwers, openluchtspeltoeschouwers, paddestoelenplukkers, paddestoelenzoekers, kampeerders, wildkampeerders, naturisten, langlaufers, zwemmers, wolfologen, wolvenspotters, wolvenvoerders, wolventemmers, hotelgasten, boswachters, boskoddebeiers, parkwachters, journalisten, handhavers, bijzondereopsporingsambtenaren, huifkarrijders, vogelaars, vrijwilligers, padvinders, houthakkers, houtdieven, kettingzagers, bosarbeiders, oermuseumroutelopers, drugsafvaldumpers, wiettelers, enzovoort, enzovoort.
En het zal steeds drukker worden in de Deeverse bos, Want de cultuurnatuurfabrikanten Staatsboschbeheer uit het verre Amersfoort en de Vereniging Tot Behoud Van Natuurmonumenten uit het verre ’s Graveland moedigen een bezoek aan de Deeverse bos onder meer door middel van bezoekerscentra ten zeerste aan.
Want de aanwezigheid van die roedeltjes exotische oost-europese moordlustige wolven bewijst schijnbaar immers het onweerspreekbare en onweerstaanbare succes van het beleid van die twee cultuurnatuurfabrikanten. Wilde cultuurnatuur kan worden gefabriceerd ! Wilde cultuurnatuur is maakbaar ! Wilde cultuurnatuur is helemaal geen symtoombestrijding van een overbevolkt land !
Maar intussen zijn de roedeltjes exotische oost-europese wilde wolven wel roedeltjes bijzonder schadelijke tamme schapen-, ezels- en koeienverscheurende schrikaanjagende probleemwolven geworden. De eenvoudige conclusie is dat met al die consumenten van de Deeverse bos de probleemwolven te weinig echte wilde lebensraum met te veel tamme en te weinig wilde prooidieren hebben.
Enige voor de hand liggende oplossingen voor dit probleem zijn: de probleemwolven verprutsen door ze steeds maar op vaste plekken en vaste tijden te voeren en ze zo lui en tam te maken, de probleemwolven deporteren naar gebieden ver buiten Nederland met een hele lage bevolkingsdichtheid en grote oppervlaktes natuur, de probleemwolven zo snel mogelijk laten afschieten door de Deeverse jagers.

Posted in de Deeverse bos, Wolf | Leave a comment

Hept de wol’m die Spaanse koon’n al utemoort ?

Op de drie bijgaand afgebeelde kleurenfoto’s van topfotograaf Bas Dekker zijn enige Spaanse Sayaguesa runderen bij een bosrand in ut Wapser Saand te zien. De drie bijgaand afgebeelde kleurenfoto’s zijn omstreeks 2018 gemaakt, dus in het pré-probleemwolven tijdperk.
De grote vraag is natuurlijk of deze kudde grote grazers nog in de gevarenzone in ut Wapser Saand rondgraast of ondertussen al is doodgebeten door het beruchte roedeltje moordzuchtige en bloeddorstige exotische probleemwolven in de Deeverse bos ?
Of hebben de cultuurnatureluurbeheerders wegens het overdonderende succes van de bloeddorstige exotische wolvenmoordmachine aan de rand van de Deeverse bos eieren voor hun geld gekozen en hebben zij de kudde Sayaguesa runderen al stiekem en achterbaks en stilzwijgend verplaatst naar een veilig gebied waar de exotische moordbrigade nog niet huishoudt ?  Misschien wel zo van: laat die exotische probleemwolven maar lekker en zoveel mogelijk al die Wapser schapen vermoorden, maar van onze exotische runderen blijven ze af. Maar al die wanhopige schapenboeren in Wapse zijn helaas niet in die gelegenheid.

Posted in de Deeverse bos, Wapse, Wolf | Leave a comment

Holtsnede ‘In ut Deeverse saand’ van Haarm Ellens

In de collectie van het Fries Museum in Leeuwarden is een inktafdruk op papier van de houtsnede ‘In het Dieverzand’ van de kunstenaar Harm Ellens aanwezig. Zie de bijgevoegde afbeelding. De afdruk heeft een breedte van 27,9 cm en een hoogte van 36,6 cm. De redactie van ut Deevers Archief weet niet of de houtsnede zelf bewaard is gebleven en hoeveel gesigneerde afdrukken Harm Ellens van deze houtsnede heeft gemaakt.
Harm Ellens is geboren op 20 augustus 1871 in Groningen. Hij is overleden op 22 september 1939 in Velsen-Zuid. Hij was schilder, aquarellist, reclametekenaar, pastellist, houtsnedenmaker, rietvlechter, sieradenontwerper, graficus, lithograaf, meubelontwerper en sierkunstenaar.
De houtsnede van een zandverstuiving ‘In het Dieverzand’ heeft hij gemaakt in de periode 1908-1920. De redactie van ut Deevers Archief weet helaas nog niet in welk jaar hij het hout voor dit kunstwerk heeft gesneden. In de periode 1908-1920 was hij directeur van de rijksrietvlechtschool in Noordwolde. De redactie weet helaas ook nog niet of Harm Ellens in die periode andere kunstwerken van onderwerpen uit de gemiente Deever heeft gemaakt.
Het is de redactie natuurlijk niet gelukt te achterhalen waar in ut Deeverse saand de kunstenaar zijn inspiratie heeft opgedaan. Om dit enigszins goed te maken toont de redactie hier maar wat graag een afbeelding van een zwart-wit ansichtkaart van de toen nog grote zandverstuiving met de toepasselijke naam de Witte Baarg’n aan de Bosweg uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw.

Posted in de Deeverse bos, Kuunst in de gemiente Deever | Leave a comment

Over ut ies van ut Greinsstuwmièr in de Deeverse Bos

De redactie van ut Deevers Archief loopt zo nu en dan, zo mogelijk één keer per jaar, en ijs en weder dienende, op de grens van de provincie Drente en de provincie Fryslân van greinspoal 41 hen greinspoal 77 en wiér terogge om te zien of grenspalen zijn verdwenen of zijn bijgeplaatst of zijn vervangen. Zie het lijstje van de grenspalen in het bericht Lieste van de greinspoalties 41 tot en mit 77.
Tussen greinspoal 59 en greinspoal 61 (greinspoal 60 is vot) loopt de provinciale grens door ut Greinsstuwmièr. Op de topografische kaart uit 2021, zie het detail op bijgaande afbeelding, staat bij dit meer helaas de Friese naam Greenspoele -hè wat vervelend nou toch- en dat terwijl de Grenspoel voor een deel in de provincie Drente en dus in de gemiente Deever ligt.
Vroeger, maar nog niet zo lang geleden, toen het water in het meer nog niet zo hoog stond, heette het meer in ut Deevers Greinspoele. Nu de cultuurnatuurfabrikanten van Staatsboschbeheer -dat is het door de Nederlandse staat (belastingbetaler) ingehuurde zetbaasje- in het verre Amersfoort alle moeite hebben gedaan het wegstromen van het water uit de Greinspoele ten zeerste te belemmeren -wat aardig is gelukt- heet het meer Greinsstuwmièr.
De redactie moest bij de wandeltocht tussen greinspoal 59 en greinspoal 61 en op de terugweg tussen greinspoal 61 en greinspoal 59 altijd moeilijk door de heide en de bente om het meer lopen. Maar tijdens zijn tocht op zaterdag 17 december 2022 hoefde dat niet, want ijs en weder dienden de redactie bijzonder. Toen was het eindelijk zover. Toen lag nota bene wel ten minste 8 centimeter ijs op ut Greinsstuwmièr. Toen kon de redactie heel mooi in een rechte lijn over de grens van greinspoal 59 hen greinspoal 61 en op de terugweg over de grens van greinspoal 61 hen greinspoal 59 lopen, dus twee keer een recht stuk over het ijs van ut Greinsstuwmièr.

Afbeelding 1

Afbeelding 2
Grenspoal 59 bee ut Greinsstuwmièr

Afbeelding 3
De grens tussen de provincie Drente en de provincie Fryslan kruist dit deel van ut Greinsstuwmièr.

Afbeelding 4
Het bevroren Greinsstuwmièr.

Afbeelding 5
Het bevroren Greinsstuwmiér in de richting van greinspoal 59.

Afbeelding 6
Greinspoal 61.

Posted in de Deeverse bos, Greinspoal, Greinspoele | Leave a comment

Ut Student’npad in de Deeverse bos

In de Provinciale Drentsche en Asser Courant van 11 augustus 1936 verscheen het volgende bericht over de tweede fase van de aanleg van een zandweg door studenten op de grens van de bossen van de Nederlandse staat en de bossen van de N.V. Maatschappij Het Landgoed Berkenheuvel.

De studenten werken weer
Evenals het vorige jaar zijn ook nu weer een aantal studenten, dames en heeren, in het werkkamp van de staatsgronden bij het zogenaamde Hoekenbrink in de nabijheid van ons dorp, bezig met den aanleg van een weg. ’s Morgens al vroeg trekken de heeren – den nacht brengen zij door in de hoeve Uilenhorst, ook eigendom van den Staat – er op uit om hun dagtaak te vervullen, terwijl de dames zorgen voor de inwendige versterking en belast zijn met het eten koken, hetgeen op het wordt bezorgd.
Voorwerkers van het Staatsboschbeheer zetten den aan te leggen weg uit en geven verdere aanwijzingen. Het gedeelte, dat thans onder handen wordt genomen, is vooral voor studenten geen gemakkelijk werk. De weg leidt ter plaatse door een moerassig gedeelte van het veld en moet aldaar over een lengte van plusminus 100 meter met 1 tot 1.25 meter worden opgehoogd. Het benoodigde zand wordt met kipkarren aangevoerd. We gelooven stellig dat dit werk den heeren studenten niet mee zal vallen. Ook toen we hun gereedschap zagen, werden we zeer in onze meening gesterkt. De schoppen waren zoo dik als ploegijzers en het zou voor iemand, die iederen dag grondwerk verricht, bijna onmogelijk zijn om daarmee den grond, die met zogenaamde worg en bente is doorgroeid, te verwerken. Het wil ons dan ook voorkomen, dat de studenten, die van ’s morgens 5 uur tot ’s middags 2 uur bezig zijn, hun ledematen na afloop wel kunnen voelen. Stellig zal dit de ontwikkeling der spieren ten goede komen. De lijn, welke voor den aan te leggen weg wordt gevolgd, loopt over de grens tussen de Staatsgronden en de gronden van de N.V. ‘Mij. Het Landgoed Berkenheuvel’, alsmede van enkele particuliere aangelanden. Evenwel kan worden geconstateerd, dat de studenten, waarvan nu de tweede ploeg werkzaam is, nuttig werk verrichten.
De aanleg van zoo’n weg is niet alleen noodzakelijk voor de verdere exploitatie van de aangrenzende gronden, ook zal hij zeer zeker het natuurschoon bevorderen, daar de weg, evenals het gedeelte dat vorig jaar is klaargekomen, zal worden beplant.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De in de tekst voorkomende Deeverse woorden worg en bente betekenen respectievelijk wilgenopslag en pijpenstrootje.
De door de studenten aangelegde weg heeft later de naam Studentenweg gekregen. Op de wandelkaart van het Landgoed Berkenheuvel uit 1936 heeft de weg de naam Studentenpad. De redactie heeft het vermoeden dat mr. Albertus Christiaan van Daalen de bedenker van deze naam is.
Pas in 1961 is de weg met de naam Studentenweg (met rijwielpad) in een topografische kaart ingetekend; zie het bijgevoegde detail van die kaart.

De zeer gewaardeerde bezoeker van ut Deevers Archief, die nog steeds een verstokte liefhebber van het lezen van oude kranteberichten op papier is, kan het hier weergegeven bericht ook lezen op de bladzijden 35 en 36  van het nummer 22/4 (december 2022) van het papieren blad Opraekelen, dat is samengesteld door de fine fleur van vrijwilligers van de Historische Vereniging Vroegere Gemeente Diever, zeg maar de heemkunduge vurening uut Deever, zeg maar de nostalgieclub uut Deever. Maar ja, daarvoor moet je dat papieren blad wel in handen hebben. De redactie merkt op dat bij het bericht in de Provinciale Drentsche en Asser Courant van 11 augustus 1936 geen foto’s stonden.

Posted in de Deeverse bos, Landhuis Berkenheuvel, Staatsbosbeheer, Student’nkaamp | Leave a comment

In de winter bee ut Snookvene in de Deeverse bos

De redactie van ut Deevers Archief is helaas niet vaak in de gelegenheid de natuur in de Deeverse bos te fotograferen en zeker niet onder winterse omstandigheden. Maar gelukkig heeft de getalenteerde fotograaf Bas Dekker – de Grote Dromer – het fotograferen van natuurfoto’s hoog op zijn prioriteitenlijstje staan. De redactie heeft toestemming van fotograaf Bas Dekker – de Grote Dromer –  al zijn in de Deeverse bos gemaakte kleurenfoto’s in ut Deevers Archief te tonen. De redactie is de Grote Dromer bijzonder erkentelijk voor deze toestemming en hoopt dat hij nog lang en veel en overal zal fotograferen binnen de grenzen van de gemiente Deever. De redactie verwijst de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief graag naar die vele schitterende foto’s van Bas Dekker in zijn webstee Grote Dromer. In dit bericht gaat het om de drie bijgaand afgebeelde kleurenfoto’s, die de Grote Dromer op 24 januari 2019 heeft gemaakt bij en in de buurt van het Snoekveen in de Deeverse bos.

Posted in de Deeverse bos, Natuur | Leave a comment

De Melkweg boo’m de Olde Willem

De Deeverse bos in de buurt van vakantiewoning De Witte Raaf in de Olde Willem is een van de donkerste – zeg maar kunstlichtarmste –  plekken op het vasteland van Nederland. En dat moet vooral zo blijven. Dus daar is in een wolkeloze nacht en bij nieuwe maan – en hopelijk niet bij het gehuil van een roedeltje schapenverscheurende probleemwolven – de sterrenhemel in al zijn pracht en praal te bewonderen. En dat kan niet beter worden gedemonstreerd dan met een schitterende foto van De Melkweg Boven De Olde Willem. Zie de bijgaand afgebeelde foto, die ook te vinden is op de webstee van De Witte Raaf. De redactie van ut Deevers Archief wil bijzonder graag de naam van de maker van de hier afgebeelde foto in dit bericht vermelden.
De pracht en praal van moeder natuur in de Olde Willem staat in bijzonder schril contrast met wat in Deever aan het gebeuren is. Daar is de zogenaamde kunstlichtkunstelaar Jaap van den Elzen uit – nota bene, let wel, mind you – de gloeilampenlichtstad Eindhoven gevraagd om de route van het dorp Deever naar het openluchttheater voor belachelijke veel geld in de schijnwerpers te zetten. Kunstlichtknutselaar Jaap bazelt: “Wat mij opvalt is dat het er zo ontzettend donker is ’s nachts. Westerveld staat er ook om bekend, begreep ik. Met licht wil ik die duisternis nog meer versterken.” Dat is toch een topcontradictio in terminis ? Gloeilampenlichtstunter Jaap wil de duisternis versterken met kunstlicht ! ” Uhh ?? Hèèhhh ?? Whhatt ?? Is in zijn kunstlicht de duisternis goed te zien ? Of is in de duisternis schaars natuurlijk licht goed te zien ?
De gemeente Westenveld, de toneelvereniging Diever, de middenstandvereniging Diever en The Foundation Diever Village Of Shakespeare hebben in hun blinde rücksichtlose hebberige streven naar meer geld, meer eurootjes, meer money, rinkelende kassa’s, vette bankrekeningen, meer omzetten, meer theaterbezoekers, meer dagjesmensen, meer toeristenbelastingbetalers, meer auto’s, meer elektrisch aangedreven fietsen, meer economische activiteit, meer campings, vollere campings, meer terrassen, vollere terrassen, voller, voller, meer, meer, met het kunstlichtkunstenplan de plank falikant misgeslagen.
Als de raad van de gemeente Westenveld, het bestuur van de toneelvereniging Diever, het bestuur van de middenstandsvereniging Diever en The Board Of The Foundation Diever Village Of Shakespeare zo snel mogelijk binnenkort eens een keer in de Olde Willem op een wolkeloze nacht en bij nieuwe maan – en hopelijk wel bij het gehuil van een roedeltje schapenverscheurende probleemwolven – een kwartiertje op hun rug in het zand liggend naar het zwerk zouden kijken, dan zouden ze het kunstlichtgekunstelproject subiet stoppen en duisternisvernachelaar Jaap stante pede naar gloeilampenlichtstad Eindhoven sturen. De gemeente Westenveld kan de schaarse belastingcenten maar beter snel besteden aan het sterk bevorderen van de bouw van veel betaalbare sociale huurwoningen op het terrein van het afgebroken Dingspilhuus an de Heufdstroate in Deever.

De redactie van ut Deevers Archief vervangt zo nu en dan voor de verandering ut kopplaètie van ut Deevers Archief. Als jij in het bezit bent van een mooie afbeelding uut de gemiente Deever en jij acht een uitsnede van deze afbeelding wel geschikt als kopplaètie voor deze webstee, aarzel dan niet een goede scan van deze afbeelding naar de redactie te sturen. Als jij vind dat een getoond kopplaètie te lelijk is als kopplaètie van ut Deevers Archief, aarzel dan niet jouw mening aan de redactie kenbaar te maken. Als jij een reeds getoond kopplaètie graag nog een keer als kopplaètie van ut Deevers Archief wilt zien, aarzel dan niet dit aan de redactie kenbaar te maken.

Posted in de Deeverse bos, de Olde Willem, Kopplètie | Leave a comment

Broamboss’n bee de Tillegröppe in de Olde Willem

De redactie van ut Deevers Archief vervangt zo nu en dan voor de verandering de kopafbeelding van ut Deevers Archief. Als jij in het bezit bent van een mooie afbeelding uut de gemiente Deever en jij acht deze echt wel geschikt als kopafbeelding van deze webstee, aarzel dan niet deze afbeelding naar de redactie te sturen. Het formaat van een kopafbeelding is 940 x 198 puntjes (300 dpi).
Als jij vind dat de hier getoonde kopafbeelding te lelijk is als kopafbeelding van ut Deevers Archief, aarzel dan niet jouw mening luid en duidelijk aan de redactie kenbaar te maken. Als jij een reeds getoonde kopafbeelding graag nog een keer als kopafbeelding van ut Deevers Archief wilt zien, aarzel dan niet dit luid en duidelijk aan de redactie kenbaar te maken.
De redactie heeft de hier getoonde kleurenfoto’s van bleuin’de broamboss’n bee de Tillegröppe en de Tillegröppe an de Woaterseweg in de Olde Willem gemaakt op woensdag 11 mei 2022. Een uitsnede van afbeelding 1 is voor het eerst als kopafbeelding getoond op 14 mei 2022, zie afbeelding 2.

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Afbeelding 3

Afbeelding 4

Afbeelding 5

Posted in de Deeverse bos, Kopplètie, Landschap | Leave a comment

Ut valse reclamebröt veur de Deeverse bos

De redactie van ut Deevers Archief kwam tijdens het surfen over de golven van oneindig veel informatie op het internet bijgaande afbeelding van de Deeverse bos tegen. De redactie was helemaal flabbergasted  van deze afbeelding.
De idyllisch-ogende archaïsch-utopische desinformerende afbeelding met een zandverstuiving en dennebossen en een vliegden met een edelhert, een buizerd en een specht en een eenzame wandelaar op de wegen der vrijheid is volstrekt niet meer van deze tijd.
Want in de Deeverse bos zijn geen edelherten en binnenkort heeft het roedeltje wolven de reeën volledig uitgeroeid of weggejaagd. En die kostelijke dennebossen worden door de op geld beluste arrogante beheerders van de Deevers bos in rap tempo en met veel wroem-wroem lawaai te gelde gemaakt. En in de Deeverse bos zijn gelukkig geen nep-Noordeuropese-zandwoestijnen.
En dat van die ‘de lanen op de paden in’ wandelaar met rugzak klopt al helemaal niet meer. Bezoekers zijn ongewenste personen geworden, zijn persona non grata geworden. Want de arrogante beheerders van de Deeverse bos zijn in rap tempo bezig met het onbegaanbaar maken en het uitwissen van de vroeger aanwezige paden en wegen. Dus in plaats van een wandelaar met een rugzak en wandelstok af te beelden, had een padvinder met een grote scherpe machete moeten zijn afgebeeld.
En de beheerders van de Deeverse bos willen de schapenmoordenaar genaamd exotische wolf alle ruimte geven om zich aan de randen van de Deeverse bos zo dicht mogelijk in de buurt van schapen te vestigen en dat betekent dat bezoekers nog veel meer ongewenste personen zijn geworden, persona absoluta non grata zijn geworden.
De conclusie is dat bijgaand desinformerend indoctrinatie-bord met geschwinde spoed en in gestrekte draf moet verdwijnen en vooral niet moeten worden vervangen door een ander idyllisch-ogend archaïsch-utopisch desinformerende indoctrinatie-bord.

Posted in de Deeverse bos | Leave a comment