Category Archives: Shakespearitis

Un skier wètervaarfskildereegie van De Grüne Vrou

De Deeverse huisdokter Ludolf Dirk Broekema koos als op te voeren toneelstuk in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever voor de voorstellingen op 7, 16, 23 en 27 juli 1949 het toneelstuk Peer Gynt van de Noorse schrijver Hendrik Ibsen. Dat was een gedurfde beslissing, maar leidde in de jaren daarna niet tot een steeds andere keuze uit de zeer grote biodiversiteit in toneelstukken van beroemde toneelstukkenschrijvers.
Dokter Broekema bleef vanaf 1950 jaar na jaar helaas alleen maar kiezen voor monotonie, voor uitgekauwde toneelstukjes van die eeuwen geleden gestorven Sjakie uut Spier. De conclusie is te trekken dat huisdokter Ludolf Dirk Broekema een belangrijke medeveroorzaker is van de tot op de dag van vandaag niet uit te roeien, want commercieel aangewakkerde sheakespearitis in Deever. De shakespearitus neemt daardoor in Deever steeds ernstiger vormen aan.
Het spel van Peer Gynt werd in 1949 gedragen door twee topspelers, te weten de zeer getalenteerde hervormde dominee Dirk Theodoor (Theo) Rutgers in de rol van Peer Gynt en het toptalent mejuffrouw Jantina (Jantien) Figeland in de rol van De Groene Vrouw.
Van het ontwerp van de jurk van De Groene Vrouw is gelukkig een fraai waterverfschilderijtje bewaard gebleven. De redactie van ut Deevers Archief wil de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief een afbeelding van dit fraaie aquarelletje van de jurk van de groene koboldvrouw uiteraard niet onthouden. Zie afbeelding 1. De redactie wil wel bijzonder graag de naam van de maker van dit waterverfschilderijtje in dit bericht vermelden. Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie hierover informeren ?
En de jurk van De Groene Vrouw is ook bewaard gebleven. Mevrouw Jantien (Jantina) Figeland heeft deze jurk tot aan haar dood op 20 december 2016 toe bewaard. Wie anders dan zij kon deze jurk hebben ? Ze moet hele goede herinneringen aan deze jurk hebben gehad. Zie in afbeelding 2 het bericht ‘Executeur ontdekt historische jurk’, dat op 22 maart 2017 in de Olde Möppeler (Möppeler Kraante, Meppeler Courant) verscheen. De niet door enige toneelstukkenkennis gehinderde plaatselijke verslaggever schrijft dat Jantina Figeland de jurk mogelijkerwijs bij één van de Shakespearevoorstellingen heeft gedragen. Laat dat nou net niet het geval zijn geweest.

Op 1 februari 2024 stuurde de redactie het volgende bericht naar de secretaris van de toneelvereniging Diever
Ik heb een vraag over de jurk van de groene vrouw uit het toneelstuk Peer Gynt van Hendrik Ibsen.
Ter informatie verwijs ik eerst naar het bericht ‘Un skier wètervaarfskildereegie van De Grüne Vrou’ in ut Deevers Archief.
Mijn vraag/verzoeken zijn de volgende:
Is de in het hiervoor vermelde bericht vermelde jurk (kostuum) in het bezit gekomen van de toneelvereniging Diever ?
Zo ja, dan zou ik graag een kleurenfoto van deze jurk (kostuum) bij het hiervoor vermelde bericht plaatsen.
Als uw vereniging zelf een foto van deze jurk (kostuum) heeft gemaakt, dan zou ik graag een jpg-bestand van deze foto willen ontvangen en met uw toestemming en met bronvermelding en verwijzing naar uw webstee bij het hiervoor vermelde bericht plaatsen.
A
ls uw vereniging niet een foto van deze jurk (kostuum) heeft gemaakt, dan zou ik graag in de gelegenheid worden gesteld zelf een foto van deze jurk (kostuum) te maken.
Ik ben u bij voorbaat bijzonder erkentelijk voor de te nemen moeite.
Ik wacht uw reactie met belangstelling af.

Op 13 maart 2024 ontving de redactie de volgende reactie van secretaris Henk Postma van de toneelvereniging Diever
Een poos geleden informeerde u naar de jurk van de groene vrouw, die Jantina Figeland ooit gedragen heeft.
Helaas hebben wij die jurk niet kunnen vinden.
In onze opslag hebben wij honderden kostuums en door de jaren heen zijn er steeds weer nieuwe kostuums bijgekomen, waardoor met enige regelmaat ruimte gemaakt moest worden.
Meerdere keren zijn kostuum-verkopen georganiseerd, waardoor vele kostuums bij andere verenigingen en particulieren zijn terechtgekomen.
Het is daardoor onbekend waar deze jurk is gebleven.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De redactie zal trachten bij de executeur testamentair gegevens in te winnen over de overdracht.

Afbeelding 1
Aquarel van de jurk van ‘de groene vrouw’, de naam van de maker van deze aquarel is niet bekend. 

Afbeelding 2
Bericht in de Olde Möppeler (Möppeler Kraante, Meppeler Courant) van 22 maart 2017.

Posted in Aquarelle, Eup’mlogtspel, Jantina Figeland, Kuunst in de gemiente Deever, Shakespearitis, Wètervaarfskildereeje | Leave a comment

Un hiele rèère anval van shakespearitis an de Bosweg

De redactie van ut Deevers Archief heeft bijgaand afgebeelde serie kleurenfoto’s gemaakt op zaterdag 16 juni 2018. Op de hier afgebeelde kleurenfoto’s is een serie van veertien bepaald niet goedkoop uitgevoerde borden met reclame voor het openluchtspel in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever. Deze reclameborden stonden langs het voet- en fietspad over ut maarktturrein aan de Bosweg in Deever. Wandelaars en fietsers gaande naar of komende uut de Deeverse bos kregen deze foeilelijke vuurrode reclameborden of ze wilden of niet bij elke passage, in elk seizoen, bij zon of bij regen, door hun strot geduwd.
De redactie heeft nog niet uitgevogeld waarom en wanneer deze reclameborden zijn geplaatst. Vooralsnog denkt de redactie dat deze reclameborden het resultaat zijn geweest van de tot dan toe ernstigste aanval van shakespearitis in de geschiedenis van het openluchtspel.
Bij de uitvoering van het miljoenen euro’s belastinggeld verslindende herbestratingsproject van de straten in het centrum van Deever met de belachelijke naam Deever Ontzettend Op Dreef (D.O.O.D.) en de verinnewièring van ut maarktturrein an ut begun van de Bosweg in Deever moesten de veertien reclameborden in 2020/2021 om nog te onderzoeken redenen gelukkig wel verdwijnen.
Maar de neringdoendenvereniging ‘Diever Village of Shakespeare’, die de naam Shakespeare financieel tot op het bot wil uitbaten, werd daarvoor meer dan ruimschoots en vorstelijk gecompenseerd, want mocht de ruimte naast en boven en in de buurt van het voet- en fietspad tussen de ut Kastiel en het openluchttheater an de Heezeresch rücksichtlos volplempen met betekenisloze lichtinstallaties en andere fratserijtjes.

Afbeelding 1
Shakespeare Theater Diever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.
Afbeelding 2
Shakespeare Theater Diever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 3
Dorpsrestaurant De Lange in Deever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 4
Gemeente Westenveld heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 5
Landhotel Diever in Deever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 6
CO-OP Zelfbedieningswinkel in Deever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 7
Klok Installatietechniek heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 8
Heluto Installatietechniek heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.
Afbeelding 9
Dorpsrestaurant De Lange in Deever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 10
Roelof Berg Makelaardaij heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.
Afbeelding 11
Ondernemers Vereniging Diever heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 12
Dick Sjabbens Installatietechniek heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 13
HUBO Doe-het-zelf-zaak heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Afbeelding 14
Autobedrijf Wanningen heeft meebetaald aan dit Shakespeare-reclamebord.

Posted in Maarktturrein, Shakespearitis | Leave a comment

Un survettie mit een rère reclame onder un muffin

In het Landhotel Diever, dat gevestigd is in ut Aar’mhuus an de Grönnegerweg bee Deever, kan je bij een kopje koffie bijvoorbeeld een lekkere muffin met blauwe bessen eten. Een muffin mag niet worden verward met een cupcake. Zo’n lekkere muffin met blauwe bessen wordt geserveerd op een servetje op een schoteltje.
Op het rouwzwarte servetje onder die lekkere muffin maakt de handels-, winkeliers-, horeca-, neringdoenden- en middenstandsvereniging met de zeer merkwaardige naam ‘Diever Village of Shakespeare’ reclame voor zichzelf. Diever is helemaal niet het dorp van Shakespeare. Diever is helemaal het dorp van de echte Deevers’n. Zo’n servetje is weer een ernstig kenmerk van de in Deever heersende shakespearitis.
Dus Landhotel Diever an de Grönnegerweg bee Deever maakt niet reclame voor zichzelf, maar maakt reclame voor de handels-, winkeliers-, horeca-, neringdoenden- en middenstandsvereniging met de zeer merkwaardige naam ‘Diever Village of Shakespeare’.
De leden van de handels-, winkeliers-, horeca-, neringdoenden- en middenstandsvereniging met de zeer merkwaardige naam ‘Village of Shakespeare Diever’ denkt vette pegels te kunnen verdienen aan het uitbaten van de achternaam van die eeuwen geleden overleden oubollige toneelstukkenschrijver met zijn volkspubfilosofietjes uit Stratford aan de Avon in het Engelse graafschap Warwickshire.
De redactie van ut Deevers Archief heeft de twee bijgaand afgebeelde kleurenfoto’s gemaakt op 1 december 2023. Het had die ochtend wat gesneeuwd an de Grönnegerweg bee Deever.

Posted in Aar'mhuus, Grönnegerweg, Shakespearitis | Leave a comment

De keuning van de vlakte op klomp’m

In een uitstalkastje van het pand met de naam Grenen Grit an de Peperstroate in Deever is tijdelijk een nogal beduimeld boek te zien geweest. Dit boek heeft de titel ‘Koning Lear op klompen’ oftewel ‘Koning van de vlakte op klompen’
Het boek is in 1933 geschreven door de al lang geleden in de vergetelheid geraakte Deense schrijver Johannes Anker Larsen.
Het beduimelde boek is een klein caricaturaal voorbeeld van hoe sommige Deeverse neringdoenden zo zijdelings toch ook een paar centen willen verdienen aan de steeds ernstiger vormen aannemende shakespearitis in Deever.
De Nederlandstalige versie van het in het Deens geschreven boek is nog steeds voor forse bedragen te koop bij tweede-hands-boekhandelaren.
De redactie van ut Deevers Archief heeft de hier afgebeelde kleurenfoto gemaakt op maandag 3 september 2018 in het toevallige voorbijgaan. Toevallig ? Toeval of geen toeval, dat is de vraag. Of in het Deens: Tilfældighed eller intet tilfælde der er spørgsmålet.
De redactie van ut Deevers Archief heeft de kleurenfoto van het reclamedoek op de Bolderbrink, tegenwoordig ook wel Shakespearebrink genoemd, voor het openluchttheater in het Grünedal an de Heezeresch gemaakt op woensdag 20 september 2018.

Posted in Peperstroate, Shakespearitis, Toevallige waarneming, William Shakespeare | Leave a comment

Sukersakkie uut 1963 van openluchtspel Deever

In 1963 werd in het openluchttheater in het Grünedal bee’j Deever op negen avonden in de zomer als openluchtspel het toneelstuk Juultje Keizer van Sjakie uut Spier opgevoerd. Het was in 1963 de eerste keer dat dit stuk werd gespeeld en is tot nu toe niet weer gespeeld.
In de pauze van het openluchtspel konden de bezoekers in het halfdonker en bijna op de tast buiten het theater bijvoorbeeld een kopje koffie of een kopje thee drinken. De kristalsuiker voor de koffie en de thee zat in een speciaal voor dat jaar gemaakt sukersakkie.
Op bijgaande afbeelding van het sukersakkie uit 1963 is de voorkant van het door W. van Oordt & Co. uit Rotterdam geleverde sukersakkie te zien. En er waren natuurlijk altijd bezoekers die dat sukersakkie of misschien wel een paar van die sukersakkies leeg of nog gevuld in de zak stak of in de zak staken, mee naar huis namen en vervolgens opnamen in hun verzameling sukersakkies, jaar in jaar uit.
Dit sukersakkie en andere soortgelijke sukersakkies uit andere jaren zijn wel als eerste heel lichte symptomen van de Shakespearitis-besmetting van Deever te beschouwen.
De redactie van ut Deevers Archief is in zijn geheel niet met het Shakespearitis-virus besmet, maar is vanwege het vastleggen van het verleden van Deever wel naarstig op zoek naar het sukersakkie uit 1962, toen de toen nog gewone echte eenvoudige talentvolle onbezoldigde amateur-toneelspelers uut de dörp’m van de gemiente Deever met heel veel geestdriftigheid het openluchtspel Twelfth Night, Or What You Will van Sjakie uut Spier opvoerden.
De redactie zou graag van een zeer gewaardeerde bezoeker van ut Deevers Archief een goede scan van dat sukersakkie toegezonden willen hebben. De redactie is die bezoeker bij voorbaat bijzonder erkentelijk.

Posted in Eup’mlogtspel, Shakespearitis, Sukersakkie | Leave a comment

Beeld bee de kaarke kreg een skoonbraandbeute

De redactie van ut Deevers Archief leefde altijd in de veronderstelling dat het gemeentelijke metalen Shakespearitis-beeld van de verliefde elfenkoningin Titania, die de wever Spoel met de ezelskop smokt, maar wat stond weg te roesten op de kaarkhof bee de kaarke bij het helemaal niet-origineel Saksische brinkje van de gemiente Deever. Maar dat blijkt toch wel een vergissing te zijn, want de regionale beeldenschoonmaker brandt één keer per jaar de korstmosjes en de algjes en andere vervelende groene aangroei en de resten van de oude beschermende bekleding grondig weg met een stevige gasbrander, waarna hij het metaal bekwast met een nieuwe beschermende bekleding en vervolgens deze beschermende bekleding met behulp van de hete gasvlam hecht aan het metaal.
De redactie heeft de bijgaand afgebeelde kleurenfoto gemaakt op vrijdag 3 mei 2018.

Posted in Beeld, Brink, Eup’mlogtspel, Kuunst in de gemiente Deever, Shakespearitis | Leave a comment

Vèke liekt wee wat wee agin neet bint

In 2003 werd de zo genoemde Spoeltjespot in Deever aan de man of de vrouw gebracht. De Spoeltjespot was bij diverse neringdoenden in Deever verkrijgbaar. De redactie van ut Deevers Archief was al jaren naarstig op zoek naar een afbeelding van deze tijdens een hevige uitbraak van shakespearitis uitgevonden pot. De zeer gewaardeerde bezoeker van ut Deevers Archief kan de zo genoemde Spoeltjespot nu ten zeerste bewonderen in de twee bijgevoegde afbeeldingen.
De hier afgebeelde Spoeltjespot is weliswaar leeg, maar was gevuld met ongeveer 180 gram snoepjes van het soort Getemde Feeks, bereid op natuurlijke basis. En het etiket van de deze Spoeltjespot was opgeleukt met een wijsvingertje-in-de-lucht-filosofietje uit het volledig versleten kluchtige blijspel The taming of the screw uit 1590/1592 van William Shakespeare: Vaak schijnen wij wat wij volstrekt niet zijn. Vollediger: Vaak schijnen wij wat wij volstrekt niet zijn, buig dus je trots en leg als onderpand je hand onder de voet van je echtgenoot. Kijk, dat is nou nog eens een axiomatische spreuk die toch tot diep en vrij nadenken dwingt. Maar is het zinnetje wel compleet ? Is het wellicht: Vaak schijnen wij te zijn wat wij volstrekt niet zijn. 
Het assortiment snoepjes bestond uit tien soorten. Zo had je ook Hamlet’s Super Snoepjes, een anijsachtige salmiak lekkernij. Op elk potje was een Deeverse nepmunt, het Spoeltje geplakt. Zie de twee bijgaande afbeeldingen. De nepmunt is genoemd naar Spoel de Wever uit het stokoude platgespeelde toneelstuk A midsummer night’s dream uit 1595 van William Shakespeare. Op het ‘gouden’ en ‘zilveren’ Spoeltje zijn Prospero en Ariel uit Shakespeare’s in 1610/1611 geschreven stuk The Tempest afgebeeld.
Die neringdoenden in Deever doen gelukkig meestal vergeefse verwoede pogingen het ondeponeerbare handelsmerk Shakespeare tot op het bot uit te benen op de golven van het succes van het jaarlijkse openluchtspel van de bulkend rijke toneelvereniging Diever. De Spoeltjes klotsen tegen de plinten op. Er is voor het geldelijk tot op het bot uitbenen van de naam Shakespeare zelfs een speciale stichting met de bepaald niet voor de hand liggende naam Village of Shakespeare opgericht. Het is onvermijdelijk te concluderen dat de shakespearitis in Deever chronische en epidemische vormen heeft aangenomen.
Vooral het feit dat ouderwetse Hollandse snoepjes in 2003 werden verkocht als bijvoorbeeld Hamlet’s Super Snoepjes of als Getemde Feeksen getuigd van echte Deeverse boerenslimheid. Maar hoe streekgebonden zijn ouderwetse Hollandse (niet Deeverse) snoepjes verpakt in een glazen of plastic pot te noemen ?
De grote vraag is: wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief heeft nog een al dan niet gevulde Spoeltjespot ? De kleine vraag is: is de Spoeltjespot nog steeds te koop in Deever ?

Posted in Shakespeare prullaria, Shakespearitis | Leave a comment

Shakebeer or not Shakebeer, that’s not a question

De Deeverse bevolking zit sinds 15 juni 2018 helaas opgescheept met een schier onbetaalbaar middelmatig bierbrouwseltje met de naam Shakespeare. Een cultuur-historisch dieptepunt van de eerste orde. Het biertje is let wel van het type pale ale en wordt door zwaar belanghebbende neringdoenden onterecht aangeprezen als ‘heerlijk en verrassend’. Want de echte bierdrinker bepaalt zelf wel wat de smaak van een bierbrouwseltje is.

Laten we niet interessanterig doen, want pale ale betekent gewoon blond bier. Dronk Willum Shakebeare uit Stratford-upon-Avon zelf ook pale ale ? Nee natuurlijk, die dronk van dat heerlijke traditionele schuimloze lauwe donkere Engelse bier.
In de zelfbedieningswinkel op de hoek van de Heufdstroate en de Tusschendarp in Deever is het bierbrouwseltje met de naam Shakespeare ook verkrijgbaar. To beer or not to beer, that’s a silly question, but the answer is: no Shakebeer.

Het bierbrouwseltje wordt gesleten door verschillende neringdoenden in de gemiente Deever. Tijdens de op 15 juni 2018 gehouden Nachtelijke Beleving was het Shakebier voor het eerst verkrijgbaar in Deever. Bezoekers van het zo genoemde Midzomernachtdroomfestival konden het Shakebier op de schapemarktbrink bij de Oude Kerk van Deever kopen.
Het Shakebier is bedacht om de omzet en daarmee de winst van neringdoenden in de gemiente Deever en de bierbrouwer verder te verhogen. De Jan Met De Pet in de gemiente Deever zal er geen cent rijker van worden.
Stel je toch eens voor dat de 20.000 jaarlijkse bezoekers van het openluchtspel aan de Shakebearebrink (voorheen Bolderbrink) in ut Grünedal an de Heezeresch tijdens hun bezoek aan Deever allemaal een sikspekje Shakebier mee naar huis zouden nemen !
Van de Stichting Diever, Village of Shakebeer, met steun van de Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In De Gemeente Westenveld, de provincie Drenthe en het bestuur van het bijna commercieel opererende openluchtspel zelf zijn de komende jaren veel meer voor de hand liggende commercieel gerichte activiteiten te verwachten, want de neringdoenden moeten snel en veel geld kunnen verdienen aan ‘dé plek in Nederland waar Shakebeer (Sjakie uut Bier) kan worden beleefd’. De naam Shakespeare zal in Deever commercieel tot diep in het bot worden uitgebeend. En dat zal Jan Met De Pet In De Gemiente Deever voorgoed weten. Hij draagt de lasten en profiteert niet van de lusten. En in elk Nederlands huis moet ten minste één veel te duur Shakespeare-prul uut Deever op de schoorsteenmantel komen te staan. Dat mogen ook volle of lege Shakebier-flesjes zijn.
De shakespearitis zal onder de Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In De Gemeente Westenveld en de neringdoenden in de gemiente Deever met schier aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid epidemische vormen gaan aannemen.

Afbeelding 1
In die Co-op winkel kostte de inhoud van een flesje van 0,30 liter op woensdag 19 september 2018 het ‘heerlijke en verrassende’ actiebedrag van € 2,69 (geschatte winstmarge ten minste € 1,345). Dat komt overeen met een literprijs van € 8,97 ! En dat komt overeen met een literprijs van 19,73 guldens !
Afbeelding 2
In die Co-op winkel kostte de inhoud van een flesje van 0,30 liter op woensdag 11 september 2019 nog steeds het ‘heerlijke en verrassende’ bedrag van € 2,69 (geschatte winstmarge ten minste € 1,345). Dat komt overeen met een literprijs van € 8,97 ! En dat komt overeen met een literprijs van 19,73 guldens ! De ‘actieprijs’ in 2019 was geen ‘actieprijs’, maar de ‘gewone’ prijs. 

Afbeelding 3
In die Plus winkel kostte de inhoud van een flesje van 0,30 liter op woensdag 17 mei 2023 het ‘heerlijke en verrassende’ bedrag van € 2,89 (geschatte winstmarge ten minste € 1,425). Dat komt overeen met een literprijs van € 9,63 ! En dat komt overeen met een literprijs van 21,17 guldens ! 

Posted in Neringdoende, Shakespearitis | Leave a comment

En wièr is ur een sjeikspier-prul de nekke um edreejt

Vóór de uitvoering van het peperdure megalomane over-de-top her- en onderbestratingsproject met de snorkerige naam ‘Diever op Dreef’ van een paar straten in het binnendorp van Deever is de kaarketuun (vrogger de kaarkhof) bij de brink helaas enige jaren vervuild geweest met een shakespeare-prul. Dat prul had de vorm van een agressief-roodkleurig indoctrinatie-bord.
Maar gelukkig is tijdens de uitvoering van het overbodige project ‘Diever op Dreef’ het agressief-rode – niet bij de kaarketuun passende – indoctrinatie-bord op de een of andere manier en om de een of andere reden verdwenen. Dat is dan weer wel een plus-puntje van het trieste project ‘Diever op Drift’. De redactie van ut Deevers Archief hoopt ten zeerste dat de verdwijning van dit shakespeare-prul definitief en dus voorgoed is.
De redactie betreurt ten zeerste dat het beeld van de elfenkoningin Titania met de wever Spoel met de ezelskop in de kaarketuun (vrogger de kaarkhof) nog steeds niet is verplaatst naar de bolderbrink bij het openluchttheater an de Heezeresch of naar de voortuin van de woning van de voorzitter van de bulkend rijke toneelvereniging Diever of naar de rotonde an de Deeverbrogge.
De redactie van ut Deevers Archief heeft de drie afgebeelde kleurenfoto’s gemaakt op 3 september 2018.

Posted in Shakespearitis | Leave a comment

Kaèle en saaie muur’n eseugt in de gemiente Deever

In de gemiente Deever, met name in het dorp Deever, komt de oplettende, maar ook de niet-oplettende burger steeds meer Shakespeare-gedoe tegen: op tegels die aan muren zijn bevestigd, op tegels in bestratingen, een buitenwijk met de naam Park Midzomernachtsdroom, straatnamen zoals Pucklaan, Oberonlaan, Spoellaan, Helenalaan, Hermialaan en Titanialaan, op nepmunten (het Spoeltje), een niet meer bestaand restaurant met de naam Shakespeare, shakespearegerechten, sukersakkies, bierviltjes, plakplaatjes en wat dies meer zij, een shakespearetheater (eerst openluchtspel genoemd, later openluchttheater). Deever lijdt aan een ernstige vorm van shakespearitis, echt wel
Echter in Deever is nog geen steegje of paadje vernoemd naar William Shakespeare zelf. De redactie van ut Deevers Archief stelt dan ook voor de oprit naar Het Raadhuis, de nu zo genoemde Gemeentehuislaan, te wijzigen in William Shakespeare Avenue.

In ‘Hamlet, Prince of Denmark’ zegt Hamlet in de tweede scene van de tweede acte tegen Polonius, Lord Chamberlain:
Ay, sir; to be honest, as this world goes, is to be one man picked out of ten thousand.
Deze tekst zou in het Nederlands min of meer als volgt kunnen luiden:
Ach, meneer: een eerlijk man te zijn in deze wereld, betekent één uit tienduizend te zijn.
Dit lijkt een vertaling te zijn die de originele Engelse versie redelijk benadert.
Op de tegeldecoratie aan de muur van het voormalige Wiba-dorpswarenhuis an de Heufdstroate in Deever is de originele Engelse tekst echter als volgt vertaalt: Eerlijk zijn in een wereld als de onze wil zeggen: één uit tienduizend zijn. Deze vertaling wijkt nogal behoorlijk van de originele Engelse tekst af.
Als het toch om vrije vertalingen gaat dan lijkt de volgende vertaling waarschijnlijk nog het meest de bedoeling van de oorspronkelijke Engelse tekst te benaderen:
De kans een eerlijk mens te zijn in deze wereld is één op tienduizend.

De redactie van ut Deevers Archief begrijpt niet – als het dan toch zo nodig noodzakelijk wordt geacht – waarom binnen de grenzen van de gemiente Deever geen betere spreuken of teksten uit ‘Hamlet, Prince of Denmark’ aan muren zijn gehangen. Bijvoorbeeld de sterke filosofische tekst: ‘To be or not to be: that is the question’.
In het Nederlands luidt de tekst als volgt: ‘Zijn of niet zijn: dat is de vraag’ of ‘Bestaan of niet bestaan, dat is de vraag’.
Deze spreuk zou zeker niet misstaan op een keramisch tegeltje dat duurzaam is bevestigd naast de dienstingang van het gebouw waarin De Voorkant Van Het Gelijk Van De Gemeente Westeveld aan de Raadhuislaan in Deever..

Andere niet te versmaden spreuken uit ‘Hamlet, Prince of Denmark’ zijn:
Take each man’s censure, but reserve thy judgment.
Luister naar ieders kritiek, maar behoud uw eigen oordeel.
Of:
There is nothing either good or bad, but thinking makes it so.
Er is geen goed of slecht, maar het denken maakt het ervan.
Of:
Brevity is the soul of wit.
Beknoptheid is het kenmerk van verstand.

En ook de volgende Shakespeare-tekst is als tekst op een kale en saaie Deeverse muur zeker ook niet te versmaden:
Wie goede wijn drinkt, slaapt goed.
Wie goed slaapt, zondigt niet.
Wie niet zondigt, wordt heilig.
Wie goede wijn drinkt, wordt heilig.

Bij gebrek aan originaliteit zouden in Deever en omliggende dorpen ook muren kunnen worden volgekalkt met sonnetten van William Shakespeare. Als voorbeeld moge dienen sonnet XXX van William Shakespeare, dat te lezen is op de muur van het studentenhuis aan het Rapenburg 30 in Leiden en constateer tevens hoe moeilijk het is teksten van William Shakespeare te vertalen. Wie van de huizenbezitters in de gemiente Deever stelt een kale en saaie muur ter beschikking ?

De redactie van ut Deevers Archief heeft de hier afgebeelde kleurenfoto’s op 23 december 2015 gemaakt.

Bronvermelding:
In boekvorm: The complete works of William Shakespeare, W.J. Craig (Trinity College, Dublin), London, 1980.
In digitale vorm via de link The complete works of William Shakespeare.

Abracadabra-1498Abracadabra-1499

Posted in Cultuur, Eup’mlogtspel, Shakespearitis, Toevallige waarneming, William Shakespeare | Leave a comment

Greinsstien mit ut Deeverse woap’m an de brink

Bij het immer krap bij kas zittende Deeverse V.V.V.-kantoor, een tijd lang gevestigd in het schultehuis aan de brink van Deever, stond een grenssteen met het wapen van de gemiente Deever on het grasveldje vóór het schultehuis. Zie afbeelding 1. De grenssteen is niet meer aanwezig. Die staat nu bij het nog steeds krap bij kas zittende bijna failliete Deeverse V.V.V.-kantoor – tegenwoordig T.I.P.-kantoor genoemd – op het paardemarktterrein aan de Bosweg in Deever.
Aan de voorgevel bij de voordeur van het schultehuis hingen een tijd lang twee tegeltjes met een spreuk van de eeuwenoude uit de tijd geraakte oubollige Engelse toneelstukkenbedenker William Shakespeare (die veelal in de Deeverse volksmond Willem Sjeikspier wordt genoemd). Zie afbeelding 1. Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief weet welke twee spreuken werden geciteerd ?
Alleskunner Klaas Kleine heeft zich nog uitgesloofd om de houders voor de tegeltjes te smeden. Dat was mooi siersmeedwerk van hem, dat dan weer wel.
Die tegeltjes waren het resultaat van een acute aanval van sheakespearitis van enige Deeverse shakespeare-verslaafden. De twee tegeltjes zijn gelukkig verdwenen. Want het is zoals de Rotterdamse nachtburgemeester Jules Deelder het heeft gedicht: Alles blijft, alles gaat voorbij, alles blijft voorbijgaan.

Afbeelding 1
Fotograaf Hans Dekker heeft de bijgaand afgebeelde kleurenfoto gemaakt op 12 november 2004. De redactie van ut Deevers Archief heeft toestemming van de Stichting Het Drentse Landschap deze kleurenfoto hier te tonen. 

Afbeelding 2
Fotograaf Hans Dekker heeft de bijgaand afgebeelde kleurenfoto gemaakt op 4 oktober 2006. De redactie van ut Deevers Archief heeft toestemming van de Stichting Het Drentse Landschap deze kleurenfoto hier te tonen. 

Afbeelding 3
Fotograaf Hans Dekker heeft de bijgaand afgebeelde kleurenfoto gemaakt op 3 mei 2011. De redactie van ut Deevers Archief heeft toestemming van de Stichting Het Drentse Landschap deze kleurenfoto hier te tonen. 

Afbeelding 4
De redactie van ut Deevers Archief heeft de hier afgebeelde kleurenfoto gemaakt op vrijdag 19 november 2021.

Posted in Shakespeare prullaria, Shakespearitis, Skultehuus, Woap'm van Deever | Leave a comment

De laèste schoemaèkers in de gemiente Deever

In 1956 is in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever voor de negende keer een toneelstuk van de oeroude William Shakespeare uit Stratford aan de rivier de Avon in Engeland opgevoerd. In 1956 koos huisdokter en regisseur Ludolf Dirk Broekema, net zoals in 1946, voor het opvoeren van het toneelstuk Een midzomernachtdroom.
Hordes journalisten uit het verre westen des lands stortten zich ook in de zomer van 1956 weer op het amateur-gebeuren om en in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever. Die journalisten vonden het eigenlijk maar wat raar dat boeren, handwerkslieden, bouwvakkers, onderwijzers, middenstanders, arbeiders, burgers en fine fleur uut de gemiente Deever in dat onderontwikkelde achtergebleven verre Drenthe samen in staat waren op hoog niveau toneelstukken van Sjakie uut Spier te spelen. Hè ? Wat ? Uh ? Dat kon toch niet waar zijn ? Elke naar Deever gesnelde en zichzelf toneeldeskundig achtende journalist wist in zijn artikeltje van die prestatie dan ook altijd wel wat af te dingen.
In juni 1956 stond bij het bericht ‘Een dorp speelt toneel’ ter illustratie en ter accentuering van het amateur-toneelspelen in Deever bijgaande afbeelding waarop zijn te zien de schoenmakers vader Jan Mulder en zoon Marinus Mulder, de laatste schoenmakers in de gemiente Deever. Vader Jan Mulder en zoon Marinus Mulder hadden hun schoenmakerij in een pand an de Heufdstroate in Deever. Dit winkelpand bestaat nog steeds.
De redactie van ut Deevers Archief herinnert zich van deze schoenmakerij met name de elektrisch aangedreven machine voor het borstelen, schuren, enzovoort van schoeisel, die boven het hoofd van Jan Mulder is te zien. Aan de muur bij de deur hangen enige hölpseel’n, blijkbaar werden die ook in deze werkplaats gemaakt of gerepareerd.
De redactie van ut Deevers Archief weet helaas nog niet in welke krant en op welke datum het hiervoor genoemde bericht heeft gestaan. Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie helpen aan een goede scan van dit bericht ?
De redactie toont ook bijzonder graag bijgaande goede scan van een afdruk van het originele negatief van de afgebeelde zwart-wit foto. Bij de redactie zijn maar weinig foto’s uut de gemiente Deever bekend, die binnen de muren van een gebouw zijn gemaakt. De hier afgebeelde foto is één van die foto’s. De redactie rekent deze foto echt wel tot de topstukken van de binnemuurse fotografie in de gemiente Deever.

Afbeelding 1
Vader en zoon Mulder hebben beiden een aandeel in het openluchtspel. Vader Jan Mulder vervaardigt het schoeisel van de edelen en zijn zoon Marinus speelt de rol van Lysander, een der hoofdrollen in het toneelstuk Een Midzomernachtdroom.

Posted in Eup’mlogtspel, Neringdoende, Shakespearitis, Topstuk | Leave a comment

De offeskeid’n meugt neet Shakespeare speul’n

In de naoorlogse conservatieve anti-revolutionaire krant Trouw verscheen op 25 juni 1951 het volgende anti-shakespeariaanse bericht ‘Drents dorp speelt Shakespeare’s Driekoningenavond’.

Drents dorp speelt Shakespeare’s Driekoningenavond
(Van een onzer redacteuren)
Het aloude Devere, thans Diever geheten, is een bekoorlijk ongerept dorp, gelegen in de prachtige zuid-westhoek van Drente. Het landschap is er ongemeen boeiend; je kunt er heerlijke wandelingen maken; er zijn bossen en weiden, roggevelden en statige bomenlanen; langs de zandwegen zie ik het tedere paars van de wilde orchidee, en rijk bloeit er de kamperfoelie. Het dorp en de hoeven zien er verzorgd uit. Er is een uitstekend gerestaureerd schoutenhuis, het schultehuis geheten, er is een moderne coöperatieve zuivelfabriek, een hunnebed en een natuurbad, en ten slotte: er is een heel eenvoudig openluchttheater.
In dat theater is sinds de bevrijding elk jaar een uitstekend voorbereide, verzorgde opvoering gegeven van een niet-modern stuk: vijf maal Shakespeare en één maal Ibsen. Wie in de grote stad woont en in de omstandigheid verkeert, elke dag een bepaalde kunstmanifestatie te kunnen meemaken, kan moeilijk begrijpen, wat zulk een uitvoering voor een dorp als Diever betekent. Het is cultureel team-work, dat, naast Tegelen, enig is in Nederland.
Dit jaar is Shakespeare’s Driekoningenavond, voor het eerst op 22 juni, door de dorpelingen opgevoerd. Tal van autoriteiten waren aanwezig, o.a. de commissarissen van Drente, Friesland en Overijssel. De plaatselijke arts, L.D. Broekema had de regie. De spelers worden uit alle ‘rangen en standen’ gerecruteerd. De veearts en de kapper, de smid en het schoolhoofd, de landarbeider en de ambtenaar ter secretarie doen mee. Tekenend in dit verband is, dat van de twee uitvoerenden, die naar algemene opinie wel het best waren, de een de dochter van de café-houder en de andere de echtgenote van de veearts. Ook hier viel op, zoals dat bij de meeste amateur-toneelopvoeringen het geval is, dat de vrouwen over het grootste talent beschikken.
Het spel van deze groep mensen kan zeker een behoorlijke kritiek doorstaan; houding, beweging en gebaar zijn echter beter dan de stemtechniek. Waarom Driekoningenavond is gekozen, is niet geheel duidelijk. Het is te begrijpen, dat ditmaal eens aan een blijspel de voorkeur werd gegeven, maar voor een openluchtspel is dit Driekoningenavond toch niet allermeest geschikt. De waarde van dit hoofse spel is te vinden in de milde, kostelijke spot op de mens, dit ongedurig en ijdel wezen. Wat de nar zegt, het is vaak kostelijk om aan te horen en om te overdenken.
Toch, hoeveel verder staat het stuk van onze tijd af dan Shakespeare’s ernstig oeuvre, dat immers nog altijd actueel is, al noemen wij het niet meer modern. Het is helaas zo, dat ons leven misschien in nog beklemmender mate dan vroeger, de tragedie van de menselijke ondergang kent, maar de hoofse zwier en het romantische spel als onwezenlijk ervaart. Het zal wel daarom zijn, dat de mens van nu zo genieten kan van een spel als Driekoningenavond is. Dat zulk een uitvoering voor de spelers van niet geringe betekenis is, spreekt wel vanzelf. Het veredelt de smaak en verdiept het stijlbegrip. Juist hierom is het amateurtoneel (wat iets heel anders is dan dilettantisme) van minstens even grote betekenis is als het professioneel beoefenen van kunst.
Na de eerste opvoering zullen er nog vijf volgen, en wel op 26 en 30 juni en 7, 11 en 14 juli.
Aan de Dieverse opvoeringen zit echter helaas een onbevredigende kant. Bijna een kwart van de gemeente is gereformeerd en dit gedeelte van de dorpsgemeenschap doet aan het spel niet mee. Wij hadden een onderhoud met de plaatselijke predikant, die ons verzekerde, dat de gemeente niet principieel afwijzend stond tegenover openluchtspel van amateurs, maar dat zij als een volwaardig deel van de dorpsgemeenschap wenste gekend te worden in alles wat het openluchtspel betrof, wilde men een samenwerking overwegen. Ook spreekt de levenspractijk uiteraard een belangrijk woord mee. Wat allereerst nodig is, is eerbied en begrip voor elkaars standpunt.
Wij tekenen hierbij aan, dat de kwestie inderdaad moeilijk is. De samenspraak is altijd in orthodox-kerkelijke kringen in ere geweest. In de practijk werd het gezamenlijk voorstellen van bepaalde situaties niet verworpen. Iets anders is, of dit impliceert, dat nu alle toneelmanifestatie maar moet worden ingehaald. Wij geloven, dat dit niet het geval is, en dat het niet meedoen van een gedeelte der Dievenaren op grond van hun bezwaren tegen bepaalde stukken, allerminst mag worden gezien als een nukkig of benepen spel breken. Pas wanneer het alle partijen duidelijk is, dat aan de afwijzende houding zeer reële overwegingen ten grondslag liggen, overwegingen gegrond op historische ontwikkeling van levensstijl en overtuiging, zal een gesprek zonder rancuneuze ondertoon mogelijk zijn. Het resultaat er van laat zich echter nog allerminst bevroeden. Tot zolang speelt niet heel Diever, maar een gedeelte ervan de zomerspelen.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
Het culturele, religieuze en maatschappelijke leven in de gemiente Deever scheurde volledig bij het ontstaan van de offeskeid’n kaarke in de negentiende eeuw. Een offeskeid’n jongen trouwde uitsluitend en alleen met een offeskeid’ n meisje. De offeskeid’
n gingen lekker samen volstrekt apart van de hervormden en de katholieken en de ongelovigen hun eigen offeskeid’n weg in de gemiente Deever. Dus niet meer naar de hervormde kaarke an de brink, maar lekker naar de eigen offeskeid’n kaarke an de Kruusstroate. Dus lekker een eigen offeskeid’n muziekcorps. Dus lekker een eigen offeskeid’n reciteervereniging. Dus lekker een eigen offeskeid’n gymnastiekvereniging. Dus niet meer naar de openbare lagere school voor alle gezindten, maar lekker naar een eigen offeskeid’n school. Dus ook lekker een eigen offeskeid’n toneelvereniging.
In de statuten van de toneelvereniging Diever staat uiteraard niet dat offeskeid’n Deeversen geen lid mogen worden van deze vereniging. Iedere offeskeid’n Deeverse kon zonder problemen een rol -ook de hoofdrol- in een toneelstuk van Shakespeare in het openluchttheater an de Heezeresch gaan spelen.
Het probleem in het begin van de vijftiger jaren van de vorige eeuw waren de onuitgesproken bezwaren tegen die goddeloos gevonden Shakespeare van die nukkige en benepen, zeg maar orthodox-fundamentalistische onbeweegbare dominee en het benauwend-conservatieve anti-revolutionaire onbeweegbare offeskeid’n Deeverse kerkbestuur. De shakespeare-toneel-speel-kat werd in het donkere onbeweegbare offeskeid’n Deever aan alle kanten doodgeknepen.
De grote vraag is natuurlijk of de situatie nu na zeventig jaar in enige mate is veranderd. Mogen offeskeid’n Deeversen van mijnheer de dominee en het kerkbestuur nu wel meespelen in een toneelstuk van Shakespeare ?

Posted in Shakespearitis | Leave a comment

De keuneginne bee de speulers van ut eup’mlogtspel

In het door adelijken en hoogdoorgepromoveerde academici geredigeerde en geregeerde blad ‘Drenthe, provinciaal Drents Maandblad, tevens officieel orgaan van ‘Het Drents Genootschap’, mede voorzetting van de Studiekring D.H. van der Scheer’ verscheen in het nummer van september 1953 (jaargang 24) een kort berichtje over het bezoek van koningin Juliana op 25 juli 1953 aan de laatste opvoering van het openluchtspel ‘Eind goed, al goed’ van de Engelse toneelstukkenschrijver William Shakespeare in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever en de ontmoeting van deze koningin met de spelers van ‘Eind goed, al goed’ in het zaaltje van het zo genoemde schultehuis an de brink van Deever.

De tekst bij het berichtje in het genoemde blad ‘Drenthe’ luidt als volgt:
H.M. Koningin Juliana in Diever
Het was in Diever ‘Eind goed. al goed’, want de laatste voorstelling van het Shakespeare-stuk van deze naam werd vereerd met een (onverwacht) bezoek van H.M. Koningin Juliana, die niet alleen de hele voorstelling bijwoonde, maar ook tegenover regisseur en spelers haar grote waardering uitte over het spel. Een welverdiende pluim voor Drenthe’s Shakespeare-dorp en een symbolisch besluit van ‘Eind goed, al goed’.

Uiteraard was het ‘onverwachte’ bezoek van koningin Juliana, die vergezeld was van een hofdame, in het geheel niet onverwacht. Bij het berichtje is een afbeelding van een foto opgenomen. Die foto is gemaakt in het zaaltje van het zo genoemde schultehuis an de brink van Deever. Op de foto is aan de linkerkant koningin Juliana te zien. Regisseur en huisdokter Ludolf Dirk Broekema is in het midden van de foto te zien. In het midden van de foto is ook de als Helena verklede toptoneelspeelster Jantina Figeland te zien. De glimlachende man aan de rechterkant van de foto is baron Reint Hendrik de Vos van Steenwijk, commissaris van de koningin in Drente in de periode 1931-1943 en 1945-1951. Moest de gepensioneerde baron soms invallen voor commissaris Jaap Cramer ? Links achter de koningin is nog net het kalende hoofd van burgemeester Jan Cornelis Meiboom (die in de Deeverse volksmond altijd ome Kees werd genoemd) te zien.

De hier afgebeelde zwart-wit foto is afkomstig uit de verzameling van wijlen toptoneelspeelster Jantina Figeland zelf. De foto is gemaakt op 25 juli 1953 in het zaaltje van het zo genoemde schultehuis an de brink van Deever. De redactie van ut Deevers Archief mocht tijdens zijn bezoek aan Jantina Figeland in haar woonplaats Lochem in 2005 haar serie afdrukken van de originele negatieven van alle foto’s van het gezellige samenzijn van de koningin met de spelers van ‘Eind goed, al goed’ scannen. De redactie is wijlen Jantina Figeland daar alsnog postuum bijzonder erkentelijk voor. De redactie weet niet wie de maker is van de hier afgebeelde foto, maar zou deze wel graag bij de afbeelding willen vermelden.

Posted in Eup’mlogtspel, Shakespearitis, Skultehuus | Leave a comment

Ut anplakbiljet van de oam’d van de dree keunings

De toneelvereniging in Deever voerde in 1951 het toneelspel Driekoningenavond van William Shakspeare op in het openluchttheatertje an de Heezeresch bee Deever.
De redactie van ut Deevers Archief is een groot liefhebber van het tonen van mooie afbeeldingen uut de gemiente Deever aan de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief.
Bijgaand afgebeelde tekening is onderdeel geweest van een degelijk ouderwets papieren aanplakbiljet, waarmee en waarop reclame werd gemaakt voor dit eup’mlogtspel. De redactie heeft helaas niet de beschikking over dat volledige aanplakbiljet.
Maar wie kon in Deever en elders ontkomen aan die grote aanplakbiljetten ? Het aanplakbiljet hing zelfs bij de plaatselijke slager. Het aanplakbiljet hing ook bij de voorverkoopadressen in Assen, Emmen, Hoogeveen, Meppel en Steenwijk. Bij de voorverkoopadressen was ook een folder met gegevens over de voorstellingen te verkrijgen. Zie afbeelding 2.
Allemaal eendere aanplakbiljetten van het soort, dat het vaker van het aantal moest hebben dan van de kwaliteit. In ferme letters en stoere regels werd kond gedaan van het feit dat in openluchttheatertje in de prachtige bossen van Deever opvoeringen zouden plaats vinden van Shakespeare’s Driekoningenavond en wel op 22, 26 en 40 juni en 7, 11 en 14 juli 1951.
Maar de tekening op het aanplakbiljet met reclame voor de Driekoningenavond was bepaald wel van goede kwaliteit ! Zie de bijgevoegde afbeelding.
Desalniettemin nochtans evenwel is de bijgaand afgebeelde tekening (afbeelding 1) toch maar weer een fraai fragmentje uit de vroege geschiedenis van de toneelvereniging in Deever. De redactie beschouwt deze tekening (afbeelding 1) toch echt wel een beetje als een soort van kunst.

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Posted in Eup’mlogtspel, Kuunst in de gemiente Deever, Shakespeare prullaria, Shakespearitis, Tiekening | Leave a comment

De storm bee ut eilaand van Prospero

De toneelvereniging in Deever voerde in 1948 het toneelspel de Storm van William Shakspeare op in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever. De redactie van ut Deevers Archief is een groot liefhebber van het tonen van mooie afbeeldingen uut de gemiente Deever aan de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief.
Bijgaande tekening is onderdeel geweest van een degelijk ouderwets groot papieren aanplakbiljet, waarmee en waarop reclame werd gemaakt voor dit eup’mlogtspel.

In het toneelspel De Storm is Prospero door zijn meineedige broer Antonio verbannen naar een eiland. Door stom toeval zeilt Antonio voorbij dit eiland. Prospero gebruikt zijn magische gave om elementen en geesten aan te roepen en zo een storm te veroorzaken, die het schip met daarop Antonio doet zinken. Op het aanplakbiljet is het zinkende zeilschip te zien.

De redactie heeft helaas niet de beschikking over dat volledige aanplakbiljet. Desalniettemin nochtans evenwel is de tekening op bijgaande afbeelding toch maar weer een fraai fragmentje uit de vroege geschiedenis van de toneelvereniging in Deever. De redactie beschouwt deze tekening toch ook echt wel een beetje als een soort van kunst.

Posted in Eup’mlogtspel, Kuunst in de gemiente Deever, Shakespeare prullaria, Shakespearitis, Tiekening | Leave a comment

Un knap lillukke ansichtkoate uut Deever

De club van neringdoenden in Deever, die zichzelf een ondernemersvereniging noemt, heeft het nodig gevonden zelf een eigen kleuren ansichtkaart in elkaar te flansen en uit te geven. Zie de bijgaande afbeelding. De redactie van ut Deevers Archief merkt op dat de gebruikte kleurenfoto’s van slechte kwaliteit zijn.
De redactie weet niet of dit een strooikaart is of is geweest of dat deze ansichtkaart te koop is of is geweest bij neringdoenden, bijvoorbeeld bij Drogist Etos in de Heufdstroate in Deever ?
Wellicht is deze zesluiks ansichtkaart als voorbeeld en ter parametrisering van andere nieuw uit te geven ansichtkaarten gemaakt. Maar wie verstuurt in deze tijd van ‘slimme telefoons’ en ‘social media’ nog vanuit Deever een ansichtkaart ?
Die parametrisering is met name terug te vinden in het zesde luik rechts onder op de kaart. De club van neringdoenden vindt dat Deever toch wel een soort van dorp van Sjakie uut Spier is. Wellicht leeft de club van neringdoenden in de veronderstelling dat het plakken van dat rare gortdroge dode logo van Deever en de tekst ‘Diever. Village of Shakespeare’ – een zorgelijke variant van het Sjakie-uut-Spier virus – op alles wat los en vast zit nogal omzetverhogend en rijkmakend zal werken.
Maar niets is minder waar. Mensen komen vooral naar Deever om te wandelen en te fietsen in de Deeverse bos. Het zal die mensen un vette dröge Dreinse wost wees’n of Al Die Ambtenaartjes In Het Gemeentehuis Aan De Raadhuislaan In Deever en al die neringdoenden in Deever denken en wensen en hopen en duwen en trekken en parametriseren dat er een verband bestaat tussen ut dörp Deever en het jaarlijkse openluchtspel in het openluchttheater an de Heezeresch.
Maar niets is minder waar. Als de toneelvereniging in het najaar klaar is met zijn jaarlijkse Sjakie-uut-Spier opvoering in het openluchttheater, dan keert die gelukkige rust weder in ut dörp Deever en omgeving. Dan is Deever en de Deeverse bos op zijn mooist. Ga Dan Liever Naar Diever. En de Deeverse bos heeft iets nieuws te bieden: aan een stuk door schapen verscheurende wilde genadeloze exotische wolven ! Vallen die wilde genadeloze exotische wolven ook wandelende of fietsende grote mensen of kinderen aan ? Mogen die wilde genadeloze exotische wolven in de Deeverse bos ook doodgeschoten of gestrikt worden ? Jagen die wilde genadeloze exotische wolven alle inheemse dieren de Deeverse bos uit ?

Posted in Ansichtkoate, Shakespeare prullaria, Shakespearitis | Leave a comment

De plakplaèties van ut eup’mlogtspul

In het openluchttheater an de Shakespearebrink (vrogger Bolderbrink) in het Grünedal an de Heezeresch bee Deever wordt al vanaf 1946 elk jaar op een aantal avonden in de zomer als eup’mlochtspul een toneelstuk van Sjakie uut Spier opgevoerd.

Moar hoe meuk’n see in de begöntied van ut eup’mlogttheater an de Shakespearebrink (vrogger de Bolderbrink) in het Grünedal an de Heezeresch bee Deever reclame veur ut nog neet so bekende eup’mlochtspul ? De tonielvurening uut Deever swömde toe nog ee’m neet in ut geld en kön nog gien düre reclame maèk’n. Ur was in die tied gelokkug ok nog gien internet.
Woar see wel wat reclame mit meùk’n, dat was mit kleine plakplaèties. Ie könn’n an de aachterkaante ut plaètie nat likk’n, net as bee un postsegel, en dan ut plaètie an un lantièrnpoal, op un deure, op een roete, op ut aachterspatbröt van de fietse of in un plakbook plakk’n. Ut plakplaètie was ien van de eerste uutbroak’n van de beruchte besmettelukke Deeverse seekte Shakespearitis.

Let op bee de plakplaèties: An de toeter van de kièrl op ut pièrd op ut plaètie hangt un vlaggie mit ut woap’m van de gemiente Deever. Let op bee de tekst op de plakplaèties: Ut huus mit adres Heufdstroate 4 was van de gemiente Deever, woar de burgemeister gratis mög woon’n. Ie könn’n doar anbell’n en dan gaaf Jan Cornelis Meiboom (die in Deever altied ome Kees wödde enuumt) of sien frau Nell Veldmann (die in Deever altied tante Nel wödde enuumt) uutleg an de deure. See haad’n toch aans niks te doon.

De redactie van ut Deevers Archief ziet van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief graag de Nederlandse vertaling van het hiervoor weergegeven stukje tekst tegemoet.
De redactie is in zijn geheel niet bevattelijk voor het Shakespearitis-virus, maar is vanwege het zoveel mogelijk vastleggen van het vrogger in de gemiente Deever wel voortdurend op zoek naar in de galerij ontbrekende exemplaren van alle ooit voor het eup’mlochtspel gemaakte plakplaèties.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief heeft een exemplaar van de ontbrekende plakplaèties ? De redactie zou graag een goede scan van die plakplaèties toegezonden willen hebben. De redactie is die bezoeker bij voorbaat bijzonder erkentelijk en zal de betreffende afbeelding van dat plakplaètie met geschwinde spoed en in gestrekte draf opnemen in de galerij van afbeeldingen in dit bericht.
De redactie weet niet of voor enige jaren vóór 1954 ook speciaal voor het openluchtspel splakplaètie zijn gemaakt. Wie kan de redactie daarover informeren ? De redactie weet niet of na 1979 of 1980 ook nog speciaal voor het openluchtspel plakplaèties zijn gemaakt. Wie kan de redactie daarover informeren ? Vooralsnog veronderstelt de redactie dat dit niet het geval is, dus dat plakplaètie-mutatie van het Shakespearitus-virus na 1980 is uitgedoofd.
De redactie is ook op zoek naar de originele tekening van de afbeelding op de plakplaèties ! Wie kan gegevens hierover aan de redactie verstrekken ? Let bij de tekening op een plakplaètie vooral op de vlag met het wapen van de gemiente Deever, die aan de toeter van de heraut hangt.

De redactie wil graag een afbeelding van ut plakplaètie van de volgende openluchtspelen tonen:

– 1954 – King Lear (Koning van de vlakte), geschreven in 1606, tragedie.
– 1955 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1956 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.

1954                                                     1955                                                    1956

– 1957 – Much ado about nothing (Veel drukte om niets), geschreven in 1598-1599, komedie
– 1958 – Romeo and Juliet (Romeo en Julia), geschreven ± 1595, tragedie.
– 1959 – The merry wives of Windsor (De vrolijke vrouwtjes van Windsor), geschreven ± 1597, komedie.

1957                                                     1958                                                    1959

– 1960 – The merchant of Venice (De koopman van Venetië), geschreven in 1596 of 1597, komedie.
– 1961 – Measure for measure (Leer om leer), geschreven in 1603 of 1604, komedie.
– 1962 – Twelfth night, or what you will (Driekoningenavond), geschreven tussen 1599 en 1601, komedie.

1960                                                     1961                                                    1962

– 1963 – The tragedy of Julius Ceasar (Julius Ceasar), geschreven in 1599, tragedie.
– 1964 – The tempest (De storm), geschreven ± 1611, komedie.
– 1965 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.

1963                                                    1964                                                    1965

– 1966 – As you like it (Naar het u bevalt), geschreven ± 1599, komedie.
– 1967 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.
– 1968 – The comedy of errors (Het spel der vergissingen), geschreven ± 1592-1594, komedie.

1966                                                    1967                                                   1968

– 1969 – The merry wives of Windsor (De vrolijke vrouwtjes van Windsor), geschreven ± 1597, komedie.
– 1970 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1971 – Twelfth night, or what you will (Driekoningenavond), geschreven tussen 1599 en 1601, komedie.

1969                                                    1970                                                     1971

– 1972 – The merchant of Venice (De koopman van Venetië), geschreven in 1596 of 1597, komedie.
– 1973 – Romeo and Juliet (Romeo en Julia), geschreven ± 1595, tragedie.
– 1974 – As you like it (Naar het u bevalt), geschreven ± 1599, komedie.

1972                                                     1973                                                   1974

– 1975 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.
– 1976 – Measure for measure (Leer om leer), geschreven in 1603 of 1604, komedie.
– 1977 – The tempest (De storm), geschreven ± 1611, komedie.

1975                                                    1976                                                    1977

– 1978 – The comedy of errors (Het spel der vergissingen), geschreven ± 1592-1594, komedie.
– 1979 – The merry wives of Windsor (De vrolijke vrouwtjes van Windsor), geschreven ± 1597, komedie.
– 1980 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.

1978                                                     1979                                                    1980

Posted in Deevers, Eup’mlogtspel, Shakespeare prullaria, Shakespearitis | Leave a comment

Wie hef ut Sjakie uut Spier sukersakkie uut 1991 of 1992 ?

In het openluchttheater an de Shakespearebrink (vrogger Bolderbrink) in het Grünedal bee Deever wordt op een aantal avonden in de zomer als eup’mlochtspel (openluchtspel) een toneelstuk van Sjakie uut Spier opgevoerd.
In de pauze van het eup’mlochtspel konden de bezoekers in de zestiger en zeventiger en tachtiger jaren van de vorige eeuw in het halfdonker en bijna op de tast buiten het theater bijvoorbeeld een kopje koffie of een kopje thee drinken.
De kristalsuiker voor de koffie en de thee zat dan in een speciaal voor dat jaar gemaakt sukersakkie. En er waren natuurlijk altijd bezoekers die dat sukersakkie of enige sukersakkies leeg of nog gevuld in de zak of in de tas stopten, mee naar huis namen en vervolgens opnamen in een verzameling sukersakkies, jaar in jaar uit.
De hier getoonde sukersakkies en de soortgelijke sukersakkies uit andere jaren zijn helaas wel als de sukersakkie-mutatie van het Shakespearitis-virus in Deever te beschouwen. Ech wè.
De redactie van ut Deevers Archief is in zijn geheel niet bevattelijk voor het Shakespearitis-virus, maar is vanwege het zoveel mogelijk vastleggen van het vrogger in de gemiente Deever wel voortdurend op zoek naar een exemplaar van alle ooit voor het eup’mlochtspel gemaakte sukersakkies.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief heeft een exemplaar van de ontbrekende sukersakkies van ut eup’mlogtspel uut 1991 en 1992 ? De redactie zou graag een goede scan van dit sukersakkie toegezonden willen hebben. De redactie is die bezoeker bij voorbaat bijzonder erkentelijk en zal de betreffende afbeelding van dat sukersakkie met geschwinde spoed en in gestrekte draf opnemen in de galerij van afbeeldingen in dit bericht.
De redactie weet niet of voor enige jaren vóór 1963 ook speciaal voor het openluchtspel sukersakkies zijn gemaakt. Wie kan de redactie daarover informeren ? De redactie weet niet of na 1990 ook nog speciaal voor het openluchtspel sukersakkies zijn gemaakt. Wie kan de redactie daarover informeren ? Vooralsnog gaat de redactie er van uit dat dit niet het geval is, dus dat deze mutatie van het Shakespearitus-virus na 1990 is uitgedoofd.
De sukersakkies van 1989 en 1990 zijn van een enigszins kleiner formaat dan de sukersakkies van vroegere jaren.
De redactie is vooral naarstig op zoek naar een goede scan van un sukersakkie of un plakplaetie met daarop de gegevens van het openluchtspel Peer Gynt, dat in 1949 is opgevoerd.
De redactie is ook op zoek naar de originele tekening van de afbeelding op de sukersakkies ! Wie kan gegevens hierover aan de redactie verstrekken ? Let bij de tekening op un sukersakkie vooral op de vlag met het wapen van de gemiente Deever, die aan de toeter van de heraut hangt.
Op sommige van de afgebeelde sukersakkies zaten enige koffievlekken. De redactie biedt zijn verontschuldingen aan voor enige wat verfomfaaid en niet zo strak ogende sukersakkies.
De redactie merkt op dat in de titel van ut sukersakkie uit 1983 een Freudiaanse verschrijving zit, want ‘Winteravondsprookje’ moet zijn ‘Wintersprookje’ (The winter’s tale). De ontwerper van ut sukersakkie (ome Kees of tante Nel ?) is in de war geweest met ‘Een midzomeravonddroom’ en met ‘Driekoningenavond’, immers het spel werd en wordt (nog wel) in Deever in de avond in de open lucht gespeeld, dus (nog) niet onder een dak. Deze Freudiaanse verschrijving van ‘Wintersprookje’ is ook te vinden in de webstee van de toneelvereniging Deever. En dat dak boven het theater is slechts een kwestie van tijd.

De redactie toont hierbij vooralsnog een afbeelding van ut sukersakkie van de volgende openluchtspelen:
– 1963 – The tragedy of Julius Ceasar (Julius Ceasar), geschreven in 1599, tragedie.
– 1964 – The tempest (De storm), geschreven ± 1611, komedie.
– 1965 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1966 – As you like it (Naar het u bevalt), geschreven ± 1599, komedie.
– 1967 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.
– 1968 – The comedy of errors (Het spel der vergissingen), geschreven ± 1592-1594, komedie.
– 1969 – The merry wives of Windsor (De vrolijke vrouwtjes van Windsor), geschreven ± 1597, komedie.
– 1970 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1971 – Twelfth night, or what you will (Driekoningenavond), geschreven tussen 1599 en 1601, komedie.
– 1972 – The merchant of Venice (De koopman van Venetië), geschreven in 1596 of 1597, komedie.
– 1973 – Romeo and Juliet (Romeo en Julia), geschreven ± 1595, tragedie.
– 1974 – As you like it (Naar het u bevalt), geschreven ± 1599, komedie.
– 1975 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.
– 1976 – Measure for measure (Leer om leer), geschreven in 1603 of 1604, komedie.
– 1977 – The tempest (De storm), geschreven ± 1611, komedie.
– 1978 – The comedy of errors (Het spel der vergissingen), geschreven ± 1592-1594, komedie.
– 1979 – The merry wives of Windsor (De vrolijke vrouwtjes van Windsor), geschreven ± 1597, komedie.
– 1980 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1981 – Twelfth night, or what you will (Driekoningenavond), geschreven tussen 1599 en 1601, komedie.
– 1982 – The first part of king Henry the Fourth (Hendrik IV), geschreven in de periode 1596-1597).
– 1983 – The winter’s tale (Wintersprookje), geschreven in de periode 1610-1611), komedie.
– 1984 – As you like it (Naar het u bevalt), geschreven ± 1599, komedie.
– 1985 – Romeo and Juliet (Romeo en Julia), geschreven ± 1595, tragedie.
– 1986 – The taming of the screw (De feeks wordt getemd), geschreven tussen 1590 en 1594, komedie.
– 1987 – The tempest (De storm), geschreven ± 1611, komedie.
– 1988 – A midsummer night’s dream (Een midzomernachtdroom), geschreven in 1600, komedie.
– 1989 – The tragedy of Othello, the moor of Venice, (Othello), geschreven in 1603 of 1604, tragedie.
– 1990 – The tragedy of Hamlet, prince of Denmark (Hamlet), geschreven tussen 1600 en 1602, tragedie.

Voor personen die het Deevers echt willen gaan beheersen, zoals kiender van Deeversen die het Deevers neet meer van heur Deevers proat’nde vaè en mow hept elièrd, of Drentenierders (import) die druk en ernstig bezig zijn met een indeeveringscursus Deevers voor Drentenierders, volgt hier de vertaling van de betrekkelijk eenvoudige titel van dit bericht:
Wie heeft het Shakespeare suikerzakje uit 1979 ?

1963                                                    1964                                                   1965

1966                                                    1967                                                   1968

1969                                                    1970                                                   1971
 
1972                                                    1973                                                   1974

1975                                                    1976                                                   1977

1978                                                    1979                                                   1980

1981                                                    1982                                                   1983

1984                                                   1985                                                   1986

1987                                                    1988                                                   1989

1990                                                      ?                                                         ?

Posted in Eup’mlogtspel, Shakespearitis, Sukersakkie | Leave a comment

Dat bouseltie möt moar gau ofebreuk’n wödd’n

In opdracht van de Stichting Dorp van Shakespeare heeft lichtkunstenmaker Jaap van den Elzen een kunstenmakerachtig lichtplan Diever ontwikkeld met de uiterst voor de hand liggende titel ‘To see… or not to see’. Dit lichtplan is onderdeel van het zogenaamde ‘Kunstenplan Diever – Dorp van Shakespeare’. Het lichtplan (voorlopig ontwerp tweede fase, november 2020) vermeldt over het onderdeel ‘het magische kader’ op het marktterrein de volgende tekst.
Het magische kader is een portaal dat refereert naar het kader van het theaterpodium. De scheidingslijn tussen realiteit en eindeloze fantasie. Voorbijgangers worden in het magische kader in de spotlight gezet en daarmee een onderdeel van het lichttheater. In de avond en nacht wordt alleen de outline van het kader zacht verlicht. Zodra er beweging is van voorbijgangers wordt de lichtintensiteit van het magische kader versterkt. De ogen ervaren het donker nog veel intenser nadat ze zijn geprikkeld door het licht in het magische kader.
Het doel is het magische kader uit te voeren in hoogglans roestvast staal, dit heeft de extra dimensie van de spiegeling. Werkelijkheid die je tot verwondering brengt. Je ziet jezelf in het bos, op die plaats, als op een podium. Vanwege de hoge kosten die een uitvoering in hoogglans roestvast staal met zich meebrengt is er gekeken naar een alternatieve materialisatie. Dit is gevonden in cortenstaal, een weervast staal en de bruine roestkleur is het meest typische uiterlijke kenmerk.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
Het blabla-gehalte van de tekst in het kunstenplan is nogal hoog. Is dat metalen bouwwerk het kader van het theaterpodium ? Is dat metalen bouwwerkje de scheidslijn tussen de werkelijkheid en de eindeloze fantasie ? De meeste bezoekers van het openluchtspel rijden met de luxe auto over de Bosweg naar het openluchttheater aan de Heezeresch en zullen deze overbodige metalen constructie niet eens opmerken. Die willen zo dicht mogelijk, maar dan ook zo dicht mogelijk, bij de ingang van het theater parkeren.
In het kostbare metalen bouwwerkje zitten bewegingssensoren die in het donker de led-verlichting bij beweging aansturen. Laat je niks wijsmaken. Dit heeft niets met magie te maken. In de aankomst- en vertrekhallen van Schiphol wordt deze stroombesparende techniek al jaren toegepast. En de volgende zin breekt alle bla-bla-bla records. De ogen ervaren het donker nog veel intenser nadat ze zijn geprikkeld door het licht in het magische kader. Ammehoela. Natuurlijk passen de pupillen van de mens zich voortdurend en snel aan de lichtsterkte aan. Dat doen ze al honderdduizenden jaren. Daar is niets magisch aan. Daar is niets bovennatuurlijks aan.

Het portaal is dus helaas niet van goedkoper roesterig weervast staal gemaakt, maar van hyperduur hoogglans roestvast staal. Blijkbaar speelde geld geen rol voor de financiers (belastinggeld ?) van dit overbodige over de top luxe happy few project. Het oerlelijke portaal staat aan het begin van de Bosweg het vroegere paardemarktterrein te vervuilen bij het overbodige gebouw waarin nog steeds het noodlijdende toeristische informatie punt (vroeger V.V.V.-kantoor) is gevestigd. Dit metalen bouwwerkje moet toch wel als het resultaat van een extreem ernstige aanval van Shakespearitis worden beschouwd.
De grote vraag voor het bestuur van de Stichting Dorp van Shakespeare moet natuurlijk zijn of die volstrekt overbodige anti-duurzame kunstenmakerslichtobjecten tussen het marktterrein en het openluchtspel wel omzetverhogend voor die paar neringdoenden in Deever zijn ? En dat in een tijd waarin de Deeverse bos zo donker mogelijk moet blijven voor het bedreigde nachtelijke leven in de natuur. Duisternis is erg zeldzaam. De redactie van ut Deevers Archief adviseert de lichtenplanobjecten direct te slopen of anders gewoon niet uit te voeren. Deever kan zijn inspanningen beter maar niet langer richten op het vetmesten van de kas van die paar neringdoenden, maar vooral wel veel langer op het bouwen van veel betaalbare sociale huurwoningen en daarmee de leefbaarheid van het dorp. Bijvoorbeeld en vooral op de plek waar in Deever het Dingspilhuus stond, waar in Deever het Warme Hart van Deever stond. 
De redactie heeft de drie kleurenfoto’s gemaakt op dinsdag 19 april 2022. 

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Afbeelding 3

Posted in Maarktturrein, Shakespearitis | Leave a comment

Ut Sjakie-uut-Spier-tegeltie veur de Boer’nlienbaank

Op 1 juli 2021 is de vestiging van de Coöperatieve RAiffeisenBOerenleenbank an de Peperstroate in Deever voor eeuwig en altijd opgeheven. De geldverdienbank had daarvoor als wel erg gemakkelijke verklaring dat klanten steeds minder naar dit kantoor kwamen. Maar ja, wie een hond wil slaan, die kan snel een stok vinden. Wat coöperatief ? Niks coöperatief ! Dus moest de vestiging van de Coöperatieve Rabobank (Ruimt Alle Boeren Op ?) (Ruimt Alle Bankfilialen Op ?) (Ruimt Alle Bankklanten Op ?) (Ruimt Alle Bankmedewerkers Op ?) an de Peperstroate in Deever sneuvelen.
In 2009 zijn in de voetpaden van de straten in het binnendorp van Deever zesendertig roodkleurige betonnen tegels aangebracht met daarop aangebracht de beeltenis van het hoofd en de naam van een toneelstuk van William Shakespeare. Deze tegels zijn of waren te vinden net precies voor de ingang van het pand van neringdoenden. Nijvere en ijverige en doenerige en streberige toeristen konden zelfs een Shakespearetegelwandelroute langs de handeltjes van neringdoenden in het binnendorp van Deever lopen. De zesendertig tegels zijn gemaakt en in de voetpaden aangebracht door de plaatselijk zeer bekende bestratingskunstenaar Frans Kamphuis. De redactie van ut Deevers Archief heeft in verschillende berichten aandacht besteed aan deze ernstige vorm van Shakespearitis.
De redactie heeft bijgaand afgebeelde twee kleurenfoto’s gemaakt op vrijdag 29 november 2019. De kleurenfoto van de voorgevel van het pand met de naam Rabobank is nu al een mooi fragmentje uit de geschiedenis van het geldverdienwezen in de gemiente Deever.
Voor de ingang van de vestiging van de Coöperatieve Rabobank an de Peperstroate in Deever was op die dag zo’n tegel waar te nemen. De beeltenis van het hoofd van Shakespeare was niet meer waar te nemen, de naam van het toneelstuk van Shakespeare nog net wel. Die naam is Julius Caesar. Dat is voor deze tegel een erg toepasselijke naam. Een belangrijke uitspraak van Julius Caeser is immers: Alea iacta est. De teerling is geworpen. De dobbelsteen is geworpen. Het lot is beslist. Het besluit is genomen. Er is geen weg terug. Het lot van het Deeverse filiaal van de Coöperatieve Rabobank is beslist. Het besluit tot sluiting van het Deeverse filiaal van de Coöperatieve Rabobank is genomen.
De grote vraag is natuurlijk of de tegel nog voor de ingang van het pand van de voormalige Coöperatieve Rabobank an de Peperstroate in Deever ligt. Want ten tijde van de driftige uitvoering van het ontspoorde buitensporig peperdure herbestratingsproject met de naam Deever Op Dreef in 2019/2020 zijn enige van de zesendertig Sjakie-uut-Spier-tegels in het herbestratingsgeweld gelukkig gesneuveld en gelukkig niet vervangen. Maar laten we over de nog aanwezige tegels niet treuren, want op elke nog aanwezige tegel is het hoofd van Sjakie en de naam van een van zijn toneelspelen gelukkig sterk aan het vervagen. To fade away or not to fade away, that’s no question.

Posted in Boer’nlienbaank, Peperstroate, Shakespeare prullaria, Shakespearitis | Leave a comment

Un wièdelose Shakespearemaarktmunt uut Deever

In de Leeuwarder Courant van 4 augustus 1987 verscheen een kort berichtje over de Shakespeare-markt in Deever met onder meer de opvoering van een schulterechtspraak, een optreden van een chirurgijn, een demonstratie van het handmatig slaan van munten en middeleeuwse muziek. En dat allemaal ter vermaak van de toeristen en ter forse verhoging van de omzet van de Deeverse neringdoenden.
Tijdens de munterij werd een soort van Shakespeare-markten-herinnerings-munt geslagen. Zie de twee afbeeldingen. Het was geen echte munt, het was ook geen valse munt, de munt toonde ook geen geldelijke waarde, het was letterlijk met alle respect een waardeloze munt. De Rabobank an de Peperstroate in Deever heeft de munterij blijkbaar mede mogelijk gemaakt, gelet op het logo in de muntzijde van de munt.
Echte muntenverzamelaars, verzamelaars van Shakespeare-prullaria uut Deever en mensen die ernstig lijden aan de Deeverse variant van Shakespearitis hebben echter wel belangstelling voor deze waardeloze munt.
Op de kopzijde van de munt is het volgende voor keukentegeltjes geschikte Shakespeare-wijsbegerigheidje te lezen: ‘Nooit is iets verkeerd of ongepast, wat eenvoud in oprechte ijver biedt.’ Dat kon gewoon niet missen.

Shakespeare-markt in Diever weer kleurrijk feest
Voor het tweede achtereenvolgende jaar is gisteren in Diever een drukbezochte Shakespeare-markt gehouden, waarbij een toneelstuk werd opgevoerd dat speciaal voor deze gelegenheid was geschreven door CDA-raadslid Meine Schaap.
Het stuk vertelde over de zogenaamde schulterechtspraak, de rechtzaak in de Middeleeuwen. De hoofdrollen werden gespeeld door Jeep Lok, als schulte (rechter), agent Westerhof als rakker (agent) en Kees Bakker als schepen (de griffier).
De Shakespeare-dag werd georganiseerd op initiatief van de plaatselijke V.V.V. en de middenstand.
Van twee uur ’s middags tot negen uur ’s avonds stond het Drentse dorp in het teken van de Middeleeuwse schrijver en dichter en was iedereen zoveel mogelijk in historische kleding gehuld.
Een modeshow was in verband met de regen verplaatst naar de kerk. Daar werden in de loop van de middag de fraaie klederdrachten getoond die de afgelopen veertig jaar bij de openluchtspelen zijn gebruikt.

Posted in Shakespeare prullaria, Shakespearitis | Leave a comment

Goa leever neet hen Deever

De redactie van ut Deevers Archief vond bij het digitaliseren (scannen) van zijn papieren archief, bestaande uit vooral veel dozen en veel mappen en veel ordners met kranten- en tijdschriftenknipsels, reclamemateriaal, en zo voort, en zo voort, en zo voort, uut de gemiente Deever bijgaand in 1965 gemaakt rijmelarijtje ‘Ga liever niet naar Diever’ in het blaadje ‘Oens wegwiesertie’ , jaargang 14, nummer 4, december 1995, van de Stichting Ouderenwerk Dwingelo, Havelte, Vledder en de Seniorenraad Diever. Uiteraard wil de redactie als fervente tegenstander van die vervelende en saaie Shakespearemonocultuur en die steeds grotere commerciële uitbating daarvan in Deever zo een gedicht uiteraard niet onthouden aan de zeer gewaardeerde bezoeker van ut Deevers Archief. 

Ga liever niet naar Diever
Ik ga liever niet naar Diever.
Want dat Diever maakt me wee.
’t Is daar Shakespeare in de morgen,
’t Is er Shakespeare bij ’t diner.
Shakespeare zit zelfs verborgen
Tussen de koekjes en de thee.
Shakespeare bij het avondeten,
Shakespeare in de gemeenteraad.
En vooral niet te vergeten,
Dat je met Shakespeare naar bed toe gaat.
Shakespeare, Shakespeare is zo heerlijk.
Shakespeare helpt ze uit de nood.
Maar ……. wees nou toch even eerlijk,
Shakespeare is al eeuwen dood.
As you like it go to Diever,
But I go liever not.
En nu maken we maar liever
Aan deze rijmelarij een slot.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De bedenker van dit rijmelarijtje is meester Keijzer (Keizer ?), vroeger hoofd van de lagere school in Leggel. Meester Keijzer was getrouwd met juffrouw Keijzer, die onderwijzeres was aan de school voor uitgebreid lager onderwijs in Deever. Meester Keijzer bedacht dit Sinterklaasgedicht over het uit den treuren spelen van toneelstukken van Shakespeare in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever al in 1965 voor zijn dochter Maartje Keijzer. Zij geëmigreerde naar Vancouver in British Columbia in Canada, maar had het rijmelarijtje al die jaren bewaard. Mevrouw Griet van Leeuwen uut Leggel nam het rijmelarijtje in 1995, na een bezoek aan Maartje Keijzer in Vancouver in British Columbia in Canada, mee terug naar Leggel. Toch mooi dat de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief het rake rijmelarijtje van vader Keijzer ook aan de Deeverse kant van de Atlantische Oceaan kunnen lezen. Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie gegevens verschaffen over de al lang overleden meester en juffrouw Keijzer uut Leggel ?

Posted in Shakespearitis | Leave a comment

Agin neet betaèl’n mit ut Spoeltie

In de Olde Möppeler (Meppeler Courant) van 6 april 1998 verscheen het volgende bericht over de introductie van het door de leden van de handelsvereniging Deever – winkelikers/neringdoenden, die zichzelf ondernemer noemen – geaccepteerde betaalmiddel met de naam Spoel. 

Betalen met het Spoeltje
De ondernemersbeurs wordt donderdagavond 9 april om 19.00 uur officieel door de burgemeester van Westenveld Anne Meijer geopend. Vanaf dat moment heeft Diever een eigen betaalmiddel en wel het Spoeltje.
Vooruitlopend op de Euro is dit een geldig betaalmiddel in Diever met een waarde van zegge en schrijve vijf gulden.
Dinsdag gaat de burgemeester met de heren E. Brugging, J. Kuiper en A. Wemmenhove, allen ondernemers uit Diever, naar de Rijksmunt in Utrecht. Meijer zal daar het eerste Spoeltje slaan.
Het Spoeltje is ontworpen door de Nederlandse Munt. De achterzijde van het muntstuk toont het wapen van de voormalige gemeente Diever. De voorzijde is voorzien van het beeld bij de Nederlands hervormde kerk, wat voorstelt Titania de elfenkoning en Spoel de Wever uit het stuk de ‘Middernachtsdroom’. Vandaar de naam Spoeltje.
…..

In de Drentsche en Asser Courant van 4 april 1998 verscheen het volgende bericht over de introductie van het door de leden van de handelsvereniging Deever – die zichzelf ondernemer noemen – geproduceerde en geaccepteerde betaalmiddel met de naam Spoel.

Het Spoeltje wettig betaalmiddel in Diever
De ondernemers in Diever zijn sneller dan de Europese politici. Vooruitlopend op de Euro introduceert de handelsvereniging Diever donderdag het vijfguldenstuk het Spoeltje. De komende vijf jaar is het muntstuk een wettig betaalmiddel in Diever
De munt is in het reguliere betalingsverkeer van cupro-nikkel, maar voor de verzamelaars is de munt ook in zilveren en gouden uitvoering te verkrijgen. Het Spoeltje is ontworpen door de Nederlandse Munt.
Burgemeester A. Meijer van Westerveld reisde gisteren naar Utrecht om de eerste Dieverder Spoel te slaan bij de Rijksmunt.
De achterzijde van de munt laat het wapen van de voormalige gemeente Diever zien. Op de voorkant staat het beeld dat bij de nederlands hervormde kerk van Diever staat. Dit beeld stelt Titania de elfenkoningin en Spoel de Wever voor uit de Midzomernachtsdroom van Shakespeare. Het nieuwe muntstuk van Diever wordt donderdag gepresenteerd bij de start van de ondernemersbeurs Diever.
…..

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De redactie heeft de introductie van het plaatselijke betaalmiddel met de naam Spoel (zie de afbeelding van de munt) altijd als een speelse en niet serieuze actie, maar ook als een lepe uitmelkactie van het handelsmerk Shakespeare van de Deeverse winkelhouders/neringdoenden -leden van de handelsvereniging Deever, die zichzelf ondernemer noemen – beschouwd. De redactie beschouwt het als een redelijk zware aanval van shakespearitis.
Wie in Deever betaalde de rekening van de Rijksmunt in Utrech ? Het zullen de kopers van de munten zijn geweest.
De redactie trekt uit niet eens zo nauwkeurig koekeloeren naar de kop (kop of munt) van het cupro-nikkelen (legering van koper, nikkel, ijzer en mangaan) muntstuk de conclusie dat een afbeelding van elfenkoningin Titania en wever Spoel of een afbeelding van het beeld in de kerketuin bij de brink van Deever in geen velden of wegen is te bekennen.
Of stonden de elfenkoningin Titania en de wever Spoel als kop op de dure zilveren en gouden uitvoering van de munt voor verzamelaars ?
De redactie ziet op de kop (kop of munt) van de cupro-nikkelen munt wel de figuren Prospero en Ariel uit de romantische komedie De Storm van William Shakespeare staan.
Maar waarom maakt het ijverige plaatselijke correspondentje van de Olde Möppeler (Meppeler Courant) en waarom maakte de verslaggeefster van de Drentsche en Asser Courant dan hiervan geen gewag in hun berichtje ? Zaten zij te snurken ? Of zijn ze door de winkeliers/neringdoenden – leden van de handelsvereniging in Deever – niet goed voorgelicht?
De Deeverse bevolking deed natuurlijk niks met deze munt, het werd een regelrechte flop. Wie was bereid moeite te doen deze munten bij de RABO-bank te kopen en vervolgens met die munten pruimtabak of havermoutse pap te gaan kopen ? En wisselgeld krijgen in de vorm van rijksdaalders, guldens, kwartjes, dubbeltjes, stuivers en centen. En dan weer bij de RABO-bank een nieuwe voorraad Spoeltjes kopen. En ook de neringdoende gingen naar de RABO-bank om de ontvangen Spoeltjes 
in te wisselen tegen harde guldens.
Nee, de Spoel, die naam staat wel op de munt (kop of munt) van het muntstuk, ook de cupro-nikkelen versie van deze munt, zal hooguit een verzamelobject zijn geworden. Wie weet hoeveel guldens de Deeverse winkelhouders/neringdoenden – die zichzelf ondernemer noemen – en de RABO-bank hebben verdiend aan de verkoop van de cupro-nikkelen, zilveren en gouden uitvoering van de Spoel ?
Het was ook boeren
slim in de cupro-nikkelen versie van de Spoel een gat te slaan en daar een kettinkje met een sleutelhanger aan vast te maken, en die vervolgens voor acht of tien gulden te verkopen aan openluchtspel-prullaria-verzamelaars, zeg maar shakespearitis-lijders, zoals de redactie van ut Deevers archief.
In het berichtje in de Drentsche en Asser Courant is sprake van een wettig betaalmiddel. Dat is natuurlijk onjuist. Een wettig betaalmiddel is een door de overheid aangewezen geldsoort, die als betaalmiddel moet worden geaccepteerd. En aan die eis voldeed de S
poel niet.
Desalniettemin nochthans evenwel waren in Deever neringdoenden te vinden die het Spoeltje als betaalmiddel accepteerden. Bijvoorbeeld bij de eigenaren van garage Kloeze aan het Moleneinde 35 in Deever kon jij jouw auto wassen (laten wassen ?) voor een Spoeltje ! Zie de bijgevoegde afbeelding van de advertentie, die staat op bladzijde 5 van ut Deeverse Blattie van 16 april 1998.   

 

Posted in Deever, Neringdoende, Shakespearitis | Leave a comment

The Shakespearebrunch in The Shakespeare

Een brunch is een laat ontbijt en tegelijkertijd ook een vroege middagmaaltijd.  Het Engelse woord brunch is samengesteld uit breakfast en lunch. De zeer geachte bezoekers van The Shakespearevillage of Deever konden op zondag 19 september om 11.30 uur terecht in het specialiteitenrestaurant The Shakespeare voor The Shakespearebrunch (een lopend buffet ?)
Zo’n brunch kan zijn samengesteld uit bacon, white pudding, sausages, tippers, fried egg, scrambles eggs, white beans in tomato sauce, toast with butter, marmelade, honeu, muffins, scones, bubble and squeak, fried tomato, bakes mushrooms, ketchup, brown sauce. Kortom een lekkere volle vette bek. En dat mocht in 1999 al het niet geringe bedrag van f. 39,50 (net geen f. 40,-) per persoon kosten.
Het specialiteitenrestaurant The Shakespeare an de Aachterstroate in Deever bestaat al enige jaren niet meer. Het lekker lucratief uitbaten van een specialiteitenrestaurant met de naam The Shakespeare is in een zomertoeristendorp, zoals Deever is bepaald geen eenvoudige opgave.
De redactie van ut Deevers Archief moet nog uitzoeken wanneer de eigenaren het restaurant hebben geopend (1997 ?) en wanneer zij het restaurant hebben gesloten. 

Afbeelding 1
Advertentie in ut Deeverse Blattie van 9 september 1999 en 16 september 1999

Posted in Restaurant The Shakespeare, Shakespearitis | Leave a comment

Jantina en Abe hept in Romeo en Julia espeult

De fenomenaal goede toneelspeelster Jantina Figeland speelde de hoofdrol van Julia in het drama met een treurige afloop The Most Excellent and Lamentable Tragedy of Romeo and Juliet, geschreven door William Shakespeare, dat in 1958 in een vertaling van Leendert Alexander Johannes Burgersdijk werd opgevoerd in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever.

Abe Brouwer speelde in die tragedie de rol van broeder Lorenzo, een Franciscaner monnik.
In scene 1 van acte IV is Julia bij broeder Lorenzo in zijn cel in het klooster in Verona en zegt het volgende tegen hem:
Zeg vader niet, dat gij dit hebt gehoord,
Of zeg mij ook, hoe ik ’t verhoeden kan.
En als uw wijsheid mij geen redding weet,
Erkan dan slechts wat ik besloot als wijs
En ‘k help terstond mijzelve met dit staal.
God voegde Romeo’s hart en ’t mijne saam,
Gij onze handen; en eer deze hand,
Die gij aan Romeo hebt gezegeld,
Zich aan een ander echtverbond laat zeeg’len
Of mijn trouw hart verraad pleegt, van hem afvalt
Zich naar een ander keert, doodt dit die beide.
Dus geef uit uw veeljarige ondervinding,
Mij snelle raad; of anders zij dit staal
Scheidsrechter tussen ’t dreigend lot en mij;
’t Beslecht wat uw wijsheid en ervaring
Niet tot een uitkomst brengen kan.
Spreek bondig snel, ik wens nu snel de dood,
Brengt wat gij spreekt, geen redding in mijn nood.

In het boek ‘The complete works of William Shakespeare’ van William James Craig, heruitgegeven in 1980 in Londen, is op de bladzijden 850 en 851 de navolgende hopelijk oorspronkelijke Engelse tekst van de hiervoor weergegeven tekst van Julia te lezen.
Tell me not, friar, that thou hear’st of this,
Unless thou tell me how I may prevent it:
If, in thy wisdom, thou canst give no help,
Do thou but call my resolution wise,
And with this knife I’ll help it presently.
God joint’d my heart and Romeo’s, thou our hands;
And ere this hand, by thee to Romeo seal’d,
Shall be the label to another deed,
Or my true heart with treacherous revolt,
Turn to another, This shall slay them both.
Therefore, out of thy long-experience’d time,
Give me some present councel; or behold,
Twixt my extremes and me this bloody knife
Shall play the umpire, arbitrating that
Which the commission of thy years and art
Could to no issue of true honour bring.
But not so long to speak; I long to die,
If what thou speak’st speak not or remedy.

De fenomenaal goede toneelspeelster Jantina Figeland moest zich in de rol van Julia behelpen met de archaïsche vertaling van Leendert Alexander Johannes Burgersdijk. Je zal zo’n vastgeroeste ellenlange tekst maar moeten uitspreken ! Tegenwoordig maakt elke zichzelf belangrijk en onmisbaar vindende regisseur van een semi-semi-semi-professioneel of een semi-semi-professioneel of een semi-professioneel of een professioneel Shakespeare-gezelschap zijn eigen vrije vertaling van een te spelen Shakespeare-toneelstuk.

De fenomenaal goede toneelspeelster Jantien Figeland, die zichzelf Jantina noemde, excelleerde vanaf het begin van het openluchtspel in 1946 gedurende 13 seizoenen in het openluchtspel. Jantien (Jantina) Figeland, is geboren op 13 september 1928 in Meppel en is overleden op 20 december 2016 in Lochem.

De Friese schrijver, dichter, toneelspeler en stratenmaker Abe Brouwer is geboren op 18 september 1901 op de Bergumerheide bij Noordbergum in Friesland en is overleden op 18 maart 1985 in Franeker. Abe Brouwer begon op maandag 4 maart 1957 op 56-jarige leeftijd, toen het wat slechter ging met zijn schrijverscarrière, as stroatemaeker van de gemiente Deever.

Bijgaande prachtige en unieke zwart-wit foto van scéne 1 van acte IV van de tragedie Romeo en Julia met Jantina Figeland en Abe Brouwer is onlangs opgedoken.

Posted in Abe Brouwer, Alle Deeversen, Eup’mlogtspel, Shakespearitis | Leave a comment

Shakespeare ‘stencil wand’ an de brinq van Deever

De Amsterdamse urban artist (stedelijke kunstenaar) Hugo Kaagman, die zichzelf de ‘stencil koning’ noemt, is de maker van een ‘stencil wand’ gevuld met Delftsblauwe afbeeldingen die verband houden met het ernstig aan shakespearitis lijdende dorp Deever, de toneelstukkenschrijver William Shakespeare en de toneelstukken van William Shakespeare, die zijn gespeeld in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever. Zie de bijgevoegde afbeelding.
De sjabloonsnijder Hugo Kaagman heeft de ‘stencil wand’ in juni 2017 gemaakt in opdracht van de ‘Foundation Diever Village of Shakespeare’ (Stichting Deever Dorp van Shakespeare).
Deze foundation (stichting) is in Deever in het leven geroepen voor het bevorderen van het financieel uitbaten in de gemiente Deever van de naam Shakespeare door middel van allerlei activiteiten, met als doel het trekken van veel meer toeristen naar de gemiente Deever, het trekken van veel meer bezoekers naar de toneelspeelplaatsen an de Heezeresch, het bereiken van veel meer boekingen in de gemiente Deever voor overnachtingen het hele jaar door, het bereiken van veel meer omzet voor de neringdoenden, het bereiken van veel meer omzet in de toeristenindustrie en derhalve het sterk vergroten van de daadwerkelijke opbrengst van de gemeentelijke toeristenbelasting (resultaatsverwachting ten minste € 3.000.000).
En dat met de wetenschap dat de Deeverse toeristenbelasting geen doelbelasting is, maar in de schatkist met algemene middelen van de gemeente Westenveld terecht komt, waaruit bijvoorbeeld ook de dorpshuizen van Vledder, Dwingel en Oavelt zouden kunnen worden gesubsidieerd.
De ‘stencil wand’ heeft in de zomer van 2017 niet op maar naast de niet-Saksische BadQualityBrinQ van Deever gestaan, op de plek waar vroeger het erfgoedboerderijtje (die in de volksmond ‘de Reddingsboei’ werd genoemd) van Albert Kuiper stond.
De ‘stencil wand’ heeft met name dienst gedaan als decor van een door Hugo Kaagman zo genoemde selfie spot (sölfie stee), dat wil zeggen dat de ‘stencil wand’ als achtergrond kon worden gebruikt bij het maken van foto’s, waarbij de makers met de telefoon in de hand of op een stok (tillefoontie op mien stokkie) zichzelf of zichzelf met anderen op de foto zetten. De verwachting was dat The Netherlands zou worden overspoeld met Shakespeare-selfies. To selfie, or not to selfie. That’s no question.
Wie denkt dat de ‘Foundation Diever Village of Shakespeare’ het reclamebordje zo maar naast de niet-Saksische BadQualityBrinQ van Deever kon plaatsen, die vergist zich.
Nee, het openbare besluitenlijstje (blijkbaar bestaat een geheime besluitenlijstje ook) van het college van burgemeester en wethouders van 13 juni 2017 vermeldt bij de portefeuille Openbare Ruimte van de toenmalige hoogedelgestrenge heer wethouder Homme Geertsma de volgende twee wel erg zware wik-en-weeg-beslissingen, te weten 1) instemmen met het plaatsen van de Selfie Wall door de Stichting Diever Village of Shakespeare en 2) ontheffing verlenen aan de Stichting Diever Village of Shakespeare voor het aanvragen van een omgevingsvergunning.
Maar het besluitenlijstje van de toenmalige hoogedelgestrenge heer wethouder Homme Geertsma vermeldt niet tot wanneer de ontheffing geldig is. Toch wel een minpuntje voor de hoofdbeleidsmedewerker (zeg maar een soort van pseudo-wethouder) voor de openbare ruimte van de gemeente Westenveld, die besluit welke besluiten op het openbare besluitenlijstje komen te staan.
Het is wel een slimme zet van Hugo Kaagman het wapen van de gemiente Deever op de ‘stencil wand’ te plakken en gelukkig niet het wapen van de gemeente Westenveld, want het Shakespeare-gedoe is niet van de gemeenten Vledder, Dwingel of Oavelt, maar enkel van de gemiente Deever.
De vraag is natuurlijk waar de Stichting Deever Dorp van Shakespeare het reclamebordje heeft gelaten ?
Wie het weet die mag het natuurlijk melden bij de redactie ! Want de redactie van ut Deevers Archief wil nog wel graag een foto van de huidige staat van dit kunstwerk maken.
De redactie heeft de kleurenfoto van de plek waar de ‘stencil-wand’ heeft gestaan op 25 november 2017 gemaakt.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie helpen aan een andere foto van de ‘stencil wand’.

Posted in Deever, Kuunst in de gemiente Deever, Shakespearitis, William Shakespeare | Leave a comment

Wièr un emiste kaans op goodkope huurwonings

De redactie heeft het bericht Voormalige locatie Dingspilhuus wordt ’t Olde Schoelplein in zijn geheel geciteerd van de webstee van de gemeente Westenveld.

Voormalige locatie Dingspilhuus wordt ’t Olde Schoelplein
Er ligt een voorlopig ontwerp klaar voor de voormalige locatie van het Dingspilhuus in Diever. Gemeente Westerveld wil dit ontwerp graag delen met inwoners van Diever en andere belangstellenden.
Gezien de huidige coronamaatregelen is het helaas niet mogelijk een fysieke informatiebijeenkomst te organiseren. Het totale beeld van de locatie is daarom te bekijken op de website van Diever op Dreef. Hier is ook een film te bekijken. In deze film wordt u meegenomen in het ontwerp en de beleving. Op de locatie zelf staat een informatiebord.
Verschoven accent
De gesprekken met de buurt en met de brede projectgroep Diever op Dreef hebben geresulteerd in een programma van eisen. Dit is de basis voor het voorlopige ontwerp, waarbij de locatie van de voormalige gymzaal kan worden ingevuld met woningbouw. In de rest van het gebied is ruimte voor een groene invulling waarin ontmoeten, beleven en rust centraal staan. Er is voldoende plaats voor de weekmarkt, een multifunctioneel/geïntegreerd podium en parkeren. Tijdens het ontwerpproces is, door toevoeging van kunstenaar Jeroen Doorenweerd aan de werkgroep, (aangedragen door de stichting Village of Shakespeare) een andere kijk ontstaan op de invulling. Hierdoor is er een meer organisch geheel ontstaan en is het accent verschoven van de woningbouw naar de openbare ruimte. Het ontwerp is enthousiast ontvangen door de werkgroep en het college van burgemeester en wethouders.
Sociale woningbouw
Er is nog steeds ruimte voor sociale woningbouw. Er kunnen door Actium zes levensloopbestendige (slaap- en badkamer op de begane grond) huurwoningen worden gerealiseerd. Binnen het voorlopige ontwerp zijn concept stedenbouwkundige randvoorwaarden opgenomen. Hierbij is het uitgangspunt circulaire woningbouw. Het ontwerp voor de woningen wordt nog uitgewerkt.
’t Olde Schoelplein
De historische vereniging gemeente Diever heeft voor deze locatie de naam; ’t Olde Schoelplein, aangedragen. Het college heeft hiermee ingestemd. Op deze locatie hebben in het verleden meerdere scholen gestaan. Daarnaast is een schoolplein een ontmoetingsruimte voor jong en oud en kan er gespeeld en ontdekt worden. Dit past heel goed bij de toekomstige invulling.

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De redactie heeft de tien kleurenfoto’s van het braakliggende terrein van het afgebroken Dingspilhuus, het enige en echte warme hart van Deever, an de Heufdstroate in Deever, gemaakt op een tamelijk bewolkte donderdag 22 april 2021. Welke idioot neemt tegenwoordig nog foto’s van een braakliggend terrein in Deever, dat vroeger een bouwakker op de esch was, vòòrdat de tweede lagere school in Deever werd gebouwd ?
Het mag duidelijk zijn dat de Hoge en Lage Dametjes en Heertjes Van De Westenveldse Voorkant Van Het Grote Gelijk Van Enkel Nog Nieuwbouw Wijken Voor Ten Minste Twee Keer Modalers Voor Het Dorp Deever veel te weinig, goed beschouwd helemaal niets op heeft met sociale woningbouw. Waarom zou je je druk maken om betaalbare sociale huisvesting voor de minimumloner ?
De gemeente Westenveld schrijft heel grof in het bericht ‘er is nog steeds ruimte voor sociale woningebouw’; nota bene ruimte voor een karige zes levensloopbestendige huurwoningen. En dat terwijl op het braakliggende terrein ruimte is voor wel twintig deels levensloopbestendige circulaire duurzame klimaatbestendige fairtrade aardgasloze kooldioxideloze energieneutrale sociale huurwoningen. Die veertien huurwoningen zijn onder meer opgeofferd aan de bewijfelbare lepe belangetjes en lepe fratsjes van het stichtinkje Village of Shakespeare, in dienst van het optimaal commercieel uitbaten van de naam Shakespeare in Deever. Een erg verschoven en erg asociaal accent. Een zeer zwaar ongeneeslijk geval van Shakespearitis.
En de heemkunduge vurening uut Deever heeft zich met het bedenken van de onpassende eufemistische pseudo-historische nepnaam ’t Olde Schoelplein voor de aanstaande grote verspilde openbare ruimte weer eens voor het karretje laten spannen. Ditmaal voor een erg asociaal karretje.

Posted in Gemeente Westenveld, Shakespearitis | Leave a comment

Olderwetse Hollaanse Hamlet’s Super Snoepies

In het dagblad van het Noorden verscheen op 26 juni 2003 op bladzijde 14 het artikel Ruimschoots op tijd voor de Vrolijke Vrouwtjes. In het artikel komt onder het kopje Streekgebonden het navolgende stukje informatie over de Deeverse Spoeltjespot voor.

Dieverder Spoeltjespot
Shakespeare-dorp Diever mag niet worden verlaten zonder de aanschaf van de Dieverder Spoeltjespot, een zeskantig glazen potje gevuld met circa 200 gram ouderwets Hollands snoep, bereid op natuurlijke basis.
Het assortiment bestaat uit tien soorten. Op elk potje is een Dieverse munt, het Spoeltje geplakt. De munt is vernoemd naar Spoel de Wever uit Shakespeare’s Midzomernachtsdroom, Mijn keus viel op Hamlet’s Super Snoepjes, een anijsachtige salmiak lekkernij.
Op de ‘gouden’ Spoel-munt zijn Prospero en Ariel uit Shakespeare’s in 1612 geschreven stuk The Tempest afgebeeld.
De Spoeltjespotten zijn bij diverse winkels in diverse Diever verkrijgbaar, echter (voorlopig) niet bij de V.V.V. Uitverkocht !

Aantekeningen van de redactie van ut Deevers Archief
De neringdoenden in Deever doen steeds meestal vergeefse verwoede pogingen het ondeponeerbare handelsmerk Shakespeare uit te baten op de golven van het succes van het Openluchtspel. Er is zelf een speciale stichting voor opgericht. In 2003 werd de Spoeltjespot aan de man of de vrouw gebracht.
De shakespearitis begint in Deever chronische vormen aan te nemen.
Vooral het feit dat ouderwetse Hollandse snoepjes (Batta Bolding in de Heufdstroate in Deever verkocht in de vijftiger jaren van de vorige eeuw de echte in haar winkeltje) in 2003 werden verkocht als bijvoorbeeld Hamlet’s Super Snoepjes getuigd van echte 
Deeverse boerenslimheid.
Maar hoe streekgebonden zijn ouderwetse Hollandse (niet Deeverse) snoepjes verpakt in een glazen of plastic of stenen pot te noemen ?
De grote vraag is wie heeft nog een al dan niet gevulde Spoeltjespot ? De grote vraag is of de Spoeltjespot nog steeds te koop is in Deever ?
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie helpen aan een afbeelding van een Spoeltjespot ?  
 

Posted in Deever, Neringdoende, Shakespearitis | Leave a comment

Grote spandook’n an de mure van In Den Uylenbal

In het pand Peperstroate 13 in Deever is tegenwoordig (april 2021) de winkel met de ongelukkige naam In Den Uylenbal gevestigd. Een uilebal is een ronde of ovale brok materiaal dat bestaat uit onverteerde resten van dieren die door een uil zijn gegeten.
Aan de witgekalkte zijmuur van het winkelpand aan de kant van de Raiffeisen-Boerenleen-bank is een aluminium spandoekframe aangebracht, waaraan grote bedrukte spandoeken kunnen worden gehangen. Een bedrukt spandoek kan ideale buitenreclame zijn. De verwachting is zelfs : hoe groter het spandoek hoe beter de boodschap blijft hangen.
De grote vraag bij de twee hier afgebeelde foto’s op de spandoeken is welke boodschap de uitbaters van In Den Uylenbal nu wel precies willen overbrengen aan de Deeversen. De redactie van ut Deevers Archief heeft zich suf gepiekerd, maar snapt geen bal, zelfs geen uilebal van de boodschap van de foto op de twee spandoeken.
De foto van de Dikke Stien’n op de Stienakkers an de Grönnegerweg bee Deever op afbeelding 1 is binnen de grens van de gemiente Deever gemaakt. Dat is in elk geval een meevallertje. De foto van grazende schapen onder bomen kan overal in het oosten of het zuiden van het land zijn gemaakt.
De redactie stelt de uitbaters van de winkel In Den Uylenbal ten zeerste voor te stoppen met het verspillen van zeker honderd euro voor elk nieuw nietszeggend spandoek. De redactie stelt in plaats daarvan voor de vrije witgekalkte muur binnen het frame te gebruiken voor het periodiek tonen van bijvoorbeeld bijna filosofische brabbeluitspraken van Shakespeare, zoals ‘Beter een geestige dwaas dan een dwaze geest’ (bron: Twelfth night, 1601) of ‘De dwaas denkt dat hij wijs is, maar de wijze weet dat hij een dwaas is’ (bron: As you like it, 1599).
Ja, zelfs de redactie van ut Deevers Archief heeft bij tijd en wijle een beetje last van een aanvalletje van shakespearitis. En dan doet de volgende bijna filosofische Deeverse brabbeluitspraak het goed: Ai’j last hept, dan möj krabb’m.

Afbeelding 1
De redactie van ut Deevers Archief heeft deze foto gemaakt op vrijdag 28 november 2020.

Afbeelding 2
De redactie van ut Deevers Archief heeft deze foto gemaakt op maandag 19 april 2021.

Afbeelding 3
De redactie van ut Deevers Archief heeft deze foto gemaakt op donderdag 22 april 2021

Posted in Hunnebedde D52, Peperstroate, Shakespearitis | Leave a comment

Un patattie Sjeekspier eet’n an de Aachterstroate

De redactie van ut Deevers Archief is in de eerste maanden van 2021 – ten tijde van de coronapandemie – druk bezig geweest met het digitaliseren (scannen) van vele oude jaargangen van ut Deeverse Blattie (Weekblad voor de gemeente Diever, Van Goor’s Blattie). De redactie kwam bij het scannen van jaargang 1996 van ut Deeverse Blattie op bladzijde 6 van ut blattie van 4 juli 1996 de hier afgebeelde reclame voor un patattie Sjeekspier tegen. De redactie wil dit reclamebercht de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief uiteraard niet onthouden.
Eetcafé De Lanteern an de Aachterstroate in Deever maakte met dit bericht reclame ter gelegenheid van 51 jaren openluchtspel in het openluchttheater an de Heezeresch bee Deever.
Het was niet zo maar un patattie Sjeekspier in een putie, nee het was een heel bord vol patat met mayonaise, witte bonen in tomatensaus, gebakken spek, gebakken ei en sla. Voor een lekkere vette bek. De uitbaters van eetcafé De Lanteern hebben zich ongetwijfeld laten inspireren en beïnvloeden door het Engelse ontbijt dat William Shakespeare rond 1600 elke ochtend in Stratford aan de Avon gewend was te verorberen, alvorens de veer in de inktpot te steken. Patat Sjeekspier is een typisch, maar niet zo’n zwaar gevalletje van de in Deever steeds maar weer uitbrekende shakepearitis.
Un patattie Sjeekspier kostte f. 6,50, dat is omgerekend € 2,95. Da’s echt wel een prijs uit lang vervlogen tijden. Bij de uitbater van het Deeeverse patatmonopolie kost een normale patatje met mayonaise (half april 2021) al € 2,60.
Eetcafé De Lanteern an de Aachterstroate in Deever bestaat niet meer. In het pand is nu een woonhuis gevestigd. De redactie weet niet waarom de uitbaters van eetcafé De Lanteern zijn gestopt. Te weinig omzet ? Te lage winstmarge ? Te weinig toeristen ?  Te seizoensgebonden ? Te veel concurrentie ? Verkeerd verdienmodel ? De redactie heeft nog niet uitgezocht wanneer de uitbaters van deze onderneming in de toeristenindustrie zijn begonnen en wanneer zij zijn gestopt.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van ut Deevers Archief kan de redactie helpen aan een scherpe scan van een mooie foto van eetcafé De Lanteern.

Posted in Shakespearitis, Toeristenindustrie | Leave a comment

Aarm en tevree’n is rieke en rieke sat ? !

Voor de ingang van het sinds juli 2020 enige frietkot in ut dörp Deever an de brink zijn in het openbare verhoogde voetpad langs de Heufdstroate zwarte metalen gemeentelijke indoctrinatiestrippen aangebracht, waarin discutabele uitspraakjes van die rijke Engelse toneelstukkenschrijver William Shakespeare zijn geponsd, een discutabel uitspraakje in het Engels en de vertaling van dat discutabele uitspraakje in het Nederlands, want het frietkotbezoekende publiek wordt geacht de Engelstalige brabbeluitspraakjes van die rijke Engelse toneelstukkenschrijver William Shakespeare niet te begrijpen.
Waar het de redactie van ut Deevers Archief in dit geval om gaat is de Engelse tekst ‘Poor and content is rich and rich enough’ op de ene gemeentelijke indoctrinatiestrip, vertaald in het Nederlands met ‘Arm en tevreden is rijk en rijk genoeg’ op de andere gemeentelijke indoctrinatiestrip. Zie de twee bijgevoegde kleurenfoto’s die de redactie zeer tegen zijn zin op vrijdag 28 november 2020 heeft gemaakt.
Het discutabele rijmelarijzinnetje ‘Poor and content is rich and rich enough’ is te lezen in scene 3 met de titel ‘De tuin van het kasteel’ van acte 3 van de tragedie Othello, dat die rijke Engelse toneelstukkenschrijver William Shakespeare in 1603-1604 schreef. De tragedie Othello is in 1989 en 2013 als openluchtspelletje opgevoerd in het openluchttheatertje an ut Grünedal an de Heezeresch in Deever.
De redactie van ut Deevers Archief kan zich geen asocialere, feodalere en discriminerender uitspraak van die rijke toneelstukkenschrijver William Shakespeare herinneren dan het uitspraakje ‘Poor and content is rich and rich enough’, Arm en tevreden is rijk en rijk genoeg’.
Arm ? ! Maar je moet tevreden zijn ? ! Want als je arm en tevreden bent, dan ben je rijk en rijk genoeg ? !
In Staphorst hebben ze een lege maag gekregen van dat acociale, feodale en discriminerende rijmelarijzinnetje ‘Arm en tevreden is rijk en rijk genoeg’.
In de gemeente Westenveld is volgens de laatste statistische gegevens vijf procent van de inwoners miljonair. Het percentage miljonairs in ut dörp Deever is wellicht nog hoger en is door het toenemende aantal bulkend rijke Drentenierders vast en zeker stijgende.
Je zal als inwoner van ut dörp Deever, met zoveel miljonairs om je heen, maar in armoede moeten leven en de eindjes ternauwernood of helemaal niet aan elkaar kunnen knopen en bij het halen van een zeldzaam patatje bij de zaak, die nu het prachtige patatmonopolie in ut dörp Deever uitbaat, telkens weer door de gemeente Westenveld voor zijn deur worden beledigd met dat acociale, feodale en discriminerende rijmelarijzinnetje ‘Arm en tevreden is rijk en rijk genoeg’ van die rijke Engelse toneelstukkenschrijver William Shakespeare.
De redactie van ut Deevers Archief stelt voor deze twee gemeentelijke indoctrinatiestrips per omgaande en met zeer geschwinde spoed en in zeer gestrekte draf uit de bestrating te slopen.

Posted in Gemeente Westenveld, Shakespearitis | Leave a comment

To leporello or not to leporello, that’s no question

In de webstee Brinkenplan – Diever op Dreef van de gemeente Westenveld is in de lijst van vastgestelde documenten een document met de uiterst merkwaardige en ongemakkelijke naam Leporello te vinden.
Dus gauw even het woord ‘leporello’ in een zoekmachine voor het wereldwijdeweb gestopt. En wat blijkt. Een leporello of leporello-album of harmonikaboek is een drukwerk dat in meerdere slagen zigzag is gevouwen. De zeer gewaardeerde bezoeker van ut Deevers Archief kan in het wereldwijdeweb meer gegevens vinden over het leporello-album.
Het harmonicaboek van het Brinkenplan – Diever op Dreef is geen op drift geraakt en gevouwen harmonicaboek, maar een colofonloos nep-harmonica-boek, zeg maar een gewoon digitaal document van veertig bladzijden, dat is volgekalkt, volgebrald, volgebrabbeld en volgewauweld met lulkoekteksten. In dit bericht is het voorblad van het nep-harmonicaboek opgenomen.
Maar wat is de bedoeling van het nep-harmonicaboek ? Wat willen de schrijvers met het document bereiken ? Voor wie is het geschreven ? Voor De Hoge Dametjes En Heertjes Van De Voorkant Van Het Ontzettende Gelijk Van De Gemeente Westenveld ? Voor Jan Met De Pet ? Voor The Happy Few ? Voor de promotie van Dieverse neringdoenden ? Voor de nietsvermoedende weinig te besteden hebbende dagjesbezoeker ? Krijgt elke belastingbetalende inwoner van de olde gemiente Deever een papieren exemplaar thuis gestuurd ? Of krijgt elke koper van een kaartje voor het Openluchtspel een papieren exemplaar ?
Het harmonicaboek heeft niet de Nederlandse titel Diever De Plaats Om Te Zijn, ook helaas niet de Deeverse titel Diever Doar Moei Weed’n, maar helaas wel de Engelse anti-titel Diever The Place To Be Or Not To Be. Je zou bij zo’n snorkerig document met een Engelse titel toch op zijn minst de niet erg originele, maar wel positieve titel Diever The Place To Be verwachten, maar nee, nee, het Shakespearitis-virus dwingt tot het dogmatisch wauwelen van citaten van Shakespeare.
Diever The Place To Be zou zijn een hedendaagse mislukkerige kloon van de echte olde Deeverse gouden reclamespreuk: Ga Liever Naar Diever. Rather Go To Deever, And If You Go A Little Further, You Will Arrive In Vledder, And If You Go Back A Bit, You Will Arrive At Deeverbridge. Ga liever naar Diever, ga je een eindje verder, dan kom je in Vledder, ga je een eindje terug, dan kom je in Dieverbrug.

 

Posted in Deever, Shakespearitis | Leave a comment

Deever is ien tuneel en besükers bint mor figerant’n

De in het voorjaar van 2020 bedachte zo genoemde Terras Route Deever suggereert een non-discriminatoire consumptie-stimulerende fietsroute langs alle eet- en drinkgelegenheden in de gemiente Deever te zijn, maar daar valt wel het een en ander op af te dingen.
Want waarom is het terras de maatstaf ? Want waarom loopt de fietsroute niet over het prachtige Zorgvlied langs het fraaie met beelden gelardeerde terras van hotel-restaurant Villa Nova en langs het terras van eethuis-cafetaria Zorgvlied ? Want waarom zijn in de legenda van de kaart bepaalde eet- en drinkgelegenheden met terras niet met naam of toenaam genoemd en moeten het doen met een vervelende blauwe stip op de kaart of helemaal geen blauwe stip ? Want waarom zijn de vele oplaadpunten voor elektrisch aangedreven fietsen op de hoek van de Kruusstroate en ut Kastiel niet ingetekend op de kaart ? Want waarom wordt op de kaart alleen die fietswinkel an de Heufdstroate in Deever genoemd, terwijl an de Deeverbrogge ook een fietswinkel aan de route is gevestigd ?
Niet alle uitbaters van een eet- en drinkgelegenheid of een toeristische vermakelijkheid (welke ?) binnen de grenzen van de gemiente Deever mochten meedoen met dit merkwaardige reclameproject met de merkwaardige naam Terras Fiets Route Deever van het Ondernemersfonds Van De Gemeente Westenveld, de Ondernemersvereniging Diever, de Stichting Toeristische Promotie Westerveld en de neringdoende B&B Groepsaccomodatie Aangenaam-Olde Horst Diever. En dat terwijl dit merkwaardige reclameproject met de merkwaardige naam Terras Fiets Route Deever mede is gefinancierd door het Ondernemersfonds Van De Gemeente Westenveld, waaraan alle uitbaters van een eet- en drinkgelegenheid elk jaar verplicht geld moeten betalen. Er is geen ontkomen aan. Dus een aantal niet-uitverkoren uitbaters van een eet- en drinkgelegenheid hebben daardoor ook meebetaald aan de consumptie-stimulerende reclame voor de wel profiterende concurrentie. Die niet-uitverkoren uitbaters zijn wellicht ook lid van Ondernemersvereniging Diever. Vrij naar George Orwell: alle uitbaters van eet- en drinkgelegenheden in de gemiente Deever zijn gelijk, maar sommigen zijn gelijker dan de anderen.
Wie op het internet zoekt naar de webstee van de Stichting Toeristische Promotie Westenveld komt uit bij de webstee van de gemeente Westenveld. Is deze stichting een gemeentelijke onderneming ? Is deze stichting een profit of een not-for-profit stichting ? In het jaarplan 2020 van deze stichting is voor 2020 wat geld gereserveerd voor de ontwikkeling van een toeristische route. Maar welke route ? Toch niet de Terras Fiets Route Deever ?
En wat is in de rechter bovenhoek van de kaart de betekenis van het gortdroge saaie onbeweeglijke futloze logo van Deever en de betekenis van de naam van de reclamestichting Village of Shakespeare ? Pronkt de armlastige (?) reclamestichting Village of Shakespeare gratis met de veren van anderen ? Zijn de twee Shakespeare-figuren na doordrammen van de reclamestichting Village of Shakespeare gratis op de kaart ingetekend ?
Wordt de argeloze bezoeker van het terras van een uitverkoren uitbater van een eet- en drinkgelegenheid na twintig of dertig kilometer doortrappen tegen de wind op een gewone fiets bij het drinken van een lekker Belgisch biertje ongewild doodgemonoculturaliseerd en doodgeïndoctrineerd met Shakespeare ? Vrij naar Shakespeare: Want heel Deever zal verworden tot een gemankeerd toeristisch schouwtoneel en alle bezoekers zullen maar simpele vet betalende figuranten zijn.
De kaart is ook op een lekker groot A3-formaat verkrijgbaar bij de uitverkoren uitbaters van eet- en drinkgelegenheden en toeristische vermakelijkheden (welke ?).

Posted in Shakespearitis, Toeristenindustrie | Leave a comment

En zal ik staan en zult gij op mijn troon zitten ?

Al op 31 juli 2019 verscheen op de webstee van Gardeluxe b.v., fabrikant van luxe buitenmeubelen, gevestigd in het Overijsselse Weerselo, een nieuwsbericht over de levering van luxe zitbanken van het type Ikarus aan de gemeente Westenveld. Deze worden geplaatst in de openbare ruimte van het dorp Deever in het kader van de uitvoering van het project Deever op Drift. De bezoeker van dit bericht wordt aangeraden eerst het elders in het Deevers Archief opgenomen bericht Keloel van Sjakie uut Spier eponst in ieser’n baankies te lezen.
De redactie van ut Deevers Archief ontdekte via het nieuwsbericht dat in de rugleuning van alle te leveren luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardeluxe b.v. het enige tijd geleden bedachte gortdroge, saaie, inerte, grausame, groeveswatte logo van het dorp Deever (hebben de concurrerende dorpen Dwingel, Vledder en Oavelte ook recht op zo’n merkwaardig met belastinggeld betaald eigen logo ?) zal worden geponst.
En in de rugleuning van enige te leveren luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. zal ook een of ander zinloos zinnetje uit een toneelstuk van Sjakie uut Spier worden geponst.
De redactie heeft op woensdag 11 december 2019 weer een rondje door Deever en ook over het marktterrein gemaakt, teneinde reeds geplaatste luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. tegen te komen en op de foto te zetten.
Op een opgepimpt, opgedirkt en opgeshowd paardenmarktterrein aan de Shakespearealley (voorheen Bosweg) vol met verraderlijk drijfzand vond de redactie die dag al gauw weer twee luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. Zie de bijgaande drie kleurenfoto’s.
In de rugleuning van de linker luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. is geponst de Engelse tekst: Shall I stand and thou sit on my throne ? In de rugleuning van de rechter luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. is geponst de Nederlandse tekst: En moet ik staan, met jou daar op mijn troon ?
Deze Nederlandse tekst is waarschijnlijk bedoeld als een soort van brutale vrije popie-jopie vertaling van de Engelse tekst, maar slaat de plank finaal mis.
De tekst Shall I stand and thou sit on my throne ? wijkt nota bene ook iets af van de originele tekst.
In het koningsdrama Hendrik VI, deel 3, acte 1, scene 1 zegt koning Hendrik VI: And shall I stand, and thou sit on my throne ?
De letterlijker en veel mooiere vertaling is dus: En zal ik staan en zult gij op mijn troon zitten ?
En dat terwijl het koningsdrama Hendrik VI, deel 3 nog nooit als openluchtspel is opgevoerd in het openluchttheater an de Shakespearebrink  (voorheen Bolderbrinkin ut Grünedal an de Heezenesch bee Deever !
Maar wat niet is, dat zal hopelijk ook nooit komen !
De redactie heeft sich suf gesocht op de ontelbare webstees met populaire Sjakie-uut-Spier-citaten, maar heeft het citaat And shall I stand, and thou sit on my throne ? gelukkig niet kunnen vinden. De redactie heeft de conclusie getrokken dat dit citaat ook niet in de top-tweeduizend van populaire Sjakie-uut-Spier-citaten staat.
Maar wat niet is, dat zal hopelijk ook nooit komen !

Posted in Maarktturrein, Shakespearitis | Leave a comment

Keloel van Sjakie uut Spier eponst in ieser’n baankies

Al op 31 juli 2019 verscheen op de webstee van Gardeluxe b.v., fabrikant van luxe buitenmeubelen, gevestigd in het Overijsselse Weerselo, een nieuwsbericht over de levering van luxe zitbanken van het type Ikarus aan de gemeente Westenveld. Deze worden geplaatst in de openbare ruimte van het dorp Deever in het kader van de uitvoering van het project Deever op Drift. Zie de bijgaande afbeelding van het nieuwsbericht. Gardeluxe is een verbastering van het Franse Jardin de Luxe, wat luxe tuin betekent. Ikaros is een hoogmoed-komt-voor-de-val-figuur uit de Griekse mythologie.
De redactie van ut Deevers Archief ontdekte via het afgebegelde nieuwsbericht dat in de rugleuning van alle te leveren luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardeluxe b.v. het enige tijd geleden bedachte gortdroge, saaie, inerte, grausame, groeveswatte logo van het dorp Deever (hebben de concurrerende dorpen Dwingel, Vledder en Oavelte ook recht op zo’n merkwaardig met belastinggeld betaald eigen logo ?) zal worden geponst. En in de rugleuning van enige te leveren luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. zal ook een of ander zinnetje uit een toneelstuk van Sjakie uut Spier worden geponst.
De redactie heeft op vrijdag 29 november 2019 een rondje door Deever en ook over het marktterrein gemaakt, teneinde reeds geplaatste luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. tegen te komen en op de foto te zetten. Dat is gelukt, zie alvast de bijgaande drie kleurenfoto’s.
Op een opgepimpt paardenmarktterrein aan de Shakespearealley (voorheen Bosweg) vol met verraderlijk drijfzand vond de redactie al gauw een luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. met daarin geponst de tekst: A kingdom for a stage, princes to act. En de redactie zag tot zijn stomme verbazing naast deze luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. nog een luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. staan.
Een soort van twee-eenheid-zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v., waar de gebruikers van de twee luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. slechts één luxe peperduur design-afvalbakje van 50 liter van het type Zetabin met boldeksel van Gardelux b.v. met blauwe plastic afvalzak moeten delen. Of wordt ter plekke van het rood-witte plastic lint ook nog een luxe peperduur design-afvalbakje van 50 liter van het type Zetabin met boldeksel van Gardelux b.v. met blauwe afvalzak geplaatst ?
In de rugleuning van de rechter luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. is geponst de Nederlandse tekst: Vorsten als spelers, een rijk als toneel. Deze Nederlandse tekst is waarschijnlijk bedoeld als een wel erg vrije en gedurfde interpretatie van de Engelse tekst in de rugleuning van de linker luxe zitbank van het type Ikarus van Gardeluxe b.v.
De letterlijke vertaling is: Een koninkrijk voor een podium, vorsten om toneel te spelen.
Deze vertaling is begrijpelijker voor de niet zo cultureel onderlegde eenvoudige ééndagsbezoeker, die amper of niet een veel te duur toegangskaartje voor het openluchtspel kan kopen, die amper of niet een paar flesjes veel en veel te duur Sjakie-uut-Spier-bier in de enige plaatselijke zelfbedieningswinkel kan kopen, die amechtig op de linker of op de rechter luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. zit bij te komen van al die kunst, van al die geschiedenis, van al die cultuur, van al dat lopen van de Sjakie-uut-Spier-tegelroute, van al die opdringerige Sjakie-uut-Spier-reclame, van al dat lopen van de kunstwerkenroute, van al dat lopen van de ambachtsliedenroute, van al dat lopen van de oorlogsoverblijfselenroute, van al dat lopen over een voorgekauwde wandelroute door de bos, van het bezoeken van korenmolen ‘de Vlijt’, van het bezoeken van het zo genaamde Oermuseum, van het beklimmen van de gemeentelijke toren, van het beklimmen van de Dikke Stien’n an de Grönnegerweg, van al dat wandelen over de paden van het paardenmarktterreinbrinkpark (niet naast de paden lopen, want dan zak je weg in het drijfzand) van al die drukke toeristen en al die drukke grijskopjes die voortrazen op hun elektrisch aangedreven fiets.
En die eenmaal een beetje op adem gekomen ééndagsbezoeker kan niet van die luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v naar die verlossende patat- en ijscokraam op de hoek van ut Kastiel en de Betonweg strompelen, want die kraam is weg, want op die plek staat nu met voorbedachten rade die uit de tijd geraakte protserige en feodale veldkeientroon met de naam Van-Osbaank.
De redactie zelf is nog niet achter de hogere betekenis van het stukje tekst op de rechter luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v.: Vorsten als spelers, een rijk als toneel. Of is dit stukje tekst wellicht op te vatten als een gemeentelijke republikeinse laatdunkende toespeling op de uitgeholde ceremoniële rol van ons constitutionele staatshoofd ?
De tekst ‘A kingdom for a stage, princes to act’ is overgenomen uit de gezongen proloog van de eerste akte van het toneelstuk Hendrik V. En dat terwijl het toneelstuk Hendrik V nog nooit als openluchtspel is opgevoerd in het openluchttheater an de Shakespearebrink  (voorheen Bolderbrink) in ut Grünedal an de Heezenesch ! Maar wat niet is, dat kan komen.
De redactie heeft sich suf gesocht op de ontelbare webstees met populaire Sjakie-uut-Spier-citaten, maar heeft het citaat ‘A kingdom for a stage, princes to act’ gelukkig niet kunnen vinden. De redactie heeft de conclusie getrokken dat dit citaat niet in de top-tweeduizend van populaire Sjakie-uut-Spier-citaten staat. Maar wat niet is, dat zal hopelijk ook niet komen.
De sluikreclame voor Sjakie-uut-Spier op de luxe zitbanken van het type Ikarus van Gardelux b.v. in Deever is betaald met erg schaars belastinggeld. Of heeft wellicht de bulkend rijke plaatselijke amateurtoneelvereniging deze persoonsverheerlijkende sluikreclame betaald ? Het is alarmerend vast te moeten stellen dat ook de politieke en ambtelijke dienaren van de bevolking van de gemeente Westenveld in ernstige mate besmet zijn geraakt met Shakespearitis.
Voor het terugkalefateren van het paardemarktterrein naar een soort van achttiende eeuwse toestand moet nog wel het stenen gebouwtje dat op de eerste en de tweede foto achter de luxe zitbank van het type Ikarus van Gardelux b.v. worden gesloopt. En het is bij dat terugkalefateren goed te beseffen dat in de tijd dat op het marktterrein een molen stond, vanwege de windvang, vanwege het recht op wind, helemaal geen ekkelboo’m op het marktterrein stonden. Die ekkelboo’m zijn daar pas na het slopen van de molen in keurig kaarsrechte rijen geplant. Dus het ruimen van al die ekkelboo’m in het kader van het project Deever op Drift was vooralsnog als voorlopig begin helemaal niet zo’n gek idee ? Maar wat te doen als de heren amateur-geschieddeskundigen van de heemkundige vereniging uut Deever aan kunnen tonen dat vóórdat die molen werd gebouwd, het marktterrein wel vol stond met keurig in kaarsrechte rijen geplante ekkelboo’m ? Dus het ruimen van al die ekkelboo’m in het kader van het project Deever op Drift was vooralsnog wel een gek idee ?



Posted in Maarktturrein, Shakespearitis | Leave a comment

De Zwalk langs de Sjakie-tegels in Deever

Op 21 juli 2008 verscheen in de Olde Möppeler (de Meppeler Courant) het poeha-bla-bla-poeha-bericht met de snorkende titel ‘Kop Shakespeare in trottoirs Diever’ betreffende het verwezenlijken van een Shakespearetegelwandelroute langs de Deeverse neringdoenden in het centrum van Deever.
Op 2 maart 2009 verscheen in de Olde Möppeler (de Meppeler Courant) het bericht ‘Walk of Shakespeare in Diever’ betreffende het verwezenlijken van een Shakespearetegelwandelroute langs de Deeverse neringdoenden in het centrum van Deever.

Op 16 maart 2009 verscheen in de Olde Möppeler (de Meppeler Courant) het bericht ‘Walk of Shakespeare verrijst in Diever’ betreffende het verwezenlijken van een Shakespearetegelwandelroute langs de Deeverse neringdoenden in het centrum van Deever.

Kop Shakespeare in trottoirs Diever
Diever – Beeltenissen van de door Shakespeare geschreven stukken worden aangebracht in de trottoirs van Diever. Het is een idee van de plaatselijke straatmaker Frans Kamphuis. Het gaat om 36 afbeeldingen, die maart volgend jaar worden aangeboden aan de gemeenschap.
Frans Kamphuis treedt in de voetsporen van voormalig straakmaker/schrijver Abe Brouwer. In de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw heeft Brouwer diverse figuren en uitbeeldingen in de straat van Diever aangebracht. Zo het straatwerk rond de kerk; het parkeerterrein bij de Havo-Mavo en voor het oude postkantoor van Diever. Woendagmorgen wordt met de werkzaamheden begonnen. Er moeten mallen worden gemaakt, waarin beton kan worden gestort. Het worden stenen van 50 bij 50 centimeter en een dikte van 8 cm. Het is de bedoeling dat zo een wandelroute door Diever ontstaat.

‘Walk of Shakespeare’ in Diever
Diever – Diever krijgt een ‘Walk of Shakespeare’. In het centrum van het Zuidwest-Drentse dorp worden trottoirtegels gelegd met daarop de titels van de door William Shakespeare geschreven stukken. De ‘Walk of Shakespeare’ is een idee van de historische vereniging Diever.
In het voorjaar van 2008 is het idee van de historische vereniging al met Frans Kamphuis besproken. Dat gebeurde naar aanleiding van Duusternis en Loakeblad in het kader van culturele gemeente Westerveld.
Wandelroute
De trottoirtegels die in het centrum van Diever gelegd worden, vormen een wandelroute. Volgens Jack Nieborg, regisseur van de toneelvereniging Diever, zijn de tegels ook een bijzondere verfraaiing van het dorp. De Shakespeare-tegels worden zo in de trottoirs aangebracht, zoals Abe Brouwer, schrijver en stratenmaker van de voormalige gemeente Diever, het in de jaren vijftig van de vorige eeuw heeft uitgevoerd.
Financiën
‘In eerste instantie is het initiatief  besproken met de wethouder en met ambtenaar Bas Spliet. Beide waren zeer enthousiast en is door de wethouder aangekaart bij Annet Klinkhamer, die op dat moment druk doende was met de voorbereiding en uitvoering van activiteiten in het kader van de culturele gemeente Westerveld’, aldus Nieborg.
‘In eerste instantie kregen we mondeling een positieve toezegging over de financiën, maar een maand geleden kregen we bericht via het projectbureau, dat er geen geld beschikbaar was voor het door ons ingediende project. Gelukkig is de Stichting Cultuurfonds Westerveld ons financieel tegemoet gekomen en kan het leggen van de Shakespeare-tegels toch doorgaan.
Onthulling
De werkzaamheden van het vervaardigen van de tegels is door een groepje vrijwilligers uitgevoerd. De teksten op de stenen zijn aangebracht door een bedrijf in Groningen. De onthulling van de eerste steen in het Shakespeare-dorp Diever zal plaatsvinden bij de opening van het nieuwe gemeentehuis van Westerveld. Dat zal zijn op donderdag 16 april.

Bijzondere tegels vormen wandelroute door Drents brinkdorp
‘Walk of Shakespeare’ verrijst in Diever
Diever – Met het plaatsen van de eerste steen is vanmorgen in de Peperstraat in Diever een begin gemaakt van de ‘Walk of Shakespeare’. De komende weken worden door het hele dorp nog tientallen monumentale, opvallende terragekleurde betontegels gelegd. In elke tegel staat de titel van een tragedie, komedie of koningsdrama van William Shakespeare gegraveerd. Ook staat er een beeltenis op van de Engelse toneelschrijver.
Shakespeare schreef bijna veertig tragedies, koningsdrama’s en komedies. Een tegel met daarop de tekst ‘Shakespearedorp Diever’ krijgt een plek voor het nieuwe gemeentehuis in Diever. De Shakespearetegels vormen uiteindelijk een wandelroute van een paar kilometer door het brinkdorp. De Shakespeareroute is vanzelfsprekend een verwijzing naar de Shakespearevoorstellingen die sinds 1946 jaarlijks worden gegeven in het openluchttheater van Diever.
De ‘Walk of Shakespeare’ is half april officieel geopend.

Aantekeningen van de redactie van het Deevers Archief
In 2008 en 2009 nam in het dorp Deever de Shakespearitis waarlijk epidemische vormen aan. Het absolute kopstuk van de Historische Shakespearesupportersvereniging Gemeente Diever bedacht – daartoe wellicht geïnspireerd door de Walk of Fame op de Hollywood Boulevard en Vine Street in Hollywood bij Los Angeles – deze keer als nieuw veteranentijdverdrijf het maken van zesendertig Sjakie-tegels, dat wil zeggen rode tegels van beton met daarop aangebracht de naam van een toneelstuk van William Shakespeare (die in de Deeverse volksmond altijd Sjakie-uut-Spier of kortweg Sjakie wordt genoemd) en de kop van William Shakespeare (die in de Deeverse volksmond altijd Sjakie-uut-Spier of kortweg Sjakie wordt genoemd) en vervolgens het aanbrengen van deze Sjakie-tegels in looppaden van het dorp Deever en dan liefst elk exemplaar zo veel als mogelijk was recht voor de ingang van de zaak van een Deeverse neringdoende. Want het niet-onbelangrijke nevendoel van al die Sjakie-tegels is de Sjakie-tegelroutezwalker, die voor de ingang van de winkel van een neringdoende stil staat om naar de tekst op een Sjakie-tegel te koekeloeren, de winkel in te lokken.
De redactie heeft het altijd uiterst merkwaardig gevonden dat op die Sjakie-tegels de naam van een toneelstuk van Sjakie en de kop van Sjakie is aangebracht. Niet de toneelstukken van Sjakie en niet de kop van Sjakie, maar wel de gedreven en getalenteerde amateurtoneelspelers, vrogger waad’n dat de Deeversen, hebben ut Deeverse eup’mlochtspel groot en populair gemaakt. De naam van toneelspelers, zoals Jantina Figeland, Theo Rutgers, Abe Brouwer,
Albertus Andreae, Pieter Boelens, Marinus Mulder en vele goede anderen, had op een Sjakie-tegel moeten staan. Daarmee kan de glorie van ut eup’mlochtspel voor eeuwig sterk worden benadrukt. Nou ja, eeuwig is wel heel erg lang.
Met Deeverse cultuur of aarfgoed van Oense Abe had en heeft het peperdure Sjakie-gezwalk niets te maken. De Sjakie
-tegels zullen nooit Deevers aarfgood worden. De figuur’n van Oense Abe bint dat wè.
Het zou best eens zo kunnen zijn dat toeristen en dagjesmensen en Sjakie-fanaten bij de plaatselijke V.V.V., gevestigd aan de Shakespearealley (voorheen Bosweg) in Deever, een beschrijving van de route langs de Sjakie-tegels kunnen bekomen. Dat zou wel zo moeten zijn. Of kan de Zwalk langs de Sjakie-
tegels in Deever met behulp van een handig epje op de slimme telefoon worden gemaakt ?
De redactie heeft het altijd uiterst merkwaardig gevonden dat de wethouder van cultuur van de gemeente Westenveld en de regisseur van de toneelvereniging Diever zo enthousiast hun plasje pleegden over het miraculeuze a-culturele idee en dat uiteindelijk de Stichting Cultuurfonds Westenveld opdraaide voor de kosten voor de bestrijding van die plotselinge aanval van Shakespearitis van het absolute kopstuk van de heemkundige vereniging uut Deever. Noch de gemeente Westenveld, noch de bulkend rijke toneelvereniging Diever, noch de bepaald niet onbemiddelde club van Deeverse neringdoenden heeft financieel bijgedragen aan het maken, het plaatsen en het onderhouden (?) van deze bepaald niet toekomstbestendige, niet toekomstvaste, niet duurzame, niet
kleurvaste, niet scheurvaste en niet slijtvaste Sjakie-tegels.
De redactie is van mening dat op de verrijzenis van de zesendertig Sjakie-tegels in de Deeverse looppaden bij uitstek de titel van een toneelstuk van Sjakie-uut-Spier van toepassing is: Veel drukte om niets (Much ado about nothing).
De redactie is zo maar willekeurige langs een paar van die Sjakie-tegels gezwalkt voor het maken van enige kleurenkiekjes.
De redactie heeft op woensdag 6 november 2019 kleurenfoto 1 en kleurenfoto 2 gemaakt. Op de twee kleurenfoto’s is de kapotte Sjakie-tegel bij een neringdoende in aardappelen-groenten-en-vruchten an de Kruusstroate van Deever te zien. De redactie zag dat de naam van het toneelstuk van Sjakie op de tegel was vervaagd. De kop van Sjakie was ook niet meer aanwezig. De redactie weet niet of deze kapotte Sjakie-tegel in de Kruusstroate het herbestratingsgeweld van het peperdure project Deever op Drift heeft overleefd of dat deze is gesneuveld en is gestort op de betonpuinberg van bijvoorbeeld een koninklijk onderscheiden puinbreker. De redactie trekt de conclusie dat deze tien jaar oude Sjakie-tegel niet toekomstbestendig, niet toekomstvast, niet duurzaam, niet kleurvast, niet scheurvast en niet slijtvast is en dus niet voldoet aan de strenge eisen die het project Deever op Drift stelt aan objecten in de openbare ruimte. De neringdoende in de Kruusstroate en de veteranenhobbytegelzettersclub hebben tien jaar geleden wel een beetje zitten slapen, want de Sjakie-tegel had toch wel voor de ingang van zijn winkel moeten zijn geworden geplaatst.
De redactie heeft op donderdag 22 november 2019 kleurenfoto 3 en kleurenfoto 4 gemaakt. Op de twee kleurenfoto’s is de Sjakie-tegel pal voor de ingang van een neringdoende in kleren-en-zo an de Heufdstroate in Deever te zien. De redactie kon op de Sjakie-tegel wel de enigszins vervaagde naam van het toneelstuk van Sjakie lezen, zijnde Richard III. De kop van Sjakie was niet meer op de Sjakie-tegel te zien. Binnen enige jaren zal de naam van het toneelstuk in zijn geheel zijn verdwenen. En wat heb je aan een Zwalk langs steeds meer verkleurende Sjakie-tegels waarop niets is te lezen ?
De redactie heeft op donderdag 22 november 2019 kleurenfoto 5 en kleurenfoto 6 gemaakt. Op de twee kleurenfoto’s is de Sjakie-tegel pal voor de ingang van een neringdoende in drogisterij-en-zo-artikelen an de Heufdstroate van Deever te zien. De redactie kon op de Sjakie-tegel de vervaagde naam van het toneelstuk van Sjakie
gelukkig niet meer ontcijferen. De kop van Sjakie was gelukkig ook niet meer op de Sjakie-tegel te zien. De Sjakie-tegel op kleurenfoto 5 kan gelukkig als verloren worden beschouwd en moet met geschwinde spoed en in gestrekte draf uit de Zwalk-langs-de-Sjakie-tegels-route worden geschrapt.
De redactie stelt voor dat de gemeente Westenveld op deze plaats op 4 mei 2020, 75-jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, tijdens de Dodenherdenking, geen struikelsteen, maar een dikke vlakke plaat van roestvast metaal plaatst, met daarin gegraveerd een tekst ter nagedachtenis aan de in de Duitse vernietigingskampen omgekomen joodse familie Zaligman, die hier tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog heeft gewoond en een manufacturenwinkel had. Dat zou nog eens van historisch besef en respect getuigen. Lees de betreffende berichten elders in het Deevers Archief. Lees bijvoorbeeld het bericht Bij de manufacturenwinkel van Flip Zaligman – 1936.



Kleurenfoto 1 en kleurenfoto 2

Kleurenfoto 3 en kleurenfoto 4

Kleurenfoto 5 en kleurenfoto 6

Posted in Joodse inwoner, Shakespearitis, Tweede Wereldoorlog | Leave a comment

Ut is wè elokt, die hook is now leeg

De redactie van ut Deevers Archief heeft bijgaande eerste twee kleurenfoto gemaakt op de hook van ut Kastiel en de Darperweg op maandag 27 juli 2019. De redactie heeft de derde kleurenfoto, die gemaakt is in maart 2019, overgenomen uit Google Maps. Hartelijk dank daarvoor.
Ut is de Hooge Hièrties Van Ut Volstrekte En Onfeilbare Geliek Van De Gemiente Westenveld vansölf wè elokt. Die hook an ut begun van de Shakespearealley (voorheen Bosweg) was in mièrt 2019 nog neet leeg, mor in juli 2019 wè. Dat lekkurre sakkie petat of dat smikkelsnekkie hael ie mor an de brink. Doar köj lekker op un plestik stooltie onder de boo’m in de kaarketuun sitt’n.
Laat die leeggekomen stee nu dan toch eens voor eens en voor altijd een prachtige stee en een prachtige kans zijn voor het met geschwinde spoed en in gestrekte draf inrichten van een met een stevig verdienmodel uitbaatbare Shakespearekiosk, compleet met een webwinkel (www.shakespearetheaterdieverstoreontheshakespearealley.nl).
Met spullen die niets met die al eeuwen geleden gestorven Shakespeare te maken hebben. Shakespeareshirts, Shakespearehoeden, Shakespearepetten, Shakespearebier, Shakespearebierpullen, Shakespearethee, Shakespearedrop, Shakespearepruiken, Shakespearewhiskey, Shakespeareprullaria, Shakespearedoodskoppen, Shakespearewijshedenopborden, Shakespeareposters, Shakespeareaffiches, Shakespeareansichtkaarten, Shakespearespoeltjes, Shakespearesleutelhangers, Shakespearehanddoeken, Shakespearekoelkastmagneten, Shakespeareagenda’s, Shakespearepuzzels, enzovoort.
Welke ambitieuze topondernemer uut Deever springt in dit gat in de markt ? Dit volgende toppunt van de Shakespaeritis in Deever is zeker haalbaar. De redactie verwacht dat de Hooge Hièrties Van Ut Volstrekte En Onfeilbare Geliek Van De Gemiente Westenveld daar in het kader van de verdere duurzame commerciële uitbating van ut maarktterrein en de naam Shakespeare zonder problemen aan mee zullen willen gaan werken. Maar het zou zo kunnen zijn dat de Legere Hièrties Van Ut Volstrekte en Onfeilbare Bomenkapbeleid Van De Gemiente Westenveld dan op die hook eerst weer CO2-slurpende eikebomen willen gaan kappen. Deever is nog steeds lilluk op drift.

Posted in Shakespearitis, Toeristenindustrie | Leave a comment

Zorgen komen niet als enkele verspieders

De redactie van het Deevers Archief heeft de drie volgende kleurenfoto’s op maandag 3 september 2018 gemaakt.
De redactie ontdekte bij het maken van de kleurenfoto van het op die datum te koop staande pand met adres Brink 2 in het voorbijgaan twee niet eerder door hem opgemerkte voorwerpen, die kennelijk ten dienste staan van de Shakespearificatie van de lokale bevolking en bezoekers.
Het ene voorwerp is een rode tegel met opschrift in de bestrating vóór de de toegangsdeur tot de in het pand gevestigde nering. Zie de bijgevoegde foto. De tekst op de rode tegel is gelukkig bezig te vervagen. Met de nodige moeite is A midsummer night dream te lezen. A midsummer night dream is een toneelstuk dat Sjakie uut Spier, erg lang geleden, aan het einde van de zestiende eeuw schreef. De Shakespearificateurs vonden het blijkbaar niet gepast en blijkbaar niet getuigen van respect voor de twintigduizend jaarlijkse Nederlandse bezoekers van het openluchtspel de Nederlandse titel van dit toneelstuk, te weten Een midzomernachtdroom, op de rode tegel te zetten.
Het andere voorwerp is een tegel met een weinig opbeurend zwartgallig citaat, gevat in een stukje siersmeedwerk van Klaas Kleine, boven de toegangsdeur tot de in het pand aan de brink gevestigde nering. Zie de bijgevoegde foto.
Dit citaat luidt als volgt: Als zorgen komen, komen ze nooit alleen, zoals verspieders, maar steeds in horden. Bij de tekst staat als bron Hamlet. Hamlet is een toneelstuk dat Sjakie uut Spier, erg lang geleden, omstreeks 1600 schreef.
De originele tekst van het citaat luidt als volgt: When sorrows come, they come not as single spies, but in battalions. Dus een juistere vertaling van dit citaat is: Als zorgen komen, komen ze niet als enkele verspieders, maar bij troepen tegelijk.
To translate or not to translate, that’s the question.
De redactie van het Deevers Archief stelt de Shakespearificateurs voor het tegeltje met het weinig opbeurende zwartgallige citaat met gezwinde spoed en liefst voorgoed te verwijderen en anders te vervangen door een tegeltje met een ander alom bekend citaat van Sjakie uut Spier, bijvoorbeeld: Een paard ! Een paard ! Mijn koninkrijk voor een paard ! Dit is een citaat uit Richard III uit 1592.


Posted in Brink, Eup’mlogtspel, Shakespearitis | Leave a comment

Plattelaansvrouw’nsitbaankie op de skultehuusbrink

Na de gedwongen fusie van de gemiente Deever met de gemient’n DwingelVledder en Oavelte bleek in de praktijk dat de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Zitbanken Gelijk In De Gemeente Westenveld het bestand aan erg schaarse zitbankjes in de openbare ruimte binnen de grenzen van de gemiente Deever bij voorkeur uitbreidde met gesponsorde exemplaren.
Op 23 november 1999 vierden de dames van de afdeling Deever van de Nederlandse Bond Van Plattelandsvrouwen hun vijfenzeventigjarige jubileum. En ja, echt wel, de plattelandsdames uut Deever vonden dit blijkbaar een goede gelegenheid voor het aanbieden van een met eigen geld betaald zitbankje aan de bewoners en bezoekers van ut dörp Deever.
In ut Deeverse Blattie van 25 november 1999 stond een berichtje over de aanbieding van deze bank. Zie de bijgevoegde afbeelding van dit bericht.
De voorkant van het gelijk stond de jubilerende plattelandsdames zo maar toe hun eigen goedbedoelde zitbankje op de helaas niet-origineel-saksische schultehuisbrink van Deever te plaatsen. Zie de twee kleurenfoto’s, die de redactie van ut Deevers Archief gelukkig op 2 januari 2017 nog heeft kunnen maken.
De grote vragen zijn natuurlijk of de dames van de afdeling Deever van de Nederlandse Bond Van Plattelandsvrouwen ook een zak met geld voor het langdurig beheren en onderhouden van hun zitbankje aan de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Zitbanken Gelijk In De Gemeente Westenveld hebben overgedragen ? Of dat de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Zitbanken Gelijk In De Gemeente Westenveld het zitbankje met schaars publieksgeld laat onderhouden ? Of schilderen de dames van het Deeverse plattelahaand in het kader van de burgerparticipatie zo nu en dan zelf hun eigen zitbankje !? Bij de laatste schilderbeurt met wijnrode glanslak is het aan het bankje geschroefde eeuwige-roem-plaatje van aluminium in de snelle gauwigheid een beetje meegeschilderd. Wie daar op let of daar iets lelijks van zegt of daar iets kritisch over schrijft is toch echt wel een kniesoor.
En let vooral ook op de vier ééntoers-schroeven, waarmee het eeuwige-roem-plaatje aan de rugleuning van het zitbankje is vastgemaakt. Zo kunnen verdwaalde rondhangjongeren (waar zijn toch al die rondhangjongerenkotjes van de hoogedelachtbare weledelgestrenge heer CDA-jeugdzorgwethouder Homme Geertsma gebleven ??) het plaatje niet verwijderen.
De vraag is of het nederlandsebondvanplattelandsvrouwenzitbankje op de schultehuisbrink mag blijven staan ? De redactie heeft het wijnrood gelakte vermoeden dat het prachtige zitbankje zijn vijfentwintigjarige jubileum, dat wil zeggen op de dag van het honderdjarige jubileum van de afdeling Deever van de Nederlandse Bond Van Plattelandsvrouwen, op de schultehuisbrink niet zal halen, want op bijgaande afbeelding van een detail van de door de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk Van De Inrichting Van De Openbare Ruimte In De Gemeente Westenveld min of meer bij benadering schier voorlopig definitief vastgestelde ontwerp- en bouwtekening van het superdure zo genoemde Brinkenplan Diever van 12 december 2017 komt het Plattelandsvrouwenzitbankje niet voor. De ontwerp- en bouwtekening geeft aan dat de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk Van De Inrichting Van De Openbare Ruimte In De Gemeente Westenveld op de plaats van het prachtige zitbankje wellicht veel reclame voor William Shakespeare zal gaan maken.
De Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In De Gemeente Westenveld lijden immers zwaar aan shakespearitis, want reclame maken op de niet-origineel-saksische schultehuisbrink voor de (commerciële ?) theaters in het pretpark aan de Shakespearebrink an de Heezeresch bee Deever vergroot slechts een heel klein beetje de kans op meer theaterbezoekers en daarmee een heel klein beetje de kans op meer geld dat de Hoge Dametjes en Heertjes Van De Voorkant Van Het Grote Belastinggelijk In De Gemeente Westenveld binnenharken uit de belasting op de prijs voor de toegang tot die (commerciële ?) theaters.
Heeft de voorzitter van de politieke vereniging Dorpsbelangen Deever, die -let wel- lid is van het zo genoemde projectteam dat een beetje met de voorkant van het gelijk mag meebabbelen en meekeuvelen en meeleuteren over het Brinkenplan Deever, tijdens die meebabbel-meekeuvel-meeleuter-bijeenkomsten wel in de gaten dat dit prachtige goedbedoelde wijnrood gelakte Plattelandsvrouwenzitbankje gaat sneuvelen of van de schultehuisbrink zal worden verbannen ?
De redactie van het Deevers Archief trekt uit de ontwerp- en bouwtekening verder de conclusie dat de Brinkenplan-project-directeur-ingenieur van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In De Gemeente Westenveld met al de vele zijnen van De Voorkant Van Het Grote Gelijk In De Gemeente Westenveld achter de vele ramen op de eerste verdieping van het Raadhuis aan de Gemeentehuislaan 1 in Deever al lang en breed hebben besloten dat de Heufdstroate vanaf de wel-origineel-saksische Kleine Brink tot an de Kruusstroate slechts in één richting mag gaan worden bereden, waardoor de Aachterstroate druk deel gaat uitmaken van het verkeersrondleidingsplan; dat zij al lang en breed hebben besloten flink wat jonge bomen op de niet-origineel-saksische schultehuisbrink van Deever te kappen en dat zij al lang en breed hebben besloten te zijner tijd een soort van nep-braandkoele (want Deever hef gien braandweer mièr) op deze niet-origineel-saksische schultehuisbrink te laten graven. Maar dat geeft allemaal echt niet, want de niet-origineel saksische Schultehuisbrink zal door al dat superdure gesleutel en gepruts aan de openbare ruimte niet meer of minder origineel-saksischer worden. Er is geen weg terug, het is een doodlopende éénrichtingsweg. De Griekse dichter Konstantinos Kavafis schreef al in het begin van de twintigste eeuw: We zullen ons geen zorgen maken over een ver verwijderd later, voor het beste zullen we ons inspannen en hoe meer we ons inspannen hoe meer we zullen bederven.

Afbeelding 1

Afbeelding 2

Afbeelding 3

Afbeelding 4
Bijgaand bericht is gepubliceerd in ut Deeverse Blattie van 25 november 1999

Posted in Brink, Deever, Gemeente Westenveld, Shakespearitis | Leave a comment

Kalender staat alweer in het teken van Shakespeare

In het weblog De Wolden (http://www.weblog-dewolden.nl) werd op 24 juli 2016 het volgende korte berichtje gepubliceerd

Kalender staat in het teken van Shakespeare
Regio – De kalender die de Historische Vereniging Gemeente Diever jaarlijks uitgeeft, staat in 2017 in het teken van het 70-jarig bestaan van de toneelvereniging Diever.
Er zijn contacten met de toneelvereniging en die zal met de historische vereniging foto’s uitzoeken voor plaatsing op de kalender.
De leden van de historische vereniging krijgen de kalender.
Mochten niet-leden de kalender ook willen, dan moeten ze zich voor 1 september melden. Aanmelden via het secretariaat van de vereniging

Aantekeningen van de redactie van het Deevers Archief
Het begint een merkwaardige gewoonte van de heemkundige vereniging uut Deever te worden zo nu en dan eens stevig tegen De Toneelvereniging Diever (The Shakespeare Company Diever) aan te schurken.
In het jaar 2006 was het Openluchtspel het onderwerp van de zo genoemde ‘historische kalender’ van de heemkundige vereniging uut Deever. In dat jaar was het 
zestig jaar geleden dat in Deever voor het eerst het Openluchtspel werd opgevoerd.
De redactie van het Deevers Archief toonde toen in die 2006-kalender van de heemkundige vereniging uut Deever historisch zeer waardevolle zwart-wit beelden uit die hele mooie beginjaren van het toneelspel in het Openluchttheater, dat nu verworden is tot een Shakespeare-circus.
In het jaar 2017 zal die zo genoemde ‘historische kalender’ gewijd zijn aan het 70-jarig bestaan (nota bene: 71-jarig bestaan) van De Toneelvereniging Diever (The Shakespeare Company Diever).
De Toneelvereniging Diever is in 1939 opgericht door mevrouw Meiboom (echtgenote van burgemeester Jan Cornelis Meiboom) en meester Stroop. In de Tweede Wereldoorlog werd de vereniging ontbonden en op 24 mei 1946 heropgericht. Op 31 augustus 1946 werd voor het eerst de Midzomernachtsdroom van Shakespeare opgevoerd, onder regie van dorpsdokter Ludolf Dirk Broekema. Dus op 24 mei 2016 had het 70-jarige bestaan van de heropgerichte toneelvereniging gevierd kunnen geworden. Dat zal ook wel gebeurd zijn.
Dus in 2016 had de heemkundige vereniging uut Deever weer een Shakespeare-kalender kunnen hebben uitgegeven. Hebben de ijverige goedwillende vrijwilligers van de heemkundige vereniging uut Deever in 2015 bij de keuze van het onderwerp voor de 2016-kalender zitten slapen ? En willen zij dat nu alsnog recht zetten ?
Met een gulle gift uit de ongetwijfeld boordevol gevulde geldbuidel van The Shakespeare Company Diever zou een hele mooie ‘heemkundige kalender’ in kleuren kunnen worden samengesteld.
De ijverige vrijwillige dorpskrachten van de heemkundige vereniging uut Deever hoeven voor het oudere beeldmateriaal geen contact op te nemen met de The Shakespeare Company Diever, want het volledige oude archief van deze company is gelukkig enige jaren geleden overgedragen aan het Drentsch Archief in Assen.
De redactie van het Deevers Archief toont zijn trouwe bezoekers graag de resultaten van zijn 2006-kalender. De trouwe bezoeker, die belangstelling heeft voor de gratis digitale versie van de 2006-kalender, kan dit melden aan de redactie.

Abracadabra-1701
Abracadabra-1702
Abracadabra-1703
Abracadabra-1704
Abracadabra-1705
Abracadabra-1706

Abracadabra-1707

 

 

 

 

 

 

 

Abracadabra-1708Abracadabra-1709Abracadabra-1710Abracadabra-1711Abracadabra-1712Abracadabra-1713

 

 

 

 

Posted in Deever, Eup’mlogtspel, Historische kalender, Shakespearitis, William Shakespeare | Leave a comment

Diever, London, Paris, New York, Mexico, Caïro, …

De redactie van het Deevers Archief komt bij het ofstruun’n van het internet regelmatig bijgaande afbeelding tegen. Is het een plakaat ? Is het een poster ? Is het een kunstwerk ? Is het een reclamestunt ? Is het uitsnede van een veel grotere afbeelding ? Toch maar voor alle zekerheid bijgaande afbeelding in het Deevers Archief bewaard.

Wat zou toch het verband kunnen zijn tussen het betrekkelijk kleine dorp Deever en de wel erg grote wereldsteden London (Londen), Paris (Parijs), New York (Nieuw Amsterdam), Caïro, Mexico City (Mexico-Stad) en Hong Kong.
De redactie heeft lang moeten piekeren en peinzen – hij kon soms van al dat gepieker en gepeins slecht in slaap komen – om uiteindelijk tot de voor hem enige gevolgtrekking te komen dat geld verdienen aan het onregistreerbare handelsmerk Shakespeare (Sjakie uut Spier) de verbindende schakel is tussen de kleine muis en de grote olifanten.
Want overal op de wereld zijn handige uitbaters er achter gekomen dat met het onregistreerbare handelsmerk Shakespeare goed geld is te verdienen.
In London (Londen) staat al lang een Shakespeare’s Globe Theatre, bestaat de Shakespeare Tour al lang, staat al lang een Shakespeare Hotel, wordt al lang het verblijf van Shakespeare in London (Londen) uitgebaat, enzovoort, enzovoort.
In Paris (Parijs) is in het Quartier Latin (Latijnse Wijk) natuurlijk de wereldberoemde boekhandel Shakespeare and Company gevestigd en in 2015 opende het Shakespeare and Company Café haar deuren en dan is er ook het theater de Verdure du Jardin Shakespeare, enzovoort, enzovoort.
New York (Nieuw Amsterdam) heeft The Shakespeare Exchange, heeft het gratis Shakespeare in the Park (doar begunt see in Deever neet an, dan löp de gemiente te veule geld mis), heeft het Theatre For A New Audience, is er een restaurant The Shakespeare, enzovoort, enzovoort.
In Caïro in Egypte -je zou het niet verwachten- is een café restaurant Shakespeare and Co., en is Shakespeare de speciale gast op het Caïro International Film Festival, enzovoort, enzovoort.
In Mexico City bestaat het Foro Shakespeare, enzovoort, enzovoort
In Hong Kong bestaat het bedrijf Shakespeare4All Company Limited, het bedrijf The Law Society of Hong Kong besteed aandacht aan Shakespeare, enzovoort, enzovoort.
Ook neringdoenden en ondernemers in de toeristenindustrie in de betrekkelijk kleine gemiente Deever willen geld verdienen aan het onregistreerbare handelsmerk Shakespeare. En de schatkist van de voorkant van het gelijk moet wel de hele zomer van al het binnenstromende vermakelijkheidsbelastinggeld blijven rinkelen, want het uitbaten van het onregistreerbare handelsmerk Shakespeare is een profijtelijke zaak en moet een veel profijtelijker zaak worden en mag onder geen beding worden veronachtzaamd.
Het uitbaten van het onregistreerbare handelsmerk Shakespeare is in het door de voorkant van het gelijk bedachte peperdure Brinkenplan 2018 een waar speerpunt van het gemeentelijke verdienmodel geworden. Dat is in vergelijking met de commerciële Shakespeare activiteiten in de erg grote wereldsteden wel rijkelijk laat te noemen.
Het zal de redactie van het Deevers Archief dan ook niet verbazen als de weg vanaf de Eendenvijverbrink langs de Kerkhofbrink door het Grünedal tot aan de Shakespearebrink voor het Openluchtspel (de open ruimte voor het Openluchtspel was vroeger een Bolderbrink, de plek waar de echte Deeversen bolderden) zal worden gewijzigd in Shakespeare Avenue. Maar dan heb je ook wel wat. Echt wel. Na het koekeloeren naar als die opdringerige Shakespeare-informatieborden lekker even uitrusten op het Bert-Haanstra-Zitbankje aan de Shakespeare Avenue. En aan de aanstaande Shakespeare Avenue is ruimte voor meer gesponsorde zitbankjes, bijvoorbeeld het Jantina-Figeland-Zitbankje en het Kappertie-de-Boer-Zitbankje, twee Deeverse toneelspelers, die hebben meegeplaveid aan de weg naar het succes van het Openluchtspel.
De grote vraag is natuurlijk: wie is de bedenker van bijgaande afbeelding ? Wie het weet, die mag het bij de redactie melden.

Posted in Deever, Kitsch in de gemiente Deever, Shakespearitis, William Shakespeare | Leave a comment

Eup’mlochtspul mit de titel Keuning van de Vlakte

In 1954 wödde in ut theater in de eup’m locht in de bos bee’j de Shakespearebrink (vrogger de Bolderbrink) in ut Grünedal ut eup’mlochtspul mit de titel ‘Keuning van de Vlakte’ van Sjakie uut Spier opuvoerd.
De redactie van ut Deevers Archief hef hiel lange eseugt noar de betiekenis van ‘King Lear’.Want wat was ut geval. Lear is gien Engelse veurnème, mor is un Duutse veurnème van un jonge, ut betiekent ‘van de Vlakte’, dus ‘King Lear’ betiekent ‘Keuning van de Vlakte’.
Mor hoe meuk’n se in die tied reclame veur ut nog neet so bekende eup’mlochtspul ? De tonielvurening uut Deever swömde toe nog ee’m neet in ut geld en haar dus nog gien geld veur düre reclame. Ur was in die tied gelokkug nog gien internet.
Woar se wel wat reclame mit meak’n, dat was mit kleine plakplèties. In 1954 was dat un blauw platplètie, kiek mor noar ut plètie in dit bericht. Ie könn’n an de aachterkaante van ut plètie likk’n, net as bee’j un postzegel, en dan ut plètie an un lantièrnpoal of op un deure of op een roete plakk’n. Ut plakplètie was ien van de eerste oprispings van de beruchte Deeverse Shakespearitis.
Let op: An de toeter van de keerl op ut pièrd op ut plètie hangt un vlaggie mit ut woap’m van de gemiente Deever.
Let op: Ut huus mit adres Heufdstroate 4 was de gratis gemientewoning veur de burgemeister. Ie könn’n doar anbell’n en dan gaaf Jan Cornelis Meiboom (die altied ome Kees wödde enuumt) of sien frau Nell Veldmann (die altied tante Nel wödde enuumt) uutleg an de deure.
In 1954 kwaa’m hoast alle speulers en hoast alle mitwaarkers gelokkug nog uut de gemiente Deever. Dat kö’j sien op de lieste in ut tweede plètie in dit bericht. Disse lieste steet in ut standaardwaark ‘Openluchtspel Diever – Medewerkers 1946-1970′ van de Tonielvurening Deever. Dit standaardwaark kö’j vien’n in ut Drentsch Archief in Assen.
De redactie van ut Deevers Archief wet nog neet of Frans Amesz, E. Waldus en W. Schaasma ok uut Deever kwaa’m. Wie kan de redactie wat verder help’m ?
De redactie wet agin neet van alle meins’n op de lieste wie is overleed’n of wie nog leeft. Wie kan de redactie doar wat verder in help’m ?

Albertus Andreae, hoofd openbare lagere school Deever, geboren op 18-03-1908, overleden op 27-03-1988.
Frans Amesz;
R. Siems;
Minne Pieter de Raaf, dameskapper, geboren op 19-03-1924, overleden op 18-04-1992;
Pieter Zijlstra, hoofd van de ULO-skoele in Deever;
Pieter Boelens; geboren op …. , overleden op 06-04-2009 in Meppel;
J.G. Bakker;
Otte Franke van Elselo, commies, geboren op 03-04-1908 in Hindeloopen, overleden op 11-09-1987 in Bergum;
A.H. van den Bosch;
Marry Bijker;
Sietske Hatzmann;
E. Waldus;
Jan Oostenbrink, geboren op 5-2-1913 an de Deeverbrogge, overleden op 11-9-1979 in Deever, timmerman;
Hendrik Broer, hoofd van de Wittelter skoele;
R. Bijker;
Jan Jurjen de Boer, gemeentearbeider, geboren op 30 oktober 1907, overleden op 24 oktober 1992;
Albert Davids;
Wouter A… Meyboom, geboren op …., overleden op 30 oktober 2015 in Dedemsvaart;
A.T. Andreae;
A.G. Pril;
A.D.M. van der Eijk-Gouda, vrouw van de veearts, geboren op ….,  overleden op ….
Engel A. Broer-van Delden;
Jantien (Jantina) Figeland, geboren op 13-09-1928 in Meppel, overleden op 20-12-2016 in Lochem;
Catharina Kannegieter;
Willie Zoer;
Jansje Zoer;
Hennie Nijzingh;
Alie Smit;
Elsebé Meyboom;
Bertha Kamp;
Nicolaas Houwer;
Wolter Folkerts;
Hendrikus Noorman;
Hendrik Jan Warries;
Hilbert Houwer;
Albert Wanningen, geboren op 07-03-1937, overleden op 01-12-1964, boer
Frederik (Freek) Klok;
Johannes van Nijen;
Chr. J. Klok;
L. Houwer;
W. Grit.

Posted in Alle Deeversen, Deevers, Eup’mlogtspel, Shakespearitis | Leave a comment