Cent’n griep’m bee ut olde gemientehuus

Drukkerij en Boekhandel Roelof (Roef) van Goor an de Kruusstroate in Deever heeft het boek De historie en pre-historie van Diever in woord en beeld in januari 1975 uitgegeven. De Deeverse boerenzoon Arend Mulder is de schrjjver/samensteller van dit boek. In het boek is op bladzijde 97 een afbeelding van de verdwenen tradtie van ‘ut cent’n griep’m  of ‘ut centies gooi’n’  op de brink van Deever.  Onder de afgebeelde foto op bladzijde 97 staat de volgende tekst.

Het “centies-gooien”
Ongetwijfeld zal dit tafereeltje uit vroeger jaren menig oud-Dieverse terug voeren naar hun eigen kinderjaren, wanneer er een jong paartje in het huwelijk trad. Het gebruik was namelijk dat men (wanneer het bruidje in de kom van het dorp woonde) te voet naar het gemeentehuis ging. Voor het vertrekuur had zich al een grote groep van de jongere dorpsjeugd voor het huis opgesteld. In sommige gevallen stonden een paar buurkinderen met een boogje in de hand opgesteld, waaronder het paartje en de verdere familie moesten passeren. Soms ook werd door één van de kinderen met een hondepistool voor het bruidspaar langs geschoten. Nauwelijks op weg, begon het geschreeuw al van: “Gooi ies wat !” De bruidegom wierp dan een aantal centen in de berm van de weg en de hele groep stortte zich op dat ene plekje om wat van de buit te bemachtigen. Tot aan het gemeentehuis herhaalde zich dit, zo vaak de bruidegom het verkoos. Na de voltrekking van het huwelijk was de bruidegom veelal royaler in het gooien. Zag hij de kans, dan belandde de worp juist in een modderplas of brandnetelpol. Desondanks stortte de groep zich, niets ontziende, op het geld. Het geschreeuw: “Gooi ies wat !”, was niet van de lucht en duurde voort tot de stoet weer thuis was. Soms ook deden de vaders van het centen strooien mee. Kwam het bruidspaar met gevolg per koetsen uit een naburig dorp, dan stalde men in een of ander café en voltrok zich dit gebruik vanaf daar. Thans is het zo goed als geheel verdwenen.

Aantekeningen van de redactie van Ut Deevers Archief
Een hondepistool was een pistool waarmee men knalkurken kan afschieten, om honden af te schrikken.
Dit pistool werd ook wel tijdens het schieten en knallen aan het einde van het jaar gebruikt. De redactie herinnert zich dat tegen het einde van het jaar bij het dorpswarenhuis ‘de Wiba’ van Jan Brugging en Griet Oost an de Heufdstroate in Deever knalkurken te koop waren.
De redactie wil bijzonder graag in het bezit komen van een goede scan van de echte foto. Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers van Ut Deevers Archief zet de redactie op het spoor van deze foto ? Wellicht hebben de nazaten van Arend Mulder een album met oude Deeverse foto’s bewaard ?
De hier afgebeelde foto is in elk geval gemaakt vóór 1956, vóór de grote restauratie van de kerk op de brink van Deever. De redactie heeft wel het vermoeden dat de foto ná het einde van de Tweede Wereldoorlog is gemaakt.
Wie van de zeer gewaardeerde bezoekers kan deze historisch zeer waardevolle foto beter dateren ?

Afbeelding 1 – Afbeelding van bladzijde 97 van het boek De historie en pre-historie van Diever in woord en beeld

This entry was posted in Cent'n griep'm, Traditie. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *