Category Archives: Museum

Ut nutuurmuseum op Woater’n hef ut ok neet ered

Het natuurmuseum Het Drents-Friese Woud is op 21 maart 1997 geopend. Het museum was gevestigd in de voormalige openbare lagere school op Woater’n an de aandere kaante van de Deeverse bos. In de voormalige multifunctionele ruimte van de school waren de vier seizoenen (voorjaar, zomer, herfst, winter) uitgebeeld. In het museum waren honderden dieren, voornamelijk vogels en zoogdieren, in allerlei soorten en maten te zien. Het museum was zeer professioneel ingericht.
Eigenaar en beroepsdierenpreparateur J. van der Vooren heeft het natuurmuseum Het Drents-Friese Woud in juli 2003 te koop gezet. Het openen van een natuurmuseum in de nabijheid van een nationaal parkje was natuurlijk toch wel een beetje de kat op het spek binden. Wie wilde gaan kijken naar opgezette dode dieren in een museum in een gebied waar je deze dieren ook levend in de bos kon zien rondlopen ?
De redactie van ut Deevers Archief moet met het schaamrood op de kaken melden dat hij nog niet weet wanneer het natuurmuseum Het Drents-Friese Woud is verkocht en wanneer het de laatste dag was dat het museum kon worden bezocht.
Een verzameling van 200 opgezette dieren van natuurmuseum Het Drents-Friese Wold is verkocht aan natuurmuseum Rheezer-marke nabij Hardenberg in Overijssel.
De redactie prijst zich wel bijzonder gelukkig na een bezoek aan het natuurmuseum een kleurenfolder van het natuurmuseum veilig te hebben gesteld, teneinde een afbeelding van die folder te kunnen tonen aan de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief. Zie de afbeeldingen 1 en 2.
En weer sloot in de gemiente Deever een met veel enthousiasme geopend museum de deuren. Andere museums die in het verleden hun deuren sloten waren De Oudheidkamer Schultehuis, De Museumboerderij, Het Glasmuseum, Het Radiomuseum, De Koetsenman en Het Oldtimermuseum. De Rotterdamse dichter Jules Deelder schreef het al: alles blijft, alles gaat voorbij, alles blijft voorbijgaan.
Weliswaar is in het schultehuis aan de brink van Deever het zo nodig zo genoemde Oermuseum gevestigd, maar dat is geen museum, dat is eigenlijk meer een soort van bezigheidstherapiecentrum voor vrijwilligers en zich stierlijk vervelende vakantiegangers.

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Posted in Museum, Toeristenindustrie, Woater’n | Leave a comment

Glasmuseum De Spiraal an ut Meul’nende in Deever

Glasinstrumentmaker Cees van Olst (geboren in 1947, overleden op 10 november 2014 in Olst), afkomstig uit Rijswijk in Zuid-Holland, begon in 1979 in het boerderijgedeelte van un flinke (niet-origineel Saksische) boerdereeje an ut Meul’nende (toen nummer 6) (Katt’nende) in Deever een glasblazerswerkplaats, een museum, een winkeltje en een filmzaaltje. Dat is min of meer te zien op de hier afgebeelde kleuren-ansichtkaart.
Het museum kreeg officieel de naam Museum voor Glastechniek De Spiraal, maar werd in de Deeverse volksmond ut Glasmuseum genoemd.
Glasblaaskunstenaar Cees van Olst nam ook betaalde opdrachten aan, omdat hij een gezin had te onderhouden en omdat hij van glas de gekste dingen kon en wilde blazen. Hij vond het eigenlijk veel mooier en afwisselender voor mensen dingetjes te maken. Vazen behoorden ook tot die dingetjes, waaronder de twee hier afgebeelde en in de flinke (niet-origineel Saksische) boerdereeje an ut Meul’nende (Katt’nende) geblazen vazen; nu gewilde verzamelaarsobjecten.
De oranjekleurige vaas heeft hij in 1987 geblazen. De vaas is 17 cm hoog en heeft een grootste diameter van 8,5 cm.
De van grijs naar roze overlopende vaas heeft hij in 1988 geblazen. Deze zeer fraaie dikwandige vaas heeft een hoogte van 15,5 cm en een grootste diameter van 10 cm; de opening heeft een diameter van 5 cm. De vaas weegt 750 gram.
Net zoals alle andere museums in Deever is Museum voor Glastechniek De Spiraal gekomen (1979) en gegaan (1992). Een eigenaar van een museum heeft in de gemiente Deever geen schijn van kans zijn museum zonder geldopleverende nevenactiviteiten op langere termijn rendabel uit te baten. Een van zijn gedachte nevenactiviteiten was het uitbaten van een glasblaasschool, maar dat bleek in de gemiente Deever tot de onmogelijkheden te behoren.
In die flinke (niet-origineel Saksische) boerdereeje an ut Meul’nende (nu nummer 11) (Katt’nende) in Deever is nu Groepsaccomodatie Hubertushoeve gevestigd.

Posted in Ansichtkoate, Kuunst in de gemiente Deever, Meul’nende, Museum | Leave a comment

De webstee van ut museum Radio Wereld in Deever

Het blijft maar een komen en gaan van particuliere museums in de gemiente Deever. Het mooie glasmuseum ‘de Spiraal’ an ’t Meulenende in Deever is gekomen en is gegaan. Het mooie koetsenmuseum ‘de Koetsenman’ an de Heufdstroate in Deever is gekomen en is gegaan. Het mooie museum Dieverza an de brink van Deever is gekomen en is gegaan. Het museum Dieverhof an de Aachterstroate in Deever is gekomen en is gegaan. Het mooie Oldtimermuseum in Wittelte is gekomen en is gegaan. Het natuurmuseum het Drents-Friese-Wold op Woater’n is gekomen en is gegaan. Het mooie (oerlelijke ?) Oermuseum an de brink van Deever is gekomen en wanneer zal het gaan … ? Het Shakespearemuseum zal komen en zal gaan … ? Het Midwintertoetermuseum zal komen en zal gaan … ? Het Groevemuseum zal komen en zal gaan … ?
Wat is er toch mis met de toeristenindustrie in de gemiente Deever ? Wat is er toch mis met de toeristische bedrijvigheid in de gemiente Deever ? Wat is er toch mis met het culturele en economische beleid van de Hoge Dames en Heren Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In Het Raadhuis Aan De Gemeentehuislaan ? En heeft het misschien allemaal te maken met het gegeven dat de gemiente Deever in een krimpgebied ligt en eigenlijk alleen maar als massaproduct de Deeverse Bos heeft ?

In de Olde Möppeler (Möppeler Kraante, Meppeler Courant) van 4 september 1999 verscheen in de rubriek @penstaart een kort stukje tekst over het museum Radio Wereld in Deever:
Iets geheel anders is de site www.radio-wereld.demon.nl van museum Radio Wereld in Diever. De teller staat hier op 286 hits en heeft grafische mogelijkheden voor een zescijferige teller Het blijft voorlopig bij een begin met zes nullen (000286). De site bevat informatie over het museum, natuurlijk, de oprichting, de expositie, excursies, doe-dingen en museumnieuws. Onder het kopje museumnieuws brengt eigenaar Wim Stuiver de activiteiten voor de komende weken, onder meer over de Shakespeare-spreukenwandeling door de omgeving van Diever. De site is aardig vormgegeven met een enkele foto, die een aardig beeld geeft van het museum  

Ook het mooie museum Radio Wereld (voorheen museum ‘d’ Olde Radio’) an de Aachtertroate in Deever is gekomen en is gegaan. Na 15 jaar (1985 t/m 1999) actief met het museum Radio Wereld bezig te zijn geweest, besloten de eigenaren Sjoukje en Wim Stuiver, het museum per 1 oktober 1999 voor het publiek te sluiten.
Wat valt nog te achterhalen van de korte geschiedenis van het museum Radio Wereld ? Digitaal is in elk geval gelukkig nog wel een en ander van het museum te vinden.
Een hele geruststelling is dat de webstee van het Internetarchief (The Internet Way Back Archive) (archive.org/web) als doel heeft voor altijd (voor altijd is wel erg lang) universele toegang te bieden tot alle via het internet bereikbare menselijke kennis.
Zo ook tot de kennis die is opgeslagen in alle versies van de webstee radio-wereld.demon.nl van het museum Radio Wereld. Klik op de navolgende link voor het raadplegen van de laatste versie van radio-wereld.demon.nl.

De redactie van ut Deevers Archief toont graag afbeeldingen van Museum Radio Wereld. Op bijgaande ansichtkaart is de markante vormgeving van de Philips radio uit de periode 1930-1940 te zien. Deze ansichtkaart is uitgegeven door Museum Radio Wereld, Achterstraat 9, 7981 AS, Diever, (Dr.), telefoon 05219-2386.

De redactie heeft bijgaand afgebeelde kleurenfoto van de boerderij an deAagterstroate (de Saandhook), waarin Museum Radio Wereld was gevestigd, gemaakt op vrijdag 19 november 2021.

abracadabra-534

Posted in Aagterstroate, Ansichtkoate, Cultuur, Deever, Museum, Toeristenindustrie | Leave a comment

Wim Stuver vutelt over radioos in de oorlog

De redactie van ut Deevers Archief vindt bij het digitaliseren van zijn papieren archief (papier scannen en vervolgens selectief in de oud-papier-bak gooien) bestaande uit vooral veel dozen en veel mappen en veel ordners met veel foto’s, kranten- en tijdschriftenknipsels, reclamemateriaal, folders, en zo voort, en zo voort, en zo voort, uut de gemiente Deever zo nu en dan een document waarvan de redactie het de moeite waard dit te tonen aan de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief.
De redactie vond op de bladzijden 5 en 6 van de op 12 april 1995 -veertig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Deever- door de gemeente Diever uitgegeven speciale Oorlogskrant het bericht ‘Radio in de periode 1940-1945’. Deze krant is niet betaald met belastinggeld, maar met een vette subsidie van de Stichting Cultuurfonds Diever.

Radio in de periode 1940-1945
Radio: Een belangrijk communicatie-middel

De radio heeft in deze periode een heel belangrijke rol gespeeld. Het was oorlog in Nederland en via het radio-toestel (televisie was er nog niet) konden de mensen afstemmen op de Hilversumse zenders om het nieuws te beluisteren. Nieuwsberichten zijn in tijden van oorlog heel belangrijk voor de mensen. De berichten die de huiskamer binnenkwamen via de radio waren na de Duitse inval noet zo betrouwbaar. Het Duitse leger viel op 10 mei 1940 Nederland binnen en de Duitse soldaten bezetten spoedig de radio-zenders in Hilversum. De Nederlandse omroepverenigingen kregen vanaf die tijd een verbod voor bepaalde uitzendingen (censuur). Het uitgezonden nieuws was door de Duitsers samengesteld en was vaak onwaar en onbetrouwbaar, dus Duitse propaganda. Zogenaamde Goebbels propaganda. Goebbels was onder het bewind van Hitler minister van propaganda.

Radio Oranje
Vlak na de Duitse inval week de Nederlandse regering, het Koninklijk Huis en een aantal bekende Nederlanders, waaronder dr. L. de Jong, schrijver A. den Doolaard en een zekere H.J. van de Broek, uit naar Engeland. In de BBC-studio’s (BBC = British Broadcasting Corporation) te Londen kregen ze een ruimte en begonnen radio-uitzendingen in de Nederlandse taal, bestemd voor het bezette Nederland. Vooral nieuwsuitzendingen en berichten in code, bestemd voor het actieve verzet. De zender kreeg als naam Radio Oranje en het doel was de verzetswil en het vertrouwen in de uiteindelijke bevrijding hoog te houden. Ook werd er later muziek en cabaret uitgezonden. De meeste Nederlanders stemden een paar keer per dag op vaste tijden af op Radio Oranje. Het gevolg was dat er praktisch niet meer naar Hilversum geluisterd werd. De Duitse bezetter kwam hier achter en het werd verboden naar de Engelse zender te luisteren. De Duitsers richtten stoorzenders op om de radiogolven vanuit Engeland onhoorbaar te maken. We bleven luisteren met zelfgebouwde raamantennes, die richting gevoelig waren en de storing uitfilterden.

Inleveren van het radio-toestel
Om het luisteren naar de Engelse zenders onmogelijk te maken, maakte de bezetter via raambiljetten door heel Nederland bekend, dat alle radio’s ingeleverd moesten worden (me/juni 1943). Veel mensen deden dit met tranen in hun ogen, omdat ze vaak voor dit kostbare bezit jarenlang hadden gespaard. Nu moest je gewoonweg de radio wegbrengen en zag je het waarschijnlijk nooit weer terug. Sommige mensen hadden nog een oud kapot toestel op de zolder staan. Dit toestel werd dan ingeleverd en hun eigen goede toestel werd verstopt in een kast of onder de vloer. Als de kust veilig was, dan werd het ondergedoken radio-toestel tevoorschijn gehaald en werd er toch naar Radio Oranje geluisterd. Pientere vaders en zoons bouwden vaak een simpele radio, die in een trommel, sigarendoos, schemerlamp of achter een schilderij opgeborgen werd. Soms werd de radio in een dikke bijbel gebouwd. Een mens in nood is zeer vindingrijk. Via vlugschriften werden werden berichten doorgeseind naar mensen die geen radio-toestel hadden.
Wat gebeurde er nu met die ingeleverde radio-toestellen ? Heel veel zijn, met wagonladingen vol, per trein en per volle boten naar Duitsland vervoerd. Sommige toestellen zijn gewoon op de zolder van het gemeentehuis blijven staan. Een mijnheer uit Heerenveen vertelde ons: ‘Mijn toestel stond nog mooi ingepakt en na de oorlog kon ik het zo weer meenemen.’ Gelukkig maar, want hij staat nu in het museum.

Herrijzend Nederland
In september 1944 werd Eindhoven al bevrijd. Bij Philips hadden ze tijdens de oorlog in het geheim, onder leiding van de verzetsman Gehrels, een radio-zender gebouwd met de bedoeling direct met uitzendingen vanuit bevrijd gebied te beginnen. Op 3 oktober 1944 begint men met de uitzendingen vanuit Eindhoven. De zender begint met de woorden: ‘Hier is herrijzend Nederland, de zender op vrije Nederlandse bodem, …..’ De omroeper is Van de Broek, voormalig Radio Oranje medewerker, gevlucht naar Engeland, en via België naar Eindhoven gekomen. De taak van Herrijzend Nederland is de mensen in het bevrijde zuiden van nieuws te voorzien en de mensen boven de grote rivieren, in het nog bezette Nederland, voor hen kwam de bevrijding pas in mei 1945, moed in te spreken en hopen op een spoedige bevrijding. Voor het westen van Nederland kwam toen nog die vreselijke ‘hongerwinter’. Herrijzend Nederland is gebleven tot januari 1946, daarna zijn de uitzendingen weer verzorgd vanuit Hilversum. In het museum vinden we op de schaal van kleine bakelieten radio-toestellen, gemaakt in die periode, xde naam Herrijzend Nederland. Deze toestellen zijn zeer geliefd bij de verzamelaars.

Expositie in Museum Radio-Wereld
Vanaf 1 mei tot 1 november is er een speciale expositie ter herinnering aan het feit, dat het vijftig jaar geleden is dat de bevrijding kwam, genaamd: ‘Radio en elektriciteit in de Tweede Wereldoorlog’. Tijdens de rondleidingen in deze periode, ook voor scholen die het museum bezoeken, wordt extra aandacht aan deze periode besteed.

W.H.G. Stuiver, conservator
S. Stuiver-Van der Heide, educatief medewerkster

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De redactie heeft aan dit bericht een afbeelding van de voor- en achterkant van het reclame-strooibiljet van Museum Radio-Wereld uit 1997 toegevoegd.
Museum Radio-Wereld (voorheen Museum d’Olde Radio) is gevestigd geweest in de boerderij met adres Aachterstroate 9 in Deever.
Wim Stuiver en Sjoukje van der Heide kochten in 1965 deze boerderij en openden hun radio-museum in mei 1987. Daarvoor was de boerderij eigendom van Sime Smidt.

Posted in Museum, Tweede Wereldoorlog | Leave a comment

De ofdieling onderbrook’n-lol in museum Dieverza

In het blaadje Siepelnieuws van 17 juni 1997 verscheen het volgende bericht over de opening van museumboerderij Dieverza van het echtpaar Ron Zegers en Eefke Steketee an de Brink van Deever.

Museumboerderij Dieverza een verrijking voor Diever
Zeer uitnodigend zullen zeven dag per week van ’s morgens tien tot bijna ’s avonds acht uur, de deuren van de zaterdag geopende museumboerderij Dieverza aan de Brink 2 te Diever open staan. Eenmaal binnen, zal het voor velen lastig worden het pand te verlaten. Niet alleen omdat er ontzettend veel is te zien, maar ook omdat het geheel zo’n gezelligheid uitstraalt, dat de bezoeker zich direct thuis voelt en er daarom voorlopig even wil blijven. Verantwoordelijk hiervoor zijn de nieuwe ondernemers Ron en Eefke Zegers.
Burgemeester drs. R.J. Schaeffer van Diever sprak tijdens de opening van een kwalitatieve versterking. ‘De structuur van het dorp wordt op deze versterkt zonder concessies te doen. Diever heeft met dit museum er bij, naast het wandelen en fietsen nog meer kwaliteit’, aldus Schaeffer, die verder meedeelde ook edelsmeden naar Diever te willen halen, oftewel ambachten in ’t algemeen. De toerist wordt zo een totaal plaatje geboden.
Het echtpaar, afkomstig uit Ridderkerk, verzamelt al zo’n tien jaar ‘oude’ spulletjes. ‘In Ridderkerk hadden we een verzamelwinkel en in opdracht van musea kochten we oude voorwerpen. Omdat het leven in het Westen, zeker met een zaak, toch wat lastiger wordt en we altijd al in Drenthe wilden wonen, besloten we het avontuur aan te gaan. We hebben zo’n zeven maanden geleden 120 makelaars in Drenthe aangeschreven en heel veel boerderijen bekeken. Toen we de boerderij op de brink in Diever binnen kwamen, was het voor ons niet meer moeilijk, dit was precies het sfeertje dat we zochten’, vertelt Eefke. In oktober vorig jaar werd de eerste aanvraag ingediend en door een goede medewerking van de gemeente Diever mocht met de verbouw worden gestart. Met hulp van familie verbouwde Ron in tien weken het totale interieur. Eefke zette alles op z’n plaats en zaterdagmorgen kon het resultaat bekeken worden.
Dieverza
Gezien de diversiteit, is het niet moeilijk de naam van het museum te herleiden. Eefke en Ron vinden het een groot avontuur, waar ze helemaal achter staan, daarbij zitten ze nog boordevol plannen. ‘Het is een vreemd gevoel. Voorheen moest ik altijd verkopen en nu mag ik al dat moois houden’, zegt Eefke. In de museumboerderij Dieverza is van alles te zien wat betrekking heeft op het tijdvak 1900 tot 1950. Er zijn diverse ‘afdelingen’, zoals onder andere de kapper, het schooltje, de schoenmaker, het gruttertje, de hoedenwinkel en een collectie oud speelgoed. Zeer apart is de afdeling ‘onderbroeken-lol’, zoals het echtpaar deze noemt. Buiten de vele korsetten, bh’s en onderbroeken is in een vitrine het slipje van prinses Juliana te zien. Dit werd uit het persoonlijk bezit van het koningshuis in 1945 door de Stichting Herstel Zeeland 1945 naar de oma van Ron gestuurd, toen zij en meerderen door bombardementen alles kwijt waren. Nu ligt het ongeschonden in Diever.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
Opvallend is de snorkerige politieke lulkoekerij van waarnemend burgemeester doctorandus in de andragogie Robert Johan Schaeffer, die edelsmeden en andere ambachten naar Deever wilde halen. Waar bemoeide zich die man toch tegen aan ? Was hij een soort van look-alike van burgemeester Jan Cornelis Meiboom (die in de Deeverse volksmond altijd ome Kees werd genoemd ?
In het op vrijdag 9 juli 2021 uitgegeven papieren Magnum Opus van de Historische Vereniging Vroegere Gemeente Diever.is het Siepelnieuws-bericht te lezen op de bladzijden 402 en 403.

Posted in Museum | Leave a comment

Un paèr olde fotoos van museum Dieverza

De redactie van ut Deevers Archief ontving alweer enige tijd geleden twee bijgaand afgebeelde kleurenfoto’s van het echtpaar Ron Zegers en Eefke Steketee, tot eind 2002 de eigenaren van museumboerderij Dieverza an de brink van Deever. Zij hebben tegenwoordig een winkel met de naam Diverza in Schoondijke in Zeeuws-Vlaanderen. De redactie heeft van hen toestemming deze twee foto’s te tonen in ut Deevers Archief.  De redactie is hen bijzonder erkentelijk voor deze toestemming. Die twee foto’s zijn toch maar weer twee mooie kleurenfragmentjes uit het museumverleden in de gemiente Deever.
Bij de baanderdeure aan de voorkant van de boerderij met de originele naam ‘de Boerderij’, die de ingang was van hun museumboerderij Dieverza, staan te verkopen spulletjes uitgestald, ter gelegenheid van de zo nodig zo genoemde ‘historische dag’ op zaterdag 12 juli 1997.
Op afbeelding 2 is een man (Peter Kuiper ??) bezig met het toeteren op een zo nodig zo genoemde handgemaakte midzomerhoorn. Het moet een midzomerhoorn zijn geweest, want de midwinterhoorn hangt in de zomer verplicht aan de muur, daar blijf je in de zomer met de fikken van af, daar toeter je in de zomer niet op, dan maak je boze wintergeesten wakker. Het toeteren op de midzomerhoorn en de midwinterhoorn is bepaald geen historische Deeverse streekeigen traditie, maar wel een soort van bestrijdenswaardige exotische bezigheid. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de toeteraar uit zuid-oost Drente, of Twente of Salland afkomstig was en naar Deever was gekomen om reclame te maken voor het toeteren op zo’n instrument in de zomer.
De redactie heeft bijgaande kleurenfoto gemaakt op vrijdag 19 november 2021. In het boerderijgedeelte van dit pand met nog steeds de naam ‘de Boerderij’ is geen winkel meer gevestigd.

Afbeelding 1 – © Eefke Zegers-Steketee

Afbeelding 2 – © Eefke Zegers-Steketee
Afbeelding 3 – © Ut Deevers Archief

Posted in Museum | Leave a comment

Un toertie kuunst, historie en ambacht in Deever

De redactie van ut Deevers Archief kwam bij het digitaliseren (scannen) van zijn papieren archief – bestaande uit vooral veel dozen en veel ordners met kranten- en tijdschriftenknipsels en reclamemateriaal uut de gemiente Deever – bijgaande folder van een beschrijving uit 1993 van een rondje door het dorp Deever langs aantrekkelijkheden van de Deeverse toeristenindustrie.

De redactie merkt op dat het door de jaren heen in ut dörp Deever een komen en gaan is van ondernemers in de toeristenindustrie. Van de zaken waarvoor de negen ondernemers reclame maken bestaan alleen nog korenmolen De Vlijt, atelier/winkel Maaike Bakker (toen an de Heufdstroate, nu op ut Kastiel), expositieboerderij Dieverhof en het Openluchtspel.
De eigenaren van Radio Wereld sloten hun museum op 1 oktober 1999.
Met het overlijden van de eigenaar kwam een einde aan het koetshuis De Koetsenman.
Tegenwoordig is gevestigd in het zo genoemde Schultehuis het zo genoemde Oermuseum, een soort van museum dat aandacht probeert te besteden aan de non-factieve en factieve prehistorie van Zuid-West Drenthe.
De Kleine Hendrik (alleskunner Klaas Kleine) leeft niet meer, de Grote Hendrik woont tegenwoordig in Ruinerwold.
In de boerderij van Cornelis Seinen an de Brink is het een komen en gaan van neringdoenden.
De toeristische zomerattractie Openluchtspel, gevestigd an ut Grünedal, is heden ten dage helaas afgegleden tot een soort van steeds maar uitdijend toneelpretpark, met het opvoeren van toneelstukken van Shakespeare als saai monoproduct. Maar het is met die grote aantallen bezoekers elk jaar weer wel een flinke toeristenbelastingmelkkoe voor de gemiente Westenveld.
Met het geld dat de gemiente Westenveld door de vele jaren heen aan het Openluchtspel heeft verdiend, had gemakkelijk ter plekke van het Dingspilhuus een vervanger van dit onmisbare culturele centrum, dit onmisbare warme hart van Deever,  gebouwd kunnen zijn geworden. To be or not te be, that’s the question. Bestaan of niet bestaan, dat is de vraag. Een warm hart of een koud hart, dat is de vraag. Deever een nieuw Dingspilhuus gunnen of niet gunnen, dat is de vraag. Niet bestaan, geen warm hart, niet gunnen is het politieke antwoord van de gemiente Westenveld aan Deever. 

Posted in Deever, Eup’mlogtspel, Gemeente Westenveld, Museum, Neringdoende, Toeristenindustrie | Leave a comment

Vurbeeldingskracht redt ut neet op Woater’n

In de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van 17 maart 1997 verscheen het volgende korte bericht over de openstelling van natuurmuseum Het Drents-Friese Woud op Woater’n an de aandere kaante van de bos.

Museum Wateren vrijdag geopend
Wateren – Vrijdag (21 maart) om 16.00 uur zal het natuurmuseum ‘Het Drents-Friese Woud’ in Wateren officieel worden geopend. De opening van het museum zal worden verricht door de heer Lok, voorzitter van de Vereniging voor Vreemdelingen Verkeer in Diever.
Het museum is gevestigd in de voormalige school ‘Groot en Klein Wateren’. In de voormalige multifunctionele ruimte van de school zijn de vier jaargetijden uitgebeeld. In het museum zijn honderden dieren, voornamelijk vogels en zoogdieren, in allerlei soorten en maten te zien. Het museum is zeer professioneel ingericht.

In de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van 16 januari 2004 verscheen het volgende korte bericht over de tekoopstelling van natuurmuseum Het Drents-Friese Woud op Woater’n an de aandere kaante van de bos.

Museum te koop
Wateren – Sinds een half jaar staat het Natuurmuseum in Wateren te koop. Het museum besteedt nu nog aandacht aan cultuur-historische aspecten van het Drents-Friese Wold. Eigenaar J. van der Vooren wilde wel eens iets anders en besloot het pand te koop te zetten. Hij heeft echter geen haast bij de verkoop: “Als er iemand voor is die het wil kopen, verkoop ik het, maar ik hoef het niet per se kwijt”, aldus Van der Vooren.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De redactie van ut Deevers Archief prijst zich bijzonder gelukkig bijgaande kleuren ansichtkaart voor zijn zeer gewaardeerde bezoekers opgenomen te hebben in ut Deevers Archief. Op de voorkant van deze bij verzamelaars weinig bekende ansichtkaart zijn te zien enige museale, driedimensionale opstellingen met de resultaten van menselijke verbeeldingskracht, die worden getoond in het natuurmuseum Het Drents-Friese Woud van beroepsdierenpreparateur John van der Voorn. De ansichtkaart was te koop in dit museum, dat was gevestigd in de gebouw van de Laegere Skoele an de Woaterseweg op Woater’n. De ansichtkaart is – gelet op de kinderpostzegel van de striphelden Suske en Wiske – in het najaar van 1997 verstuurd.

Het in 1997 met ontzettend veel enthousiamse in de olde skoele op Woater’n geopende zeer professioneel ingerichte natuurmuseum, werd in juli 2003 al te koop gezet. Het openen van een natuurmuseum in de nabijheid van een nationaal parkje is natuurlijk toch wel een beetje de kat op het spek binden. Wie wilde gaan kijken naar opgezette dode dieren in een museum in een gebied waar je deze dieren ook levend in de bos kon zien rondlopen ?

In 1997 werd de bos tussen Deever, Doldersum, Zorgvlied, Appelsga, de Smilde en de Gowe door de Hoge Heren Van De Voorkant Van Het Grote Nationale Parken Gedram nog Het Drents-Friese Woud genoemd. Dat klinkt aannemelijk, maar is het niet. Woud betekent gewoon bos, dus de bos tussen Deever, Doldersum, Zorgvlied, Appelsga, de Smilde en de Gowe had gewoon De Drents-Friese Bos moeten worden genoemd. Dat klinkt aannemelijk en dat is het ook. Ech wè.
De naam Het Drents-Friese Woud, laat staan de naam De Drents-Friese Bos, klonk te armoedig, klonk te eenvoudig, klonk niet commercieel en klonk niet parkerig genoeg, dus klopten de Hoge Heren Van De Voorkant Van Het Grote Nationale Parken Gedram de naam van de bos tussen Deever, Doldersum, Zorgvlied, Appelsga, de Smilde en de Gowe op tot de naam Het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Maar ‘het wold’ betekent nog steeds ‘de bos’. In het Duits: Das Drentischer-Friesischer Wald. Of naar de gekopieerde analogie van de Amerikaanse nationale parken, zoals Yellowstone National Park: Drentian-Frisian National Park. Vergeleken met de enorme Amerikaanse nationale parken is Het Nationaal Park Drents-Friese Wold maar een provincieparkje, maar wat gefröbel in de marge. Maar wat voor eufemistische term de Hoge Heren Van De Voorkant Van Het Grote Nationale Parken Gedram ook wensen te bedenken voor de bos tussen Deever, Doldersum, Zorgvlied, Appelsga, de Smilde en de Gowe, die bos is voorgoed verworden tot een van ver bovenaf geregisseerd, gedirigeerd, weggemotorzaagd, vormgegeven, geboetseerd, aangeharkt, gemankeerd surogaatparkje. Fantasie kan in zo’n parkje nooit werkelijkheid worden.


Bericht in de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van 17 maart 1997

Bericht in de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van 16 januari 2004

Posted in Ansichtkoate, Museum, Woater’n | Leave a comment

Deever is mooi oppeknapt mit ’t liekwaeg’nschuurtie

In de Meppeler Courant van 14 september 2016 verscheen het bijgevoegde bericht over het opknappen van het lijkwagenschuurtje op het marktterrein an de Bosweg in Deever.

Uit het genoemde bericht is het volgende kleine citaat overgenomen:
Het gebouwtje in Diever is één van de weinige overgebleven lijkenhuisjes in Drenthe. Het huisje werd in het verleden gebruikt om de lijkkoets te stallen.
De Historische Vereniging Gemeente Diever liep al jaren rond met plannen om het 110 jaar oude gebouwtje in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Het gebouwtje is na het opheffen van de lijkwagendienst in de jaren zestig van de vorige eeuw verkocht aan de padvinderij in Diever.
Nu is het eigendom van de Ondernemingsvereniging Diever. Die gebruikt het als opslagplaats van materialen en verder was er de verlichting in aangebracht voor de jaarlijks te houden Paaskermis en markten. Door bijdragen van de Ondernemingsvereniging Diever en Dorpsbelangen Diever is het nu mogelijk geworden het lijkenhuisje te renoveren.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief

Het is natuurlijk een kleine omissie van de schrijver of schrijfster van het bericht in de Olde Möppeler om een aantal keren de term ‘lijkenhuisje’ te bezigen in plaats van ‘lijkwagenschuurtje’. Het zij hem of haar niet kwalijk genomen. Vroeger stond op de brink van Deever wel een lijkenschuurtje.

De redactie heeft voor alle zorgvuldigheid even het oude archief van de gemiente Deever geraadpleegd. dat was een kleine moeite. In de bouwtekening uit 1913 is sprake van het ‘Ontwerp van een te bouwen schuurtje voor den lijkwagen op het marktterrein te Diever’. Burgemeester en wethouders van de gemiente Deever gaven op 20 februari 1913 vergunning voor de bouw van het schuurtje aan het bestuur van de Vereniging Lijkwagendienst. Jan Bennen uut Deever, (waar woonde Jan Bennen ?), van beroep timmerman, was de aannemer van het werkje an de Bosweg.

Bij de vergunning uit 1913 zat een beschrijving van het schuurtje. Deze beschrijving vermeldt dat het gebouwtje zal worden bedekt met cementpannen. Zijn deze pannen geproduceerd bij de Concordia an de Deeverbrogge ? Ook vermeldt de beschrijving dat het schuurtje zal worden voorzien van een ijzeren ventilatieraam in het voorgeveltje en in het achtergeveltje.
Op de bouwtekening van het schuurtje is het achtergeveltje (an de westkaante, an de kaante van de Noordesch) voorzien van een enkele deur. Op de bouwtekening van het schuurtje is het voorgeveltje (an de oostkaante, an de kaante van de Bosweg) voorzien van een dubbele deur. Dat wil zeggen dat de liekwaeg’nmenner de liekwaeg’n door de geopende deuren an de veurkaante vóór de groeve naar buiten en na de groeve naar binnen moest rijden. Op de bouwtekening van het schuurtje is in het zijgeveltje (an de noordkante, an de kaante van de bos) een soort van stalraam (niet het Deeverse model) voorzien. Het zijgeveltje van het schuurtje an de südkaante (an de kaante van Deever) is waarschijnlijk een blinde gevel. Zie de ‘oude gevels’ op de navolgende afbeelding.
.
De afdeling Deever van het Nederlands Padvinders Gilde (kantoor houdende in de gemeentelijke dokterswoning, Hoofdstraat 6 in Deever) diende als eigenaar van het liekwaeg’nschuurtie op 14 maart 1966 een bouwaanvraag voor het veranderen van het schuurtie op het marktterrein in Deever in een clubschuurtie voor zijn zo genoemde Pioniersvendel (een vendel is een legeronderdeel; de commandant van een vendel was een hopman; hopman is een verbastering van het Duitse woord Hauptmann) in bij de gemiente Deever. De kadastrale ligging van het liekwaeg’nschuurtie is sectie B, nummer 3128 (gedeeld). Mevrouw Hendrika Johanna Wilhelmina Friedrich, de vrouw van huisarts Ludolf Dirk Broekema uut Deever, heeft de bouwaanvraag ondertekend.

De gerenommeerde gemeentelijke bouwmeester G. Keulen (woonde hij an de Tusschendarp in Deever ?) (Wie heeft gegevens van G. Keulen ? Wat was zijn voornaam ?) is de ontwerper van het briljante vernielplan voor het liekwaeg’nschuurtie. Hij is de maker van de in november 1965 gemaakte bouwtekening. Zie de bijgevoegde afbeelding. De gebroeders Goitse (geboren op 18 maart 1904 en overleden op 16 september 1988, ligt begraven op de kaarhof an de Grönnegerweg in Deever) en Jan van Wijk (geboren op 21 oktober 1905, overleden op 26 november 1996, ligt begraven op de kaarkhof an de Grönnegerweg in Deever, een dochter van hem woont nog an de Deeverbrogge) van de Deeverbrogge hebben het werkje voor 800 gulden uitgevoerd.
Bouwmeester G. Keulen bedacht dat in het voorgeveltje (an de oostkaante, an de kaante van de Bosweg) de dubbele deur plaats moest maken voor een enkele deur, bestaande uit een wit geverfde onder- en bovendeur en een zijraampje en dat het voorgeveltje donkerrood moest worden geverfd.
Bouwmeester G. Keulen bedacht dat in het achtergeveltje (an de westkaante, an de kaante van de Noordesch) de enkele deur plaats moest maken voor een wit geverfde dubbele deur en dat het achtergeveltje lichtgroen moest worden geverfd. De gebroeders Goitse en Jan van Wijk hebben waarschijnlijk de dubbele deur uit het voorgeveltje gesloopt en in het achtergeveltje geplaatst en zij hebben waarschijnlijk de enkele deur uit het achtergeveltje gesloopt en in het voorgeveltje geplaatst. De gebroeders Goitse en Jan van Wijk hebben waarschijnlijk de stenen die vrijkwamen bij het slopen van het achtergeveltje gebruikt bij het repareren van het voorgeveltje. Maar waarom moesten de deuren zonodig van plaats worden verwisseld ?
Bouwmeester G. Keulen bedacht dat in het blinde zijgeveltje (an de südkaante, an de kaante van Deever) drie ramen moesten worden aangebracht en dat dit zijgeveltje lichtgroen moest worden geverfd.
Bouwmeester G. Keulen bedacht dat het raampje in het zijgeveltje (an de noordkaante, an de kaante van de bos) plaats moest maken voor een groter raam en dat dit zijgeveltje donkerrood moest worden geverfd.

De gevraagde vergunning werd op 22 maart 1966 verleend onder de voorwaarden dat het geheel moest worden uitgevoerd in overleg met de gemeentelijke bouwmeester G. Keulen en dat alles ten volle genoegen van burgemeester Jan Cornelis Meiboom (die in de volksmond ome Kees werd genoemd) en wethouders moest zijn en dat van de aanvang en voltooiing van de werkzaamheden kennis moest worden gegeven aan de gemeentelijke bouwmeester G. Keulen.
Het ontwerp van bouwmeester G. Keulen is uitgevoerd, met dien verstande dat het verven van de muren helaas niet is uitgevoerd. En dat in die mooie en spannende tijd van de flower-power en de flower-power-kleuren en de blow-power en de psychedelische-muziek-power, die de knopen leggen lerende pioniervendeliertjes ogenschijnlijk is ontgaan. Of mochten de vendeliertjes de geveltjes niet verven, omdat dit bij nader inzien toch niet ten volle genoegen van de voorkant van het gelijk was ?

De vraag is of de heren dorpskrachten van de Historische Vereniging Gemeente Deever het ‘in de oorspronkelijke staat terugbrengen’ van het liekwaeg’nschuurtie hebben uitgevoerd op grond van overleg met de gemeentelijke erfgoedinspectie en op basis van een bouwaanvraag en een (lichte of zware) vergunning van de voorkant van het gelijk ?
De vraag is of de heren dorpskrachten van de Historische Vereniging Gemeente Deever overleg hebben gehad met de provinciale erfgoedinspectie (het liekwaeg’nschuurtie wordt immers een provinciaal erfgoedpandje)
De vraag is of de heren dorpskrachten van de Historische Vereniging Gemeente Deever, in al die jaren dat zij rondliepen met plannen om het liekwaeg’nschuurtie onder hun jeukende handen te nemen, enig historisch onderzoek hebben verricht, alvorens massaal aan de afwas te beginnen ? Bezint eer gij begint !

De redactie brengt niets anders dan zeer veel hulde aan de immer hardwerkende, goedwillende en goedbedoelende dorpskrachten van de Historische Vereniging Gemeente Deever. De redactie stelt uit het voorgaande echter wel vast, dat voor het wel enigszins benaderen van de oorspronkelijke staat van het liekwaeg’nschuurtie in het zijgeveltje an de noordkaante (an de kaante van de bos) nog het raampje moet worden geplaatst (zie de oude noordgevel op de afbeelding) en dat in het achtergeveltje (an de westkaante, an de kaante van de Noordesch) de dubbele deur nog moet worden vervangen door een enkele deur (zie de oude westgevel op de afbeelding). Zie ook de foto’s in het bericht ‘Liekwaeg’nschuurtie wöd een groevemuseumpie’. De dorpskrachten van de Historische Vereniging Gemeente Deever moeten de eenmaal begonnen klus wel massaal en goed afmaken.

Posted in Aarfgood, Bosweg, Deever, Dorpskracht, Lijkwagendienst, Maarktturrein, Museum | Leave a comment

Museumboerdereeje Dieverza an de brink van Deever

De redactie van ut Deevers Archief vond bij het digitaliseren van een grote stapel olde Deeverse Blatties (Weekblad voor de gemeente Diever, Van Goor’s Blattie) in het nummer van 12 juni 1997 bijgaande advertentie over de opening van Museumboerderij Dieverza. Zie afbeelding 1.
De redactie vond bij het digitaliseren van zijn papieren archief van allerlei papperasjes toevallig van Museumboerderij Dieverza het hierbij afgebeelde reclamekaartje dat je voor of na of tijdens een bezoek aan het museum kon meenemen. Zie afbeelding 2. Op het reclamekaartje is te lezen wat zoal in deze museumboerderij was gevestigd. Het reclamekaartje was ook te gebruiken als ansichtkaart.
De redactie ontving van Ron en Eefke Zegers op vrijdag 5 februari 2021 een knipsel van een advertentie van een kerstshow in museum Dieverza in de Westervelder van 17 decemeber 1997. Zie afbeelding 3.
De redactie heeft al een keer in een bericht een beetje aandacht besteed aan deze museumboerderij.
Museums in de gemiente Deever zijn nog nooit een lang leven beschoren geweest. Museumboerderij Dieverza was maar een paar jaren – van 14 juni 1997 tot eind 2002 – gevestigd in de boerdereeje van Cornelis Seinen an de brink van Deever.
De op het kaartje vermelde eigenaren Ron en Eefke Zegers hebben tegenwoordig een brocante-winkel met de naam Diverza in Schoondijke in Zeeland.
In het op vrijdag 9 juli 2021 uitgegeven papieren Magnum Opus van de Historische Vereniging Vroegere Gemeente Diever is bijgaande afbeelding 3 opgenomen op bladzijde 402.

Afbeelding 1 – Advertentie op bladzijde 10 van het Deeverse Blattie van 12 juni 1997.

Afbeelding 2 – Reclamekaartje van Museumboerderij Dieverza.
Afbeelding 3 – Advertentie in de Westervelder van woensdag 17 december 1997

Posted in Ansichtkoate, Brink, Museum, Toeristenindustrie | Leave a comment

Ut groevemuseumpie sal ur nooit koo’m

Om een idee te krijgen van de oorspronkelijke gevel van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever verwijst de redactie naar een verbouwtekening uit 1965. In dat jaar is ut olde liekwaeg’nschuurtie grondig vernield en verbouwd tot een soort van des werelds kleinste clubhuisje van de Jonge Heertjes Van De Padvinderij.
In de oostelijke gevel van het gebouwtje is bij de restauratie in 2017 de originele veurbaander weer aangebracht; zie afbeelding 1.
De noordelijke gevel van het gebouwtje is bij de restauratie in 2017 niet in de originele staat hersteld, want het raampje ontbreekt; zie afbeelding 2.
De westelijke gevel van het gebouwtje is bij de restauratie in 2017 niet in de originele staat hersteld, want de nog aanwezige aachterbaander moet nog met geschwinde spoed en in gestrekte draf worden vervangen door een gewone deur; zie afbeelding 3.
De zuidelijke gevel van het gebouwtje is bij de restauratie in 2017 niet in de originele staat hersteld, want een raampje ontbreekt; zie afbeelding 4.
In de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van vrijdag 20 oktober 2017 verscheen op bladzijde 13 het ronkende, snorkende en brallende poeha-bericht ‘Uitvaartmuseum gaat er eindelijk komen’ over de ‘eindelijke’ opening van een groevemuseumpie in ut liekwaeg’nschuurtie bee’j de vooralsnog gratislangparkerenbrink (voorheen het marktterrein) an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever. De redactie verwijst daarvoor naar het bericht Kleinste museumpje ter wereld nog steeds niet open.
De redactie van het Deevers Archief heeft bijgaande vier afbeeldingen van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever gemaakt op maandag 27 juli 2019. Toen was in ut liekwaeg’nschuurtie nog steeds niet het kleinste museumpie ter wereld gevestigd.
Tot directeur-conservator van het groevemuseumpie is na een uiterst zorgvuldige selectieprocedure benoemd de Deeverse top-amateur-historicus en groevegoeroe Jans Tabak uut de Aachterstroate in Deever.
De redactie is na twee jaar vergeefs en geduldig wachten er volledig van overtuigd geraakt dat het groevemuseumpie nooit in ut liekwaeg’nschuurtie zal worden ingericht en geopend. Nee, nooit !
Maar misschien kan in ut liekwaeg’nschuurtie een commercieel Shakespearemuseumpie of een commercieel Shakespearekioskie worden ingericht en geopend ? Per slot van rekening moeten de neringdoenden in de gemiente Deever in de watten worden gelegd en in de gelegenheid worden gesteld de naam Shakespeare financieel tot diep op het bot en langdurig kunnen uitbaten.
De redactie van het Deevers Archief moet helaas wel vaststellen dat de twee zwerfstenen, die op zaterdag 16 juni 2018 nog aanwezig waren aan de linkerkant van de bestrating voor de oostgevel van ut liekwaeg’nschuurtie, op maandag 27 juli 2019 niet meer aanwezig waren. Wellicht zijn deze twee zwerfstenen gejat of gestolen of geleend ? Wie is de eigenaar van deze twee verdwenen zwerfstenen ? Of hebben De Niet Zo Hoge Heren Van De Voorkant Van Het Ontzettende Gelijk Van De Gemeente Westenveld de twee zwerfstenen verplaatst naar een andere toplocatie in de gemiente Deever ?

Afbeelding 1 – Oostgevel van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever

Afbeelding 2 – Noordgevel van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever

Afbeelding 3 – Westgevel van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever
Afbeelding 4 – Südgevel van ut liekwaeg’nschuurtie an de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever

Posted in Baander, Bosweg, Lijkwagenschuurtje, Museum | Leave a comment

Museum Radio Wereld in boerderij van Sime Smidt

Radio-Wereld (www.radio-wereld.nl) is een webstee over de geschiedenis van de radio, televisie en elektriciteit. Het is een informatieve webstee over de historie, de feiten en de reparatietips van de oude radio!
Vroeger was Radio-Wereld ondergebracht in Diever in een museum in de boerderij van Sime Smidt, Achterstraat 9, bij de Eendenvijver. Op oktober 1999 is het museum opgeheven. De eigenaren Sjoukje en Wim Stuiver zijn verhuisd naar Havelte en zijn verder gegaan met een kleine collectie historische radio’s, curiosa en met een bibliotheek met vele gegevens over de oude radio.
Radio-Wereld is nu op internet een virtueel museum met foto’s, uitleg en interessante onderwerpen betreffende de oude radio. Het is een webstee die de moeite van het bekijken waard is.
In de tijd dat het museum in de boerderij van Sime Smidt was gevestigd, gaven de eigenaren van het musuem ook ansichtkaarten uit. Bijgaand is een van die ansichtkaarten van een bij elkaar horende serie van vier te zien. Je zal als verzamelaar van ansichtkaarten uit de gemeente Diever die vierling maar in je mooie album in je verzamelkast op de zolder hebben !
Het museum mocht dat wel de naam van ‘Radio-Wereld’ hebben, toch hadden de eigenaren ook belangstelling voor de eerste Philips televisie in Nederland, gebouwd in 1951. Deze televisie had de bijnaam ‘Hondehok’.
De radio-ontvanger is de eerste Philips radio, gebouwd in 1927, deze had als bijnaam ‘Roggebroodje’. Dat kan, omdat in die tijd de mensen, met name de armere, veel roggebrood aten en dat werd verkocht in grote hompen. Tot in de zestiger jaren van de vorige eeuw verkocht de ‘Coöperatie’ (de Koeperasie) an de Heufdstroate in Deever grote stukken ongesneden roggebrood. Het oude en vaak hard geworden niet verkochte roggebrood werd opgevoerd aan het paard van de broodventer.
Let vooral ook op het aandoenlijke echte plantje van moeder de vrouw des museums aan de rechterkant van de foto.

Posted in Aagterstroate, Ansichtkoate, Boerdereeje, Cultuur, Deever, Museum | Leave a comment

Groevegoeroe is zeker nog wat aan het trainen

In de Olde Möppeler (de Meppeler Courant) verscheen op 7 november 2018 het volgende korte berichtje over een lezing over rouwgebruiken in südwest Drenthe op 8 november 2018 in het buurthuis De Wiekslag op Wapservene.

Lezing over rouwgebruiken
Op initiatief van de Historische Vereniging Havelte en omstreken vindt er donderdag om 20.00 uur in De Wiekslag in Wapserveen een lezing plaats over ‘Rouwgebruiken in onze streek’.
Jans Tabak uit Diever laat bezoekers onder meer aan de hand van meegebrachte attributen ervaren hoe de bewoners uit onze dorpen en streken omgingen met rouw.
De leden van de Historische Vereniging Havelte e.o. hebben vrij toegang, niet-leden betalen € 3,- per persoon.

Aantekeningen van de redactie van het Deevers Archief
In de Olde Möppeler (de Meppeler Courant) van vrijdag 20 oktober 2017 verscheen op bladzijde 13 het ronkende en snorkende poeha-bericht ‘Uitvaartmuseum gaat er eindelijk komen’ over de opening van een groevemuseumpie in ut liekwaeg’nschuurtie bee’j de gratislangparkerenbrink (voorheen het marktterrein) an de Bosweg in Deever. De redactie verwijst daarvoor naar het bericht ‘Kleinste museumpje ter wereld nog steeds niet open .
De redactie heeft bijgaande kleurenfoto van het liekwaeg’nschuurtie bee’j de gratislangparkerenbrink (voorheen het marktterrein) an de Bosweg op maandag 3 september 2018 gemaakt. Toen was in het liekwaeg’nschuurtie nog steeds niet het kleinste museumpje ter wereld gevestigd.
Tot directeur-conservator van het groevemuseumpje is na een zorgvuldige selectieprocedure benoemd de Deeverse tophistoricus en groevegoeroe Jans Tabak uut de Aachterstroate in Deever.
Het kan natuurlijk zo zijn dat de directeur-conservator zich nog niet helemaal zeker voelt in zijn aanstaande belangrijke functie en daarom het jaar 2018 heeft gebruikt om eerst nog wat te trainen en te schnabbelen in de buurthuizen in de dorpen in de omgeving van Deever, bijvoorbeeld in het buurthuis De Wiekslag op Wapservene.
Het zou toch ech wè een dingetje zijn als hij in de toeristenzomer van 2019 in staat zou zijn het enige museumpje in de gemiente Deever (de redactie vient ut Oermuseum in ut Schultehuus an de brink in Deever gien museum, moar un gedoegie in ut vurkeerde gebouw) te openen.

 

Posted in Aarfgood, Bosweg, Museum | Leave a comment

Ut mooie Museum Dieverza an de brink van Deever

In de gemiente Deever houdt ogenschijnlijk geen enkel particulier museum het lang uit. Voorbeelden van dit komen en gaan zijn het Glasmuseum an de Heufdstroate in Deever en het Radiomuseum an de Aachterstroate in Deever, Zo ook het particuliere museum Dieverza an de brink van Deever. Blijkbaar is het erg moeilijk om zelfs in een toeristisch gebied, zoals de gemeente Diever, dergelijke museums uit te baten. Van Ron en Eefke Zegers, de bedenkers van het museum Dieverza, is de volgende tekst over hun museum geciteerd.

Na jaren van verzamelen hebben we in 1990 onze eerste winkel geopend. Dat was verzamelwinkel ‘de Bumper’ op de ringdijk in Ridderkerk. In 1998 wilde we graag een museum beginnen voor onze enorme verzameling. De droom was een oude boerderij. We zijn daarvoor verhuisd naar de Brink in Diever in Drenthe. In een oude boerderij uit 1863 zijn we ons museum met winkel, café, snuffelschuur, theetuin en speeltuin begonnen. We veranderden onze naam in ‘Museum Dieverza’.
Het was een prachtig avontuur, maar het zoeken naar antiek en brocante op markten in België en Frankrijk bleef ons meer trekken dan de horeca …… Na een groot gedeelte van onze collectie van ons museum te hebben verkocht aan het Nobel Museum op Ameland, zijn we eind 2002 verhuisd naar ons huidige adres in Schoondijke in Zeeuws-Vlaanderen in Zeeland. Daar zijn we een brocante-winkel begonnen. Ons pand in Schoondijke is het voormalig ‘winkelcentrum’ of zoals ze het hier noemen ‘de centrale winkel’. Het pand heeft een oppervlakte van 400 m² en staat bomvol. We hebben de naam Dieverza veranderd in Diverza, want dat is tevens een leuke afkorting van diverse verzamelingen.
In het op vrijdag 9 juli 2021 uitgegeven papieren Magnum Opus van de Historische Vereniging Vroegere Gemeente Diever is bijgaand afgebeelde kleuren ansichtkaart als zwart-wit afbeelding opgenomen op bladzijde 403.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De achterkant van deze ansichtkaart uit 1999 (dat is al weer zeventien jaar geleden) vermeldt het volgende:
Museum Dieverza:
– een museum met diverse oude winkeltjes;
– een gezellig oud dorpscafeetje;
– een museum met antiek, curiosa en verzamelingen;
– een nostalgisch snoepwinkeltje;
Brink 2, 7981 BZ Diever, Telefoon 0521-591194.
De bezoekers wordt tevens gewezen op een eerder verschenen bericht over deze boerderij in het Deevers Archief.

Abracadabra-1251

Posted in Boerdereeje, Brink, Deever, Museum, Neringdoende, Toeristenindustrie | Leave a comment

Kleinste museumpje ter wereld nog steeds niet open

In de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van vrijdag 20 oktober 2017 verscheen op bladzijde 13 het bladzijdegrote poeha-bericht ‘Uitvaartmuseum gaat er eindelijk komen’ over de opening van een uitvaartmuseumpje in ut liekwaeg’nschuurtie an de Bosweg in Deever. Zie de bijgevoegde afbeelding van het onleesbaar gemaakte bericht.
Hier volgt een kort citaat uit het bericht.
Het gaat dan eindelijk toch gebeuren. Het lijkwagenhuisje aan de Bosweg in Deever wordt ingericht als een uitvaartmuseumpje. Het is de bedoeling dat het museum in het voorjaar van 2018 wordt geopend. Het museum is vanaf dat moment één middag per week en op afspraak toegankelijk voor het publiek.
Het voorjaar is inmiddels verstreken en bij ut liekwaeg’nschuurtie an de Bosweg in Deever is nog geen spoor van enige inrichtingsbezigheid te bekennen. De redactie leeft in de veronderstelling dat de timmerkunstenaar van de heemkundige vereniging uut Deever toch wel al een soort van fraai aankondigingsbord in elkaar had geknutseld of gekunsteld en aan de voorbaander van ut liekwaeg’nschuurtie had vastgespijkerd.
Maar dat bleek niet het geval. De redactie heeft voor alle zekerheid de foto voor bijgaande afbeelding van de voorgevel van ut liekwaeg’nschuurtie op zaterdag 16 juni 2018 gemaakt. Het was inderdaad nog in de lente. Nergens aan de gevel is te lezen dat hier een uitvaartmuseumpje is gevestigd of zal worden gevestigd. Of zou een en ander met een poster zijn aangekondigd op het groene elektriciteitskastje naast ut liekwaeg’nschuurtie en is daar inmiddels een poster van het popfestival Dauwpop 2018 overheen geplakt ?
Wat aan de op 16 juni 2018 gemaakte foto opvalt zijn de twee betekenisloze en hinderlijke betuttelpaaltjes van de voorkant van het gelijk en het ontbreken van een oud uitvaartsymbool in de bestrating van het opritje naar de voorbaander. De bestratoloog van de heemkundige vereniging uut Deever moet nog een middagje hard aan de slag om met rode of paarse stukjes straatklinker een stemmig en passend symbool in het opritje aan te brengen.
De redactie zou het niet openen van het uitvaartmuseumpje in ut liekwaeg’nschuurtie an de Bosweg in het museumloze Deever (het Oermuseum is geen museum, maar een soort van veredelde bezigheidstherapiewerkplaats) toch wel een klein rampje van de derde orde vinden, temeer omdat het mogelijk aanstaande uitvaartmuseumpje als kleinste museumpje ter wereld na opening regelrecht gaat worden vermeld in de volgende editie van het Grote Guiness Book Of Records. Echt wel.


Posted in Baander, Bosweg, Lijkwagenschuurtje, Museum | Leave a comment